ဒီမိုကေရစီလမ္း၊ ဝန္ထမ္းႀကီးမ်ားရဲ႕ အခန္းက႑

ေမာင္ဂဒိုး

ျပည္သူ႔ဝန္ထမ္းဆိုတာ ျပည္သူပိုင္ဘ႑ာ၊ ျပည္သူ႔ရိကၡာေတာ္ စားသုံးရတာမို႔၊ ျပည္သူကို အလုပ္အေကြၽးျပဳ ၾကရမယ့္ “ျပည့္အေစခံ” မ်ားျဖစ္ပါတယ္။ တနိုင္ငံလုံးရွိ ျပည္သူမ်ားနဲ႔သက္ဆိုင္တဲ့၊ ျပည္သူမ်ားပိုင္တဲ့လုပ္ငန္း ကိစၥအဝဝကုိ လုပ္ငန္းဌာနအမ်ိဳးအစားခြဲျခားၿပီး ျပည္သူမ်ားကိုယ္စား လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ေပးရသူမ်ား ျဖစ္တဲ့ အတြက္လည္း ျပည္သူ႔ဝန္ထမ္းလို႔ ေခၚရတာျဖစ္ပါတယ္။ ျပည္သူ႔ရိကၡာ စားသုံးရတာမို႔ ျပည္သူမ်ားနဲ႔ တသား တည္းျဖစ္ၿပီး ျပည္သူကို မ်က္ႏွာမူရမယ့္ သူမ်ားလည္းျဖစ္ပါတယ္။ ျပည္သူထဲမွာမွ ပညာအရည္အခ်င္းနဲ႔ အ ျပည့္ဝဆုံး လူတန္းစားလို႔ ေယဘူယ်အားျဖင့္ ေျပာရင္လည္းေျပာနိုင္ပါတယ္။

တနည္းအားျဖင့္ၾကည္႔ရင္လည္း ျပည္သူ႔ဝန္ထမ္းဟာ ျပည္သူကို ကိုယ္စားျပဳထားတာမို႔ ျပည္သူက ေရြး ေကာက္တင္ေျမႇာက္ထားတဲ႔ (နအဖေတာ့မဟုတ္) အစိုးရကို တာဝန္ခံ ထမ္းပိုးထားရသလိုလည္း ျဖစ္ေနပါ တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ျပည္သူ႔ဝန္ထမ္းဟာ အစိုးရရဲ႕ေဒါက္တိုင္သဖြယ္ျဖစ္ပါတယ္။ နအဖအစိုးရအေနနဲ႔ ျပည္သူ႔ဝန္ ထမ္းကို ပိုင္ႏိုင္ေအာင္ထိန္းထားႏိုင္ရင္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးယႏၱရားကို လည္ပတ္လို႔ရတာပဲလို႔ ယူဆတဲ့အတြက္ ျပည္ သူလူထုတရပ္လုံးရဲ႕ စားဝတ္ေနေရး၊ ပညာေရး၊ လူမႈေရး စတာေတြ တုိးတက္ဖြံ႔ၿဖိဳးလာေအာင္ လုပ္ေဆာင္ရ မယ့္ အစိုးရရဲ႕တာဝန္ကို လစ္လ်ဴရႈထားတယ္။

ျပည္သူ႔ဝန္ထမ္းကိုေတာ့ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း အလုပ္လုပ္ႏိုင္ေအာင္ သီးသန္႔ခြဲၿပီး အခြင့္အေရးေတြ ေပးထား တယ္။ ကုန္ေစ်းနႈန္းႀကီးျမင့္မႈဒဏ္မွ လြတ္ေျမာက္ေအာင္ စိတ္ကူးေပါက္ရင္ေပါက္သလို လစာေတြ အဆမ်ား စြာ တိုးေပးတယ္။ လက္နက္ကိုင္ဝန္ထမ္းျဖစ္တဲ့ စစ္ဝန္ထမ္းကိုေတာ့ ပုန္ကန္မွာစိုးတဲ့အတြက္ ဘယ္ႏွစ္ဆမွန္း မသိေအာင္ကို လွ်ဳိ႕ဝွက္ၿပီးတိုးေပးတယ္။ ေတာ္လွန္ဆန္႔က်င္လႈပ္ရွားထႂကြမႈမရွိမခ်င္း သာမန္ျပည္သူကိုေတာ့ ဂ႐ုစိုက္စရာမလိုဘူးလို႔ ယူဆထားတယ္။ ျပည္သူေတြ စားဝတ္ေနေရး ဘယ္ေလာက္ခက္ခဲပါေစ သက္သာပါ ေစေတာ့ဆိုတဲ႔ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ေပးတာ ဘာမွမရွိပါဘူး။

