ျပည္တင္းလွ်င္ မင္းမခံႏိုင္ မေၾကာက္တရားျဖင့္ ၂၀၀၈ ကို ဖ်က္သိမ္းပစ္ၾကမယ္

မင္းေဆြ (ေပါက္)

ႏိုင္ငံေရးဆိုတာဟာ အလြန္က်ယ္ျပန္႔ နက္ရိႈင္းလြန္းလွပါတယ္။ အ႐ိုးရွင္းဆံုးေျပာႏိုင္တာကေတာ့ မိမိေမြးဖြား ႀကီးျပင္းေနထိုင္ရတဲ့ တိုင္းျပည္ႏိုင္ငံတခုရဲ႕ အေရးကိစၥအားလံုးပါပဲ။ ႏိုင္ငံတည္ေဆာက္ေရး၊ ေခတ္မီဖြံ႔ၿဖိဳးတိုး တက္ ရင္ေဘာင္တန္းႏိုင္ေရး၊ ႏိုင္ငံေတာ္ကာကြယ္ေရး၊ တည္တံ့ခိုင္ျမဲေရး အစရိွသျဖင့္ တိုင္းျပည္ႏိုင္ငံတခုရဲ႕ ႏိုင္ငံသူႏိုင္ငံသားအားလံုးနဲ႔ ပတ္သက္ဆက္ႏြယ္ေနတဲ့ လူမႈအေရးအရာ ကိစၥအားလံုးပါပဲ။ ပညာေရး၊ က်န္းမာ ေရး၊ စီးပြားေရး၊ ဘာသာေရး၊ လူမႈေရး အစရိွတဲ့ လူနဲ႔လူ႔ပတ္၀န္းက်င္ ဆက္ဆံေရး၊ ကုန္လုပ္ဆက္ဆံေရး စ တာေတြအားလံုးဟာ တိုင္းျပည္ႏိုင္ငံတခုရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးေတြပါပဲ။ အင္မတန္မွကို က်ယ္ျပန္႔လြန္း အားႀကီးလွပါ တယ္။ ဒါေၾကာင့္ပဲ က်ေနာ္တို႔အားလံုးဟာ ဘ၀အရကို ႏိုင္ငံေရးသတၱ၀ါေတြ ျဖစ္မွန္းမသိ ျဖစ္ေနတာပါ။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကေတာ့ ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ ေန႔တဓူ၀ ရင္ဆိုင္ေတြ႔ၾကံဳေနရတဲ့ လူမႈေရးရာ ကိစၥအ၀၀ ျဖစ္ တယ္လို႔ မိန္႔ဆိုခဲ့ဖူးတာကို သတိရမိပါတယ္။ ၾကက္ဥအေရာင္ တိမ္ေတာင္သဖြယ္ မင္းေရးက်ယ္လို႔ အဆိုစ ကားလည္း ရိွပါတယ္။ ဘယ္ကေလာက္ နက္ရိႈင္း ရႈပ္ေထြး က်ယ္ေျပာလဲဆိုတာကို ခိုင္းႏိႈင္းတင္စား ေျပာဆို ၾကတာပါ။ ဘယ္ေလာက္ပဲ နက္ရိႈင္း ရႈပ္ေထြး က်ယ္ေျပာပါေစ၊ ကိုယ့္ႏိုင္ငံ ကိုယ့္အေရးဆိုေတာ့ လူတိုင္းအား လံုးမွာ ေခတ္ႀကီးကေပးလာတဲ့ သမိုင္းတာ၀န္ကို လုပ္ေဆာင္ၾကဖို႔ဟာ ဖြားဘက္ေတာ္အေနနဲ႔ ပါလာၿပီးသားပါ။

