ကုိခ်ဳိတူး ဆုိခိုင္းလုိ႔ က်ေနာ္ဆုိညည္းေနက် သီခ်င္းေတြ

ကုိခ်ဳိတူး ဆုိခိုင္းလုိ႔ က်ေနာ္ဆုိညည္းေနက် သီခ်င္းေတြ
သစ္ေကာင္းအိမ္

ငယ္နာမည္ ၀႑
လူညံ့ေတြနဲ႔ အမဲလုိက္တမ္း မကစားဘူး
မိန္းမျမတ္တေယာက္ကုိ ခ်စ္တတ္တယ္

ေသျခင္းတရားနဲ႔ လက္ထပ္ၿပီး
ေသရည္ျပင္းျပင္း ႀကိဳက္တယ္

စိတ္ရွည္ရွည္မထားႏုိင္တဲ့ ႏွစ္ေတြမွာ
ဆံပင္ရွည္ထားခဲ့သမွ်
ကုိယ့္ေတာစီးဖိနပ္ရဲ႕ အမွတ္တံဆိပ္က ေတာင္တန္းမ်ား
ကိုယ့္ဂ်င္းေဘာင္းဘီက ေလာကဓံရွစ္ပါးအာမခံ
ကဗ်ာက ငါ့ႏုိင္ငံေတာ္အလံ

တခါသုံးေခတ္ႀကီးထဲမွာ
တခါသုံးအခ်စ္ေတြရွိသလုိ
တခါသုံးေငြစကၠဴေတြကုိ ထုတ္ေ၀သင့္တယ္

လူေတြကို လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ေပးဖုိ႔မလုိဘူး
အာဏာကုိ လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ေပးဖုိ႔လုိတယ္

တကယ္ေတာ့
လြတ္လပ္ျခင္းဆုိတာလည္း
က်ယ္၀န္းတယ္ ...
သပ္ရပ္သန္႔ရွင္းတယ္ …

ဒါေပမယ့္
ဘုရားသခင္ရဲ႕အက်ဥ္းစခန္းတခုပဲမဟုတ္လား
မုိးကုတ္စက္၀ုိင္း
တံတုိင္းရွိရင္
ေကာင္းကင္ကုိလည္း ငါမုန္းတယ္

ခုလုိ သစ္ရြက္ေႂကြတဲ့ ရာသီထဲ
ငါ့လည္ကုပ္ေပၚက မွဲ႔နက္ေလးရယ္
မင္းဘယ္ဆီ လြင့္ပါးသြားၿပီလဲ

ဘယ္သူတက္နင္းလုိ႔ ျပားသြားမွန္းမသိတဲ့
ကမၻာႀကီးေပၚမွာ
ျမန္မာျပည္သားတေယာက္အေနနဲ႔
ေပ်ာ္ေပ်ာ္႐ႊင္႐ႊင္ အသည္းကြဲခဲ့တယ္။ ။

သစ္ေကာင္းအိမ္
(၂၇၊ စက္တင္ဘာ၊ ၂၀၀၉)