ဝန္ထမ္းကို လစာတိုးေပးရင္ ကုန္ေစ်းနႈန္းေတြတက္ၿပီး က်န္တဲ့ျပည္သူေတြ ပိုၿပီးခက္ခဲမယ္ဆိုတာ သေဘာ ေပါက္မွာပါ။ ဒါေပမယ့္ ပုိၿပီးေကာင္းလာေအာင္လည္း လုပ္ႏိုင္တဲ့အရည္အခ်င္းမရွိေတာ့ ကိုယ့္အတြက္ အက်ိဳး ရွိႏိုင္တာကိုၾကည့္ၿပီး ဆန္စင္ရာက်ည္ေပြ႔လိုက္တဲ့နည္းနဲ႔ပဲ ေျဖရွင္းတယ္။ က်န္တဲ့ျပည္သူေတြ ငတ္ေသလည္း ေအးတာပဲလို႔ေတာင္ သေဘာထားခ်င္ထားမွာ။ အဲဒီလိုသေဘာပိုက္ၿပီး ျပည္သူ႔ရိကၡာ၊ ျပည္သူ႔ဘ႑ာ၊ ႏိုင္ငံပိုင္ သယံဇာတတို႔ကို လက္ဝါးအုပ္၊ လုပ္ခ်င္တိုင္းလုပ္လို႔ရေအာင္၊ ျပည္သူလူထုရဲ႕ ေဒါသ ဝန္ထမ္းကိုကူးစက္လို႔ လည္းမရေအာင္ နအဖဟာ သူ႔ရဲ႕ေဒါက္တိုင္ေတြျဖစ္တဲ့ ျပည္သူ႔ဝန္ထမ္းေတြကို ေနျပည္ေတာ္အထိ တေလွ ႀကီး ေခၚသြားတာျဖစ္တယ္။

အဲဒီနည္းနဲ႔ နအဖဟာ ထိပ္ပိုင္းက ျပည္သူ႔ဝန္ထမ္းႀကီးမ်ားရဲ႕ ပညာနဲ႔အေတြ႔အၾကဳံမ်ားကို အျမတ္ထုတ္အသုံး ခ်ၿပီး သူတုိ႔ယႏၱရား လည္ပတ္ေနတာသာျဖစ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ပညာနဲ႔သဘာရွိသူမ်ားရဲ႕အၾကံဉာဏ္စကားကို တကယ္တမ္းနားေထာင္တာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ့္ျမင္းကိုယ္စိုင္း စစ္ကိုင္းေရာက္ေရာက္ဆိုသလို ထင္သ လို ေလွ်ာက္လုပ္ေနတာပါ။ စစ္အစိုးရသက္ဆိုးရွည္ဖို႔နဲ႔ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားကိုယ္တိုင္အပါအဝင္ သူတို႔အေပါင္းပါ မ်ား အက်ိဳးစီးပြားျဖစ္ထြန္းေစဖို႔အတြက္ စိတ္ကူးတည့္ရာ ေရးဆြဲထားတဲ့၊ ျပည္သူအတြက္ တကယ္တမ္းလည္း အက်ိဳးမရွိတဲ့ စီမံကိန္းမ်ားကို အေကာင္အထည္ေဖၚေနၾကတာသာျဖစ္တယ္။ ႏိုင္ငံနဲ႔ ျပည္သူလူထုအတြက္ ရည္ရြယ္ၿပီး ေစတနာထားလုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္တာမဟုတ္လို႔ ဘယ္စီမံကိန္းဆီကမွလည္း အက်ိဳအျမတ္ထြက္ မလာဘူး။