အမွန္တရားအတြက္၊ တရားမွ်တမႈအတြက္၊ ကိုယ္က်င့္သိကၡာပိုင္းအတြက္ လူတိုင္းအားလံုးမွာ တာ၀န္ရိွၾကပါ တယ္။ မမွန္တာ မတရားတာေတြအတြက္ ရင္ဆိုင္အံတုရဲတာဟာ ေမြးရာပါ တာ၀န္၀တၱရားတခုကို လုပ္ ေဆာင္ျခင္းသာ ျဖစ္ပါတယ္။ သတၱိကို ပ်ိဳးေထာင္ေမြးျမဴျခင္းလည္းပဲ မည္ပါတယ္။ ဒီကေနမွ အေလ့အက်င့္အ ျဖစ္ ေရာက္ရိွသြားၿပီး သတၱိစိတ္ ျဖစ္ေပၚလာတာပါ။ ထပ္ခါထပ္ခါ အျပန္ျပန္ေလ့က်င့္တည္ေဆာက္ျခင္းကေန သတၱိစိတ္ကို ေမြးျမဴၾကရမွာပါ။ အဲဒီကမွ ဆက္ကာဆက္ကာ အဆင့္ဆင့္ကေန မေၾကာက္တရား ျဖစ္ေပၚလာ မွာပါ။

အမွန္တရားအတြက္၊ တရားမွ်တမႈအတြက္ မေၾကာက္တရားရိွျခင္း ျဖစ္ေပၚလာျခင္းဟာ မိမိတို႔ေရာက္ခ်င္တဲ့၊ သြားခ်င္တဲ့ ပန္းတိုင္ကို ဆြဲေခၚ တြန္းတင္ေပးသြားမယ့္ စြမ္းအင္တမ်ိဳး ရရိွလာတာပါပဲ။ ဘာမွမလုပ္ဘဲနဲ႔ေတာ့ ဘာမွကို ျဖစ္လာစရာအေၾကာင္းမရိွပါဘူး။ မိမိကိုယ္တိုင္ကကို မေၾကာက္တရားကို ေလ့က်င့္ပ်ိဳးေထာင္ တည္ ေဆာက္သြားမယ္ဆိုတဲ့ ျပင္းျပတဲ့ ဆႏၵ၊ အာသီသရိွဖို႔က အဓိက အခရာက်ပါတယ္။ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ လုပ္ယူရ မွာသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ သံဓိဌာန္ခ် ပိုင္းျဖတ္ခ်က္ခ်ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ အႀကိမ္ႀကိမ္ ေလ့က်င့္တည္ ေဆာက္ယူျခင္းကသာ အေၾကာက္တရားစိတ္ကို ေအာင္ျမင္ေက်ာ္လႊားႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ခိုင္ခံ့တည္ၾကည္မႈ ကို ျဖစ္ေပၚလာေစမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အစဥ္အျမဲ ဓားလို ေသြးေနဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါမွသာ လိုအပ္လာရင္ အဆင္ သင့္ ထက္ရွခြၽန္ျမေနမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဘာလို႔ ဒါကို ေဆြးေႏြးတင္ျပေနရတာလဲဆိုရင္ေတာ့ က်ေနာ္အပါအ၀င္ အားလံုးေသာ သက္ရိွသတၱ၀ါမွန္သမွ် ဟာ ေမြးလာကတည္းက အေၾကာက္တရားဆိုတဲ့စိတ္ကို သဘာ၀တရားႀကီးက လက္ေဆာင္အျဖစ္ ထည့္ေပး လိုက္လို႔ပါ။ ေၾကာက္စရာရိွရင္ ေၾကာက္ဖို႔ကို မိခင္သဘာ၀တရားႀကီးက သင္ေပးလိုက္တာပါ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီ လက္ေဆာင္ကို တလြဲဆံပင္ေကာင္း အသံုးခ်ဖို႔ ထည့္ေပးလိုက္တာမဟုတ္ပါဘူး။ လူတဦးကျဖစ္ျဖစ္၊ လူအုပ္စု တစုကျဖစ္ျဖစ္ လူအမ်ားစုႀကီးကို မေတာ္မတရား အႏိုင္က်င့္ဗိုလ္က် ရမ္းကားေနတယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဘယ္သူ ကမွ လက္ခံလိမ့္မယ္မဟုတ္ပါဘူး။ မိမိမွာ ခြန္အားစြမ္းအားရိွသမွ်နဲ႔ ဒီိလို မေတာ္မတရားလုပ္ေနတာကို ျပန္ လည္ကာကြယ္ တြန္းလွန္ဖို႔ လိုပါလိမ့္မယ္။ ေခါင္းငံု႔မခံဖို႔ လိုပါလိမ့္မယ္။ ေခါင္းငံု႔မခံဘူးဆိုတဲ့ စိတ္ဓာတ္မ်ိဳး၊ သတၱိမ်ိဳးကိုလည္း ေမြးျမဴရပါလိမ့္မယ္။

လူထုေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေျပာသလို “ကိုယ့္ကို မထိေသးလို႔ရိွရင္ ဘာသိဘာသာေနမယ္၊ ကိုယ္၀ိုင္းၿပီးကူညီလိုက္လို႔ ကိုယ့္ဘက္လွည့္လာမယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ထားမ်ိဳးမထားပါန႔ဲ။ လူမ်ားရဲ႕ အခြင့္အေရးေတြ ကို ကိုယ္ကၾကည့္ေနရင္ တေန႔က်ရင္ ကိိုယ္ဘက္လွည့္လာမွာပဲ။ ကိုယ့္အလွည့္က်ရင္ ကိုယ့္လိုပဲ ဘယ္သူမွ ၀ိုင္းၿပီးကူေပးမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကူမယ့္သူ ရိွမွာမဟုတ္ပါဘူး”

“သတၱိရိွရိွနဲ႔ လုပ္သင့္တာကိုလုပ္ၾကပါ။ ေၾကာက္ေနမယ္ဆိုရင္ တသက္လံုးေၾကာက္ေနၾကရမွာပါ။ အေၾကာက္ တရားေအာက္မွာ မပိေနပါေစနဲ႔။ ဒီအခ်ိန္မွာ ေၾကာက္ၿပီးေတာ့ လုပ္သင့္သေလာက္ မလုပ္ခဲ့လို႔ရိွရင္ ေနာက္ ဆက္ၿပီးေတာ့ ေၾကာက္ေနရတဲ့စနစ္ကို ရွင္သန္ေအာင္ လုပ္ေပးသလို ျဖစ္သြားပါမယ္” ဆိုတာမ်ိဳးေပါ့။ အေျခ အေနအရ ေၾကာက္ေပးေနရေသးတယ္ဆိုရင္လည္းပဲ က်ေနာ္တို႔ေတြဟာ မ်က္စိပိတ္ၿပီး မေၾကာက္ဘဲ မ်က္စိ ဖြင့္ၿပီး ေၾကာက္ၾကဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ သဘာ၀တရားက ေပးလာတဲ့ အေၾကာက္တရားကို မွန္ကန္စြာ ကိုင္တြယ္အ သံုးခ်တတ္/ႏိုင္ဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။

မိမိတို႔ အေယာက္စီတိုင္းမွာ မူပိုင္ပါ၀ါစြမ္းအားေတြရိွၾကပါတယ္။ ပါ၀ါရိွပံုခ်င္းသာ ကြဲျပားၾကတာပါ။ ဥပမာေပး ေျပာရရင္ လူတေယာက္ဟာ အမ်ိဳးသားျဖစ္ေစ၊ အမ်ိဳးသမီးျဖစ္ေစ ပန္းခ်ီဆြဲတတ္တယ္ ဆိုၾကပါစို႔။ ဒါဆိုရင္ အဲ ဒီပန္းခ်ီဆြဲတတ္တာကိုက သူ႔ရဲ႕ပါ၀ါစြမ္းအားပါပဲ။ ဘာျဖစ္ဆို ကိုယ္မွ ပန္းခ်ီမဆြဲတတ္ပဲကိုး။ ဒီလိုပဲ တျခားသူ ေတြက ကိုယ္မတတ္တာကို လုပ္တတ္တယ္၊ ကိုယ္က သူတို႔မလုပ္တတ္တာ မလုပ္ႏိုင္တာကို လုပ္တတ္ တယ္။ ပါ၀ါစြမ္းအားခ်င္းသာ မတူညီၾကတာပါ။ လူတဦးခ်င္းစီတိုင္းမွာ ကိုယ္ပိုင္စြမ္းအင္ေတြ ရိွပါတယ္။ အဲဒီ ဟာကိုလည္း ဘယ္သူကမွ အတင္းအက်ပ္ ယူေဆာင္သြားလို႔ မရပါဘူး။ ဖ်က္ဆီးပစ္လို႔လည္း မရပါဘူး။ မိမိ ဆီမွာသာ မူပိုင္အျဖစ္ က်န္ရိွေနတာပါ။