ဘက္စုံအသုံးခ်နိုင္တဲ့ ဆည္အေျမာက္အျမားတည္ေဆာက္ခဲ့ေပမယ့္ သီးႏွံအထြက္လည္းတက္မလာဘူး၊ လွ်ပ္ စစ္မီးလည္း မထြက္လာပါဘူး။ ခရီးလမ္းပန္းလုံျခံဳေခ်ာေမြ႔ၿပီး ကုန္စည္စီးဆင္းမႈ ျမန္ဆန္ေခ်ာေမြ႔ေအာင္ လမ္း တံတားေတြေဖာက္၊ ဧရာဝတီျမစ္ႀကီးကို ထုတ္ဆီးတိုးလို႔ရေလာက္ေအာင္ ျမစ္ကူးတံတားေတြေဆာက္ေပမယ့္ ကုန္ေစ်းႏႈန္းကေတာ့ ေဝဟင္မွာေပ်ာ္တဲ့ အမ်ိဳးမို႔လားမသိ ေျမျပင္ကို ျပန္ဆင္းတယ္လို႔ကို မရွိပါဘူး။ စက္႐ုံႀကီး ေတြ တည္ေပမယ္႔ လည္ပတ္မယ္ မၾကံရေသးဘူး ပ်က္ၿပီတဲ့။

ဒီစီမံကိန္းေတြေၾကာင့္ ေနရာတကာအုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ားအပါအဝင္ ထိပ္ပိုင္း ျပည္သူ႔ဝန္ထမ္းႀကီးေတြ သာ ဆတက္ထမ္းပိုး တိုးလို႔ခ်မ္းသာသြားတယ္၊ ျပည္သူလူထုဘဝကေတာ့ နည္းနည္းေလးမွ ေျပာင္လက္အ ေရာင္ထြက္မလာဘူး။ ေန႔စဥ္ရက္ဆက္ စားဝတ္ေနေရးအတြက္ ႐ုန္းကန္ရာမွာလည္း အသက္ရွဴေခ်ာင္တဲ့ ရက္ကို မရွိရွာပါဘူး။ ေငြရွာဖို႔ခက္ေပမယ့္ ကုန္စရာအကြက္ေတြကေတာ့ နအဖရဲ႕ေက်းဇူးေတာ္ေၾကာင့္ ခုတ မ်ိဳးေတာ္ၾကာတမ်ိဳး။ ေရမလာလို႔ ေရဖိုး၊ မီးမလာေတာ့လည္း လာဘ္ထိုး၊ အမႈိက္သိမ္းကားမလာလို႔ အမႈိက္ပစ္ ဖို႔ကတမ်ိဳး။ အလွဴခံအဖြဲ႔ေတြက အမ်ိဳးမ်ိဳး။ ဒီေတာ့ လူေနမႈစရိတ္အတြက္က ဆူနာမီေရလႈိင္း တက္စီးတာကမွ ေတာ္ဦးမယ္။

အၾကားအျမင္ ဗဟုသုတမ်ားတဲ့သူတခ်ိဳ႕ ေျပာၾကတာကေတာ့ ဒီစီမံကိန္းေတြအတြက္ လိုအပ္တဲ့ေငြကို ဘယ္ ဘ႑ာေငြေၾကးဆိုင္ရာ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းမွဂ႐ုမစိုက္ဘဲ ေငြပမာဏလိုသေလာက္ စက္႐ုံက႐ိုက္ထုတ္လိုက္ တယ္ဆိုတာပဲ။ ကုန္ထုတ္လုပ္မႈမရွိဘဲ၊ ဝင္ေငြနဲ႔မတြက္ဘဲ၊ ေငြစကၠဴခ်ည္းလည္ပတ္မႈထဲပို႔လိုက္ေတာ့ ေငြေၾကး တန္ဘိုးက်ၿပီး ျပည္သူေတြ တနင့္တပိုး ခံၾကရေတာ့တာေပါ့။ နဖူးကေခြၽး ေျခမက်ေအာင္ ပင္ပင္ပန္းပန္းရွာေဖြ ထားရတဲ့ ျပည္သူလူထုရဲ႕ေခြၽးႏွဲစာေလးေတြဟာ ကုန္ေစ်းနႈန္းထဲပါကုန္ပါေတာ့တယ္။ ဒီေတာ့ စစ္အစိုးရရဲ႕စီမံ ကိန္းဆိုတာမွန္သမွ် ျပည္သူလူထုက အခ်ိဳးက်ကုန္က်ထည့္ဝင္ရတာနဲ႔ အတူတူပါပဲ။

ဒီလိုဆိုျပန္ေတာ့ ျပည္သူလူထုဘဝ နိမ့္က်ခ်ိဳ႕တဲ့ရတာဟာ စစ္အစိုးရ အဓိကတာဝန္ရွိသလို တာဝန္ခံေဆာင္ ရြက္တဲ့ ျပည္သူ႔ဝန္ထမ္းႀကီးမ်ားဟာလည္း ျဖစ္ေစလိုတဲ့ ေစတနာမပါေပမယ့္ ပူးတြဲၾကံစည္ရာက်ေနတာမို႔ သ မိုင္းမွာ (၂) တရားခံ၊ (၃) တရားခံလို႔ ယူဆခံၾကရမွာပဲ။ ဒီေတာ့ သမိုင္းမွာ ဆိုးမ်ိဳးေတြ ေရးထိုးျခင္းမခံရေလ ေအာင္ အမွန္တရားမဟုတ္တဲ့စံနစ္ကို ကုတ္ကတ္ဖက္တြယ္မေနဘဲ လမ္းခြဲဖဲ့ထြက္ခဲ့တာက ခ်ီးက်ဴးစရာအျဖစ္ သမိုင္းတင္က်န္ရစ္မယ္။ သူတို႔ဆီက ဖိတ္လွ်ံက်လာမယ့္ အဆိပ္စားမံစေတြကိုေတာ့ ပညာရွိမို႔ ခင္တြယ္ဖို႔မရွိ ဘူးဆိုတာ ယုံၾကည္ပါတယ္။

က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ဆရာႀကီးမ်ား ပညာရွင္ႀကီးမ်ား အပါအဝင္ ရဟန္းရွင္လူျပည္သူအမ်ားဟာ ေခတ္ရဲ႕သားေကာင္ မ်ားျဖစ္တယ္လို႔ ယူဆၾကျပန္တာမို႔လည္း အျပစ္မွလြတ္ေကာင္းရဲ႕လို႔ အေတြးဝင္မိျပန္တယ္။ တခါ ျဖစ္ေလရာ မွာ ေခတ္ကိုသာ လႊဲခ်ၾကရင္လည္း က်ေနာ္တို႔ ဖြတ္ဘဝက ကြၽတ္မွာကိုမဟုတ္ျပန္ဘူး။ ျမတ္စြာဘုရားကလည္း သံသရာဝဋ္ဆိုတာႀကီးကေတာင္ လြတ္ေျမာက္ေအာင္ အားထုတ္ဖို႔ တိုက္တြန္းထားတာမို႔ နအဖအုပ္ခ်ဳပ္မႈ ေအာက္မွာ ဝဋ္ရွိသေလာက္ခံဆိုၿပီးေတာ့ ေပလ်ာလကန္သေဘာမ်ိဳး ေနတာဟာလည္း မသင့္ေလ်ာ္ေပဘူး။

“စိေတၱနနိယ်ေတေလာေကာ” စိတ္သည္ ေလာကကို ေရွ႕ေဆာင္၏။ “စိတ္သာရွင္ေစာ ဘုရားေဟာ” တဲ့။ အ ရာရာမွာ စိတ္သာ အခရာက်တယ္လို႔ ဆိုလိုတာပါ။ မွားရင္လည္း ခြင္႔လႊတ္ေပးေစလိုပါတယ္။ ကြၽတ္လြတ္ခ်င္ စိတ္နဲ႔ ႐ုန္းထြက္ရင္ မျဖစ္ႏိုင္စရာမရွိသလို ျပည္သူ႔ဆန္စားတဲ့ ျပည္သူ႔ဝန္ထမ္း ျပည္သူကို မ်က္ႏွာမူၿပီးသား လည္း ျဖစ္သြားတာေပါ့။ သူတို႔ကို အလိုလို ေတာ္လွန္ၿပီးသားလည္း ျဖစ္သြားပါတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ယႏၱရားကို ဖ်က္ ခ်ိဳးဟန္႔တားရာလည္း ေရာက္ပါတယ္။ ေရွ႕က တေယာက္စ ႏွစ္ေယာက္စ၊ နမူနာျပဆန္႔က်င္ခဲ့ရင္ ေနာက္က ဝင္လာမယ့္သူလည္း မ်က္ႏွာေျပာင္တိုက္ၿပီး လြယ္လြယ္နဲ႔ ဝင္မလာရဲေလာက္ေပဘူး။ ဝင္လာသူရွိရင္လည္း ခပ္ခ်ာခ်ာနဲ႔ သုံးမရတဲ့သူပဲျဖစ္မွာပါ။ ဟိုတခ်ိန္က စ႐ုိက္စေရာလိုက္ေလ်ာခဲ့ေပမယ့္ ခုအခ်ိန္ကေတာ့ ျပည္သူ အတြက္ ထည့္တြက္ရမယ့္အခ်ိန္ေရာက္ပါၿပီ။