အဲဒီကိုယ္ပိုင္စြမ္းအားေတြကို အျပန္အလွန္ သင္ယူေလ့လာသြားၾကရင္ က်ေနာ္တို႔ တဦးခ်င္းစီတိုင္းမွာ ပါ၀ါ ေတြတိုးမ်ားလာမွာေပါ့။ အျပန္အလွန္ လည္း သင္ယူေလ့လာ ဖလွယ္သင့္ပါတယ္။ ဒါဆိုရင္ က်ေနာ္အေပၚမွာ ေျပာခဲ့သလို တရားလက္လြတ္ ထင္ရာစိုင္း ရုပ္၀တၳဳအင္အားအရ အႏိုင္က်င့္ ရမ္းကား ဗိုလ္က်ေနတဲ့သူေတြကို ျပန္လည္ရင္ဆိုင္ အံတုႏိုင္တဲ့ ကိုယ္ပိုင္စြမ္းအားေတြ မိမိတို႔ဆီမွာ အရင္ကထက္ ပိုရိွေနမွာေသခ်ာတာေပါ့။ ႏွလံုးရည္နဲ႔ မိမိဦးေႏွာက္ကိုသံုးၿပီး လိမ္မာပါးနပ္စြာ ေခါင္းငံု႔မခံျခင္းဟာ ႏိုင္ငံေရးအံတုဖီဆန္လိုက္တာပါပဲ။ အဲဒါ မေၾကာက္တရားပါပဲ။

အမွန္တရား၊ တရားမွ်တမႈ၊ တန္းတူညီမွ်မႈ အစရိွတဲ့ လူသားအားလံုးရဲ႕ အေရးအရာကိစၥေတြကို မ်က္ကြယ္ျပဳ လစ္လ်ဴရူၿပီး မိမိတို႔ လက္တဆုပ္စာ တအုပ္စုအတြက္ ႐ုပ္၀တၳဳအင္အား အရင္းအျမစ္ေတြကို တရားလက္ လြတ္အသံုးျပဳၿပီး စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့ ထင္ရာစိုင္းလုပ္ေနမယ္ဆိုရင္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔အားလံုးနဲ႔ ပတ္သက္ဆက္စပ္ ေနတဲ့ စၾကာ၀ဋာ ကမၻာေလာကႀကီးရဲ့ ၿငိမ္းေအးခ်မ္းေျမ႕မႈ၊ နက္ရိႈင္းတည္ၿငိမ္မႈ၊ ေတာေတာင္ေရေျမ ျဖစ္ တည္ေနမႈ၊ ျမစ္ေခ်ာင္း အင္းအိုင္ စိမ့္စမ္းေတြရဲ႕ ေအးျမသာယာစြာနဲ႔ ဆြတ္ပ်ံ႕ဖြယ္ရာ စီးဆင္းေနမႈေတြ အစရိွ တဲ့ သဘာ၀အလွတရားေတြဟာ ပ်က္စီးဆိတ္သုဥ္း ေပ်ာက္ကြယ္သြားမွာျဖစ္လို႔ ေလာကနီတိ သဘာ၀တရား အရကို မိမိတို႔ တတ္ႏိုင္သေလာက္ ျဖစ္ႏိုင္တဲ့အေနအထားကေန တားဆီးကာကြယ္ သြားရမွာပါ။