ဒါေပမယ့္ တခါတေလ ပညာရွိသတိျဖစ္ခဲမို႔ ငါမရွိ သည့္အျပင္လူေတြ ဝါးမွာပဲဆိုတဲ့အေတြးမ်ိဳး ဝင္မွာကိုေတာ့ စိုးရိမ္မိတယ္။ “ဒီေနရာမ်ိဳး မင္းမေရာက္ေသးလို႔ပါ၊ မင္းေရာက္ရင္ ပိုဆိုးမွာ” အဲဒီစကားမ်ိဳး ေျပာတဲ့သူဟာ အ ေျခအေနအရအဲဒီေနရာေရာက္ၿပီး မလႊဲမကင္းသာ ဒီအလုပ္မ်ိဳးလုပ္တဲ့သေဘာမရွိဘဲ၊ “ဒီေနရာမေရာက္လိုက္ နဲ႔ ေရာက္လိုက္ရင္ စားလိုက္မဟဲ့” ဆိုၿပီး မေရာက္ခင္ကတည္းက ဟန္တျပင္ျပင္ သြားရည္တမ်ားမ်ား အမ်ား မိုးခါးေရေသာက္ရင္ ဘာသားနဲ႔ထုထားတာမို႔ ငါက ႁခြင္းခ်က္ထဲဝင္ရမလဲဆိုၿပီး စာဖို႔အားခဲထားတဲ့သူမ်ိဳးမို႔ အ ထင္မႀကီးခ်င္ဘူး။ ဒီလိုလူေတြမ်ားေနရင္ မိစၦာယႏၱရား ဘယ္လိုလုပ္အရွိန္ရပ္တန္႔ေတာ့မလဲ။

ဝန္ထမ္းဟာ ျပည္သူနဲ႔အခ်ိဳးခ်ရင္ ရာခိုင္နႈန္းအားျဖင့္ အနည္းေလးသာရွိတာမို႔ ဗိုလ္ေျခတသိန္းအားနဲ႔ ညီမွ် တယ္လို႔ ေျပာရမွာပါ။ တာဝန္ႀကီးမားတဲ့ အရာထမ္းႀကီးတေယာက္ဟာ ျပည္သူေပါင္းသိန္းေသာင္းနဲ႔ ညီမွ်ပါ တယ္။ ဒီေတာ့ ဒီမိုကေရစီအတြက္ အသက္ေပးသူကေပး၊ နအဖယႏၱရားတြဲ ဆြဲသူကဆြဲဆိုရင္ အဟုန္ခ်င္းညီ ေတာ့ ဒုံရင္းေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ ျဗိတိသွ်ကိုယ္လိုနီလက္ေအာက္မွာ ရွိစဥ္အခါတုန္းက “ျပည့္အေစခံမ်ားက စည္း လုံးညီညႊတ္စြာျဖင့္ ဗ်ဴ႐ုိကေရစီအေျခခံတို႔ကို ဒီမိုကေရစီအေျခခံမ်ားနဲ႔ ႏွဲ႔ေပး” (ေမာင္ထင္-ဗမာ့ႏိုင္ငံေရးသုခ မိန္) သလို အခုနအဖအာဏာရွင္စံနစ္ေအာက္မွာ ဥပေဒမဲ့ျပဳက်င္႔ေနတာေတြကို အမွန္တရားနဲ႔ ထိုးနွက္ဖ်က္ ဆီးဖို႔လိုပါတယ္။