သက္ဆိုင္ရာ ဘာသာတရား ကိုးကြယ္ယံုၾကည္မႈေတြကလည္း သဘာ၀တရားႀကီးကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ ၾကဖို႔ ဆံုးမသင္ၾကားေပးခဲ့ပါတယ္။ တရားေတာ္ေတြကို ျပဌာန္းေပးထားခဲ့တဲ့ တရားရွင္သူေတာ္စင္ေတြရဲ႕ ဆံုး မၾသ၀ါဒေတြနဲ႔လည္း အင္မတန္မွ ကိုက္ညီဆီေလ်ာ္လွပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္မို႔ က်ေနာ္တို႔ လူမ်ိဳးစံုျပည္သူတ ရပ္လံုးက ေၾကာက္ရြံ႕မႈကို ကင္းေ၀းေလ်ာ့ပါးေစတဲ့ ဓမၼတရားေတာ္နဲ႔အညီ အဓမၼ၀ါဒီ လူဆိုးလူညစ္ လူမိုက္ ေတြကို မေၾကာက္ျခင္းတရား ဓမၼခြန္အားစြမ္းပကားနဲ႔ ေမာင္းထုတ္သုတ္သင္ပစ္ၾကဖို႔ဟာ မြန္ျမတ္သန္႔စင္တဲ့ အထူးတာ၀န္တရပ္အျဖစ္ ေရာက္ရိွလာပါတယ္။

က်ေနာ္တို႔တိုင္းျပည္ကို လြတ္လပ္ေရးရယူေပးခဲ့တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကလည္း မေၾကာက္တရားနဲ႔ ပတ္ သက္လို႔ ေျပာဘူးပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ “မမွန္တာလုပ္ဖို႔ကို ေၾကာက္ရမယ္၊ မတရားတာလုပ္ဖို႔ကို ေၾကာက္ရ မယ္” ဒီ (၂) ခုကလြဲရင္ ေလာကမွာ ေၾကာက္စရာဘာမွမရိွဘူး ”လို႔ သြန္သင္မွာၾကားဖူးပါတယ္။ ေျပာခ်င္တာ ကေတာ့ မွန္တဲ့ကိစၥ၊ တရားတဲ့ကိစၥ မွန္သမွ်အားလံုးကို ေၾကာက္စရာကို မလိုဘူး၊ ရဲရဲသာလုပ္ၾကလို႔ ဆိုတာပဲ မဟုတ္ဘူးလား။

ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာ သံုးသပ္ၾကည့္ရင္ မေၾကာက္တရားဟာ ပရဟိတလုပ္ငန္းျဖစ္ၿပီး ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္းကေတာ့ အတၱ ဟိတလုပ္ငန္းလို႔ ေျပာႏိုင္မယ္ထင္ပါ တယ္။ ပရဟိတလုပ္ငန္းဟာ မိမိအတြက္မဟုတ္ဘဲ အမ်ားေသာ လူအစု အေ၀းႀကီးအတြက္ အက်ိဳးတရား ျဖစ္ထြန္းေပၚေပါက္ခံစားေစဖို႔ ရင္းႏွီးေပးဆပ္ျခင္းျဖစ္ၿပီး အတၱဟိတလုပ္ငန္း ကေတာ့ ပရဟိတလုပ္ငန္းနဲ႔ ဆန္႔က်င္ဘက္သေဘာမွာ ရွိပါတယ္။ တနည္း မိမိကိုယ္ကို၊ မိမိနဲ႔ပတ္သက္ဆက္ ႏြယ္တဲ့ အသိုက္အ၀န္းကိုသာ ဦးစားေပး အရာထားျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီကေန႔ က်ေနာ္တို႔ႏိုင္ငံဟာ လက္တဆုပ္စာ စစ္၀ါဒီေတြက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ့ဖခင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ ဆန္းတည္ေထာင္ေပးခဲ့တဲ့ မ်ိဳးခ်စ္ျပည္ခ်စ္တပ္မေတာ္ႀကီးကို ခုတံုးလုပ္အသံုးခ်ၿပီး စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို ဆက္လက္အသက္သြင္းဖို႔ လံုးပမ္းအားထုတ္ေနပါတယ္။ အဲလို စစ္ပေဒသရာဇ္စနစ္ကို အသက္၀င္ေစတဲ့နည္း လမ္းအေနနဲ႔ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲဆိုတာဟာႀကီးကို မၾကာခင္ က်င္းပျပဳလုပ္မယ္လို႔ ေၾကညာထုတ္လႊင့္ထား ပါတယ္။ နာဂစ္ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒလုိ႔ သိၾကတဲ့ တဖက္သတ္ေရးဆဲြထားတဲ့ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒ အတည္ ျပဳေရးကို ဒီတရားမ၀င္တဲ့ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔ အသက္သြင္းဖို႔ပါ။ ဒါဆိုရင္ သူတို႔ဟာ ဥပေဒေၾကာင္းအရ တရား၀င္မႈ (legitimacy) ျဖစ္သြားၿပီဆိုၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးက ရာသက္ပန္ ဘုရင္မင္းျမတ္ႀကီး လုပ္သြားႏိုင္ ေတာ့မယ္လို႔ သူတို႔စစ္ေရေပၚဆီ တအုပ္စုရဲ႕ စိတ္ကူးယဥ္ အထင္ေရာက္ေနတာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ တံလွ်ပ္ကို ေရထင္ ေရႊသမင္အလိုက္မွားသလိုမ်ိဳး ျဖစ္မွာကို မသိရင္ေတာ့ ကိုယ့္ရႈးကိုယ္ပတ္ျဖစ္ဖို႔သာ ရိွပါတယ္။

၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္အရ အႏိုင္ရပါတီျဖစ္တဲ့ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ရဲ့ ေခါင္းေဆာင္တဦးလည္း ျဖစ္ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစုေတြရဲ့ အသိအမွတ္ျပဳ ေထာက္ခံမႈကိုရထားတဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္မပါဘဲနဲ႔ အျခားေသာ လူမ်ိဳးစုေခါင္းေဆာင္ေတြမပါဘဲနဲ႔ ဒီ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကို ဘယ္သူမွအသိအမွတ္ျပဳမွာမဟုတ္ ပါဘူး။ ႏိုင္ငံတကာ တိုက္တြန္းေတာင္းဆိုခ်က္နဲ႔လည္း မကိုက္ညီတဲ့အတြက္ လက္ခံအသိအမွတ္ျပဳလိမ့္မယ္ မထင္ပါဘူး။

အဲဒီမွာ က်ေနာ္တို႔က ဘာလုပ္ရမွာလဲလို႔ေျပာရင္ မေၾကာက္တရားကို ေမြးျမဴၾကဖို႔၊ ကိုင္စြဲၾကဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီ မွာေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အသက္ (၆၄) ႏွစ္ျပည့္တဲ့ ေမြးေန႔အခါသမယမွာ ဟံသာ၀တီသတင္းစာ အယ္ဒီ တာခ်ဳပ္ေဟာင္း ဆရာႀကီးဦး၀င္းတင္က စာေလးတေစာင္ ဂုဏ္ျပဳေရးဖြဲ႔ထားပါတယ္။ ဘာလဲဆိုေတာ့ ဆရာ ႀကီး ဦး၀င္းတင္ ေျပာတာက ...

“ေဒၚစုရဲ႕ စိတ္ဓာတ္အရည္အခ်င္းဟာ မေၾကာက္တရားဆိုတာ ဒါ အဓိကတခု ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ ထိပ္ဆံုးကေန ရိွတဲ့တရားပဲ။ မေၾကာက္တရားကို ေဒၚစုက ကိုင္ဆြဲတဲ့ေနရာမွာ ႐ိုး႐ိုးႏိုင္ငံေရးေဆာင္ပုဒ္လို၊ ေႂကြးေၾကာ္သံလို ဒီလိုမဟုတ္ဘူး။ ရင္ထဲအသည္းထဲမွာ စြဲၿပီးေတာ့ ဦးေႏွာက္ထဲမွာ စြဲသြားေအာင္ရိွေစတဲ့၊ ရသသေဘာေဆာင္ တဲ့၊ အလကၤာသေဘာေဆာင္တဲ့ ေတးကဗ်ာတပုဒ္ပဲ။ ေဒၚစုရဲ႕ မေၾကာက္တရားဆိုတာ က်ေနာ္တို႔ လူတိုင္းရဲ႕ ရင္ထဲအသည္းထဲမွာ စြဲသြားေစတဲ့ တရားမ်ိဳးကို သူကေျပာတာ။ ႏိုင္ငံေရးေဆာင္ပုဒ္ကို ေျပာတာမဟုတ္ဘူး။ မေၾကာက္တရားဟာ ေဒၚစုရဲ႕ တကယ့္အေရးအႀကီးဆံုး ဘ၀ေလာကအျမင္ပါပဲ။ သို႔မဟုတ္ရင္လည္း ဘ၀ဒ ႆနပါပဲလို႔ က်ေနာ္ေျပာခ်င္တယ္။