အလားတူပဲ အသက္ (၆၀)ေက်ာ္ (၇၀) နီးအထိ၊ ဝန္ႀကီးဆိုသူသေဘာက်လို႔ျဖစ္ေစ၊ က်န္းမာေနေသးလို႔ တိုင္း ျပည္အတြက္ လုပ္အားေပးခ်င္ေသးလို႔ျဖစ္ေစ၊ ပင္စင္မသြားေသးဘဲ ဝန္ထမ္းဆားဗစ္ရွည္ၾကာခ်င္သပဆိုရင္ လည္း ဒီေခတ္ထဲမွာေတာ့ နအဖအဆိပ္ပင္ကို ေရေလာင္းသလို ျဖစ္မွာမို႔ စဥ္းစားဖို႔သင့္တယ္လို႔ပဲ တင္ျပခ်င္ပါ တယ္။

အလတ္စားနဲ႔ အထက္တန္း ဝန္ထမ္းအရာရွိမ်ားအေနနဲ႔လည္း ဝက္ျဖစ္မွေတာ့ မစင္ေၾကာက္ေနလို႔မရဘူးဆို ၿပီးခိုင္းတာလုပ္၊ ေပးတာယူ၊ ေကြၽးတာစာ၊း မတရာတဲ့ အမိန္႔လည္းနာခံ၊ မျဖစ္နိုင္တဲ့ ၫႊန္ၾကားခ်က္လည္း ေခါင္းညိတ္လုပ္ေနရင္ ကိုယ့္ပညာကိုယ့္အရည္အခ်င္းနဲ႔ ကိုယ့္ဂုဏ္သတင္းပါ ပဲ့ပြန္းရမွာပါ။ လုပ္ပိုင္ခြင့္ကို ေငြ နဲ႔ဖလွယ္တာ၊ ကုန္ေစ်းနႈန္းႀကီးျမင့္ေတာ့ လခတိုးျမႇင့္ဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္တာဟာလည္း မွန္ကန္တဲ့နည္းလမ္းမဟုတ္၊ နအဖကို အာခံဆန္႔က်င္ျခင္းသာ ဆင္းရဲဒုကၡတို႔ရဲ႕ ျမစ္ဖ်ားခံရာကို အျမစ္ကလွန္နႈတ္တာမို႔ အမွန္တရားစစ္စစ္ ပါ။ အမွန္တရားကို မ်က္ကြယ္ျပဳဖို႔မသင့္ေတာ့ပါဘူး။

အမွန္တရားသာ ေပ်ာက္ကြယ္ရင္ေတာ့ လူ႔ေလာကအလယ္မွာ ဂုဏ္သိကၡာနဲ႔ ထည္ထည္ဝါဝါ ေနႏိုင္ဖို႔မရွိပါ ဘူး။ အခုကိုပဲ ကမၻာ့အလည္မွာ ျမန္မာနိုင္ငံဟာ နအဖေၾကာင့္ မ်က္ႏွာပန္းမလွတဲ့အျပင္ နအဖတို႔တိုင္းျပည္ ကဆိုရင္ အရာမဝင္ အထင္အျမင္ေသး ဒုကၡေပးမယ့္သူခ်ည္းထင္လို႔လည္း ေအာက္က်ေနာက္က်ရွိလွေရာ့ မယ္။ ေရွးေခတ္ကရွိခဲ့ဘူးတဲ့ ျမန္မာ့အာဇာနည္ တိုင္းျပည္က်က္သေရေဆာင္ ကမၻာမွာ ျမန္မာ့ဂုဏ္ေရာင္ ေျပာင္ေစခဲ့တဲ့ပုဂၢဳိလ္မ်ားကို အားနာဖို႔သင့္လွၿပီ။ ဒို႔ေခတ္က်မွညံ့ရေတာ့မွာလား။ ပညာတတ္စိတ္၊ ပညာဉာဏ္ ေရာင္နဲ႔ အေမွာင္ၿဖိဳခြင္း အမွန္တရားမရွိတဲ့ နအဖစနစ္အတြင္းမွာ အမွန္တရားျဖစ္ထြန္းေအာင္၊ ဒါမွမဟုတ္ နအဖစက္ကြင္းက ကြင္းလုံးကြၽတ္လြတ္ကင္းေအာင္ ႀကိဳးစား႐ုန္းထြက္တာက အာဏာရွင္စံနစ္ကို ဖ်က္ဆီးပစ္ ရာေရာက္ၿပီး ျပည္သူ႔ဒီမိုကေရစီစနစ္ဆီကို ဦးတည္ေပးရာေရာက္ပါလိမ့္မယ္။