မေၾကာက္တရားကို ေဖာ္ထုတ္ၾကပါ။ က်ေနာ္တို႔ ႏိုင္ငံေရးအတြက္တင္ ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး။ လူ႔ဘ၀တခုလံုး မွာ က်င့္သံုးတဲ့ ေနရာမွာလည္း က်ေနာ္တို႔ေတြဟာ အားနာတယ္ဆိုတဲ့ စကားကို အေၾကာင္းျပဳၿပီးေတာ့ ေၾကာက္တဲ့ဘက္ကို ေရြ႕ေရြ႕သြားတယ္။ အဲဒီေတာ့ က်ေနာ္တို႔ကေတာ့ မေၾကာက္ပါနဲ႔၊ ဘာျဖစ္ျဖစ္ အကုန္လံုး ကို။

က်ေနာ္တို႔ ေျပာေျပာေနတဲ့ စကားရိွပါတယ္။ ဘာလဲဆိုေတာ့ ဒီမိုကေရစီလုပ္တဲ့ေနရာမွာ သည္းခံရမယ္၊ စိတ္ ရွည္ရမယ္၊ ခြင့္လႊတ္ရမယ္၊ လိုက္ေလ်ာရမယ္ဆိုတာေတြဟာ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ သည္းခံျခင္းတရားေတြပဲ။ ဒါ ဒီမို ကေရစီ ပါရမီျဖည့္တာပဲ။ သို႔ေသာ္ ေခါင္းငံုေတာ့မခံဘူး။ အဲဒါက ဘာလဲဆိုေတာ့ “မေၾကာက္တရား” ပါပဲ။ ဒီ ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ဒီမိုကေရစီက်င့္သံုးတဲ့ေနရာမွာပဲ တဘက္ကေနၿပီးေတာ့ က်ေနာ္တို႔လိုအပ္တဲ့ စြမ္းရည္တခု လက္နက္တခုက ဘာလဲဆိုရင္ မေၾကာက္တရားပါပဲ။ မဟုတ္လွ်င္ ေခါင္းငံုမခံျခင္းပါပဲ။ အဲဒီႏွစ္ခုစလံုးကို ေပါင္းစည္းလိုက္ရင္ ခုနကလို ဒီမိုကေရစီခႏၱီတရားနဲ႔ တိုက္ပြဲ၀င္တဲ့ ေခါင္းငံုမခံတဲ့တရား ႏွစ္ခုေပါင္းလိုက္လွ်င္ ဒါ မေၾကာက္တရားရဲ့ လကၡဏာေတြပဲျဖစ္လာပါလိမ့္မယ္” လို႔ ေမြးေန႔ဂုဏ္ျပဳမွာ ေရးဖြဲ႔ထားတာပါ။ အဲဒါေၾကာင့္ မို႔ က်ေနာ္တို႔ေတြဟာ မေၾကာက္တရားကို ေလ့က်င့္တည္ေဆာက္ ေမြးျမဴၾကပါ။ ကိုင္စြဲၾကရမွာျဖစ္ပါတယ္။