အခုလည္း ႏွစ္ၿမိဳ႕လို႔ လုပ္ေနတာမွမဟုတ္ဘဲ။ ေလာကမွာ အသက္ေမြးမႈတခုပညာ ကိုယ္စီပါၿပီး အဲဒီတတ္ ထား တဲ့ပညာကိုသုံး ႐ုန္းကန္ရွာေဖြစားေနရတာမို႔ ႐ုတ္တရက္ ေဖာင္ဖ်က္ထြက္ဖို႔ ခဲယဥ္းလို႔ဆိုတာသိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အမွန္တရားကို တန္ဖိုးထားသူအဖို႔ အခက္အခဲေတြ႔ရ ခဏပါ။ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေျပာဆုံးမခဲ့တဲ့ ေဒသနာအရ “အမွန္တရားကို မီးရႈးတန္ေဆာင္အျဖစ္ စြဲျမဲစြာကိုင္တြယ္ထား၍ ေဆာက္တည္ကိုးကြယ္ရာအ ျဖစ္ဆုပ္ကိုင္ထားရမည္” ဆိုတဲ့ေနရာမွာလည္း စားဝတ္ေနေရးအတြက္ ႁခြင္းခ်က္ဆိုၿပီး ထည့္မထားပါဘူး။ တ ရားကိုနတ္ေစာင့္ပါတယ္။ ဒီလိုပဲ ေရဆန္ေလဆန္ေလွာ္ခတ္ၿပီး ေအာင္ပြဲရသြားတဲ့သူေတြလည္း ဒုနဲ႔ေဒးပါ။

စစ္အစိုးရကိုေတာ္လွန္တာဟာ ႏိုင္ငံေရးသမားအလုပ္ပဲ၊ ဝန္ထမ္းအလုပ္မွမဟုတ္ဘဲ၊ အေရးအခင္းျဖစ္လို႔ ဆႏၵျပရာဝင္ပါရင္ တာဝန္ေက်တာပဲလို႔ယူဆၿပီး ႏိုင္ငံေရးသမားအေပၚ ပုံခ်ထားမယ္္ဆိုရင္လည္း မွန္မယ္မ ထင္ပါဘူး။ ျပည္သူတဦးခ်င္းစီရဲ႕ စားဝတ္ေနေရး၊ ပညာေရး၊ လူမႈေရး စတာေတြ စုေပါင္းဖြဲ႔စည္းထားတာဟာ ျပည္သူလူထုအေရး၊ ႏိုင္ငံေရးပါ။ ဒါေၾကာင့္ ျပည္သူတိုင္း၊ ႏိုင္ငံသားတိုင္းနဲ႔ ဆိုင္ပါတယ္။ မဆလ၊ နဝတ၊ နအ ဖ ေခတ္အဆက္ဆက္က ႏွစ္လရွည္ၾကာ အျမစ္တြယ္လာတဲ့ အာဏာရွင္စံနစ္ဆိုးကို အျမစ္ကလွန္ခ်ိဳးဖို႔ဆိုတာ ၾကဳံခါမွ ခရီးသြားဟန္လႊဲ တခ်က္ႏွစ္ခ်က္ထဲခုတ္ၿပီး ထားခဲ့႐ုံနဲ႔ေတာ့ မလဲႏိုင္ဘူးဆိုတာ အခ်ိန္ကာလ ရွည္ၾကာ လာတာကို ေထာက္ရႈရင္သိႏိုင္ပါၿပီ။ ဒါ့အျပင္ နအဖဟာ ႏိုင္ငံေရးပါတီနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးသမား ဒီမုိကေရစီေရးတက္ ႂကြလႈပ္ရွားသူမ်ားအေပၚမွာ ထင္သလိုျပဳက်င့္ေနတာျဖစ္လို႔ ႏိုင္ငံေရးသမား၊ ေက်ာင္းသား၊ ဝန္ထမ္း၊ ရဟန္း ရွင္လူ၊ ျပည္သူ၊ အားလုံးညီတူ၊ အားတက္သေရာ မၿပိဳလဲမခ်င္း ခုတ္လွဲမွသာ ၿပိဳလဲမွာျဖစ္တယ္လို႔ ယုံၾကည္မိ ပါေၾကာင္း ...။

ေမာင္ဂဒိုး
၂၅၊ ေအာက္တိုဘာ၊ ၂၀၀၉