ဒီေနရာမွာ မေၾကာက္တရားျဖစ္ေပၚလာေစဖို႔္ လႈံ႔ေဆာ္စည္းရံုးေရးလုပ္ငန္းေတြအတြက္ ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြမွာ အဓိက တာ၀န္ရိွတယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးပါတီတရပ္ရဲ႕ မရိွမျဖစ္လို႔ ေျပာရမယ့္ လုပ္ငန္းစဥ္ေတြထဲမွာ လူထုစည္း႐ံုးေရးလုပ္ငန္းဟာ အခရာအက်ဆံုးလို႔ ယူဆပါတယ္။ လူထုဆီသြား၊ လူထုနဲ႔ ထိေတြ႔၊ လူထုနဲ႔ စ ကားေျပာ။ ဒါမွသာ လူထုရဲ႕အသံ၊ လူထုရဲ႕ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ဆႏၵေတြဟာ ဘာလဲဆိုတာကို အမွန္တကယ္ သိႏိုင္ မွာပါ။ တနည္း လူထုၾကားထဲ တသားတည္းက် ျဖစ္ႏိုင္ေအာင္ လူထုဘက္ကို ဗဟိုျပဳၾကဖို႔ျဖစ္ပါတယ္။ လူထု ဘက္ကို မ်က္ႏွာမူၾကဖို႔ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီေတာ့ က်ေနာ္တို႔မွာ ေမးခြန္း ရိွလာပါတယ္။ အတိုက္အခံႏိုင္ငံေရးပါတီေတြ ဘာေတြ လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ လႈပ္ရွားေနၾကပါသလဲ။ လူထုရဲ႕အသံနဲ႔ေကာ ဘယ္ေလာက္နီးစပ္ေနပါၿပီလဲ။ လူထုနဲ႔မ်ား ပိုအလွမ္းကြာေ၀း သြားသလား။ လူထုရဲ႕ေတာင္းဆိုမႈေတြအေပၚမွာေကာ ဘယ္ေလာက္ျဖည့္ဆည္းေပးေနႏိုင္ပါၿပီလဲ ... စတဲ့ ... စတဲ့ vision ေတြကို နိဂံုးခ်ဳပ္ ျပန္လည္သံုးသပ္ဆန္းစစ္ဖို႔နဲ႔ မိမိဟာ လူထုနဲ႔ပိုလို႔ အလွမ္းကြာေ၀းသြားတယ္ဆို ရင္ေတာ့ ေသခ်ာတယ္၊ မိမိတို႔ရဲ႕ ေပၚလစီမူ၀ါဒေတြကို အမွားအမွန္ ရဲ၀ံ့စြာ စိစစ္ရမယ့္အခ်ိန္၊ ေကဒါပိုင္းေရြး ခ်ယ္ေရးဘက္ကို ဦးလွည့္ရမယ့္အခ်ိန္ပဲလို႔ ယူဆပါတယ္။

စစ္အာဏာရွင္စနစ္ေအာက္က လူမ်ိဳးစံုျပည္သူလူထုတရပ္လံုးရဲ႕ ဘ၀လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ ၂၀၁၀ မတိုင္ မီ လူထုတိုက္ပြဲစဥ္ေတြ ေဖာ္ေဆာင္ႏိုင္ေရးအတြက္ စနစ္တက်စီမံခ်က္ရိွရိွ မဟာဗ်ဴဟာေျမာက္ေရးဆြဲထားတဲ့ တိုက္ပဲြစီမံခ်က္ေတြနဲ႔ ရဲရင့္ျပတ္သားစြာ ပိုင္းျဖတ္ခ်က္ရိွရိွ ညီၫြတ္စည္းလံုးမႈအစြမ္းျဖင့္ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒ တိုက္ဖ်က္ပစ္ေရးကို္ အလ်င္အျမန္ေဖာ္ေဆာင္သြားဖို႔ဟာ ယေန႔ကာလ လက္ငင္းလိုအပ္ခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။

သမိုင္းေခတ္အဆက္ဆက္တိုင္းမွာ လူထုမပါဘဲ ေခတ္စနစ္ကို ေျပာင္းလဲႏိုင္ခဲ့တဲ့ သာဓကမရိွပါဘူး။ ရိွခဲ့တယ္ ဆိုရင္လည္း တာရွည္ခံမယ့္ေအာင္ပြဲ ျဖစ္ႏိုင္မွာမဟုတ္ပါဘူး၊ ျဖစ္လိမ့္မွာမဟုတ္ပါဘူး။ ျပည္သူလူထုကသာ အ ရာရာကို အဆံုးအျဖတ္ေပးခဲ့တာပါ။ ျပည္သူ႔စြမ္းပကားနဲ႔သာလွ်င္ အရာရာကို ေျပာင္းလဲေစႏိုင္မွာျဖစ္ေၾကာင္း တင္ျပလိုက္ရပါတယ္။

“ျပည္သူသာ အမိ၊ ျပည္သူသာ အဖ၊ ျပည္သူသည္သာ အခရာပါ”

မင္းေဆြ(ေပါက္)
၂၀၀၉ ခုႏွစ္၊ ႏို၀င္ဘာလ (၁၈) ရက္