ေပးပို႔ - (JACBA)၊ ဓာတ္ပံု - ကိုလတ္
ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္ မဲေဆာက္ၿမိဳ႕ေတာင္ဘက္ရွိ ဖုတ္ဖရားၿမိဳ႕နယ္ (Phop Phra Distric) တြင္ ထိုင္းႏွင့္ မံုလူ မ်ဳိးအလုပ္ရွင္တို႔ထံမွာ ေနထိုင္လုပ္ကိုင္ေနၾကေသာ ျမန္မာအလုပ္သမား (၀ါ) စုိက္ပ်ဳိးေရးလုပ္သား (၇၀၀၀၀) ခန္႔ရွိသည္။ ယင္းတို႔သည္ တေန႔လုပ္အားခအေနျဖင့္ ထိုင္းဘတ္ေငြ (၅၀) မွ (၁၀၀) အထိရရွိၾကၿပီး အလုပ္ခ်ိန္ (၈) နာရီထက္ ပိုမိုစြာလုပ္ကိုင္ေပးၾကရပါသည္။ ထို႔အျပင္ ထိုင္းအလုပ္သမားဥပေဒ သတ္မွတ္ခ်က္အရ (၁၅) ႏွစ္ႏွင့္ေအာက္ အသက္အရြယ္ရွိေသာ ကေလးအလုပ္သမား အမ်ားဆံုးရွိရာ ေဒသလည္းျဖစ္သည္။ လူႀကီးအ လုပ္သမားမ်ားႏွင့္ တန္းတူအလုပ္လုပ္ရေသာ္လည္း တေန႔လုပ္အားခ ဘတ္ (၃၀၊ ၄၀) သာရရွိသည္။ ထို႔အ ျပင္ အမ်ဳိးသမီးအလုပ္သမားမ်ားသည္ အမ်ဳိးသားအလုပ္သမားမ်ားႏွင့္ တန္းတူလုပ္ရေသာ္လည္း ေန႔စဥ္လုပ္ အားခ (၅၊ ၁၀) ဘတ္ ေလ်ာ့နည္းစြာ ရရွိေနသည္ (၀ါ) ခြဲျခားဆက္ဆံခံေနရသည္။
ထိုင္းအစိုးရက တရား၀င္သတ္မွတ္ေပးထားေသာ ေဒသလိုက္ ေန႔စားလုပ္အားခစံႏႈန္းမွာ (၁၅၁) ဘတ္ႏွင့္ အ ခ်ိန္ပို တနာရီလွ်င္ (၂၈) ဘတ္ျဖစ္ေသာ္လည္း ထိုသတ္မွတ္ခ်က္အတိုင္း မရရွိၾကေခ်။ ထိုင္းႏွင့္ မံုလူမ်ဳိးအလုပ္ ရွင္မ်ားက ၎တို႔၏ စိုက္ပ်ဳိးေရး လုပ္ငန္းမ်ားကို ရာသီအလုိက္ လုပ္ကိုင္နိုင္ရန္ ၎တို႔ပိုင္ေသာ ေျမကြက္မ်ား တြင္ျဖစ္ေစ၊ လယ္ကြက္မ်ားတြင္ျဖစ္ေစ ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ားကို တဲအိမ္ေဆာက္လုပ္ကာ ေနထိုင္ေစခဲ့ပါ သည္။ သို႔ေသာ္ အလုပ္သမားအခြင့္အေရးအရ လုပ္သက္ (၄) လျပည့္ခဲ့ၾကၿပီး ႏွစ္ေတြၾကာခဲ့ေသာ္လည္း ျမန္ မာအလုပ္သမား (၁၀၀) တြင္ တဦးပင္ အလုပ္သမားလက္မွတ္ (Workpermit) လက္၀ယ္ရွိရန္ မေသခ်ာၾက ေပ။
အလုပ္ရွင္မ်ားသည္ အလုပ္သမားမ်ား၏ ေန႔စဥ္လုပ္အားခေငြထဲမွ ျဖတ္ေတာက္ရယူခြင့္ရွိေနေသာ တႏွစ္ သက္တမ္းရွိ အလုပ္သမားလက္မွတ္အတြက္ ကုန္က်ေငြ (၃၈၅၀) ဘတ္ကို ေခတၱစိုက္မေပးလိုၾကေခ်။ ထို႔အ ျပင္ လုပ္ငန္းခြင္အတြင္းႏွင့္ျပင္ပတြင္ ေရသန္႔ရွင္းမႈ၊ အိမ္သာသန္႔ရွင္းမႈ (အခ်ဳိ႕စိုက္ခင္းေနရာမ်ားတြင္ အိမ္သာ မရွိၾကပါ) စသည့္ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈမ်ား မရွိပါ။ လုပ္ငန္းခြင္တြင္ လက္ျပတ္၊ ေျချပတ္၊ အသက္ဆံုးရံႈး မႈ ရွိပါလွ်င္လည္း ထိုက္သင့္ေသာ ေလ်ာ္ေၾကးေငြကို မေပးၾကပါ။
ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ားအား မိမိတို႔အိမ္၊ ျခံ၀န္းမ်ားထဲတြင္ ငွားရမ္းေနထိုင္ခြင့္ျပဳခဲ့ေသာ ဖုတ္ဖရားၿမိဳ႕နယ္ (၄၈) ကီလုိမီတာေက်း႐ြာရွိ ထိုင္းအိမ္ရွင္ (၂) ဦးကို တဦးလွ်င္ ဘတ္ (၆၀၀၀၀) စီ ဒဏ္႐ိုက္မႈကို ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ႏို၀င္ဘာလ၌ စတင္ခဲ့ပါသည္။ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလႏွင့္ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလထဲတြင္ (၄၈) ကီလိုမီတာ ေက်း႐ြာမွ ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ား ငွားရမ္းေနထိုင္ေသာ ေနအိမ္မ်ား၊ ေဆာက္လုပ္ေနထိုင္ေသာ တဲအိ္မ္မ်ား ကို ထိုင္းအာဏာပိုင္မ်ားက အၿပီးဖ်က္သိမ္းေစခဲ့ပါသည္။
၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလ (၁၂) ရက္ေန႔တြင္ (၄၄) ကီလိုမီတာေက်း႐ြာရွိ ၀ါးေတာရပ္ကြက္ကို အျမန္ဆံုးဖ်က္ သိမ္းရန္ ထိုင္းနယ္ျခားေစာင့္တပ္ဖြဲ႔က လာေရာက္သတိေပးခဲ့သည္။ ၀ါးေတာရပ္ကြက္မွာ ျမန္မာအလုပ္သမား (၂၀၀) ေက်ာ္တို႔က အလုပ္ရွင္ ဖိပန္း႐ိုင္း၏ ေျမေနရာတြင္ တဲအိမ္ (၈၀) ခန္႔ ေဆာက္လုပ္ကာ စုေပါင္းေနထိုင္ ၾကေသာ ျမန္မာျပည္သားတို႔၏ အစုအ၀န္းကေလးတခုျဖစ္သည္။ ၀ါးေတာရပ္ကြက္တြင္ ထိုင္းက်န္းမာေရး႒ာန က စီစဥ္ေပးထားေသာ ေက်းလက္က်န္းမာေရးေဆးေပးခန္း၊ ေဒသခံျမန္မာအလုပ္သမားတို႔၏ ေရႊ႕ေျပာင္းစာ သင္ေက်ာင္းတေက်ာင္းတို႔အျပင္ IRC မွ ေဆာက္လုပ္ေပးထားေသာ ေရေလာင္းအိမ္သာ၊ ေရသန္႔အစီအမံ မ်ားျဖင့္ ေနခ်င့္စဖြယ္သာယာသည့္ ေနရာတခုျဖစ္သည္။
သို႔ေသာ္ ဤ၀ါးေတာရပ္ကြက္ကိုလည္း (၁၄-၁-၂၀၀၉) ေန႔တြင္ ထိုင္းနယ္ျခားေစာင့္တပ္ဖြဲ႔မွ ၀င္ေရာက္ကာ တဲအိမ္မ်ားကို ဖ်က္ဆီးခဲ့သျဖင့္ ျမန္မာအလုပ္သမား (၂၀၀) ေက်ာ္မွာ နီးစပ္ရာ ေတာအုပ္ထဲသို႔ ထြက္ေျပးၾက ရပါသည္။ (၁၅-၁-၂၀၀၉) ေန႔တြင္ ထိုင္းအာဏာပိုင္ေပါင္းစံုတို႔က အင္အား (၁၀၀) ခန္႔ျဖင့္ ၀ါးေတာရပ္ကြက္ ပ်က္သို႔ လာေရာက္ၾကကာ အပ်က္အစီးမ်ားကို ၾကည့္ရႈစစ္ေဆးသြားပါသည္။ (၁၆-၁-၂၀၀၉) ေန႔မွစၿပီး မဲ ေဆာက္အေျခစိုက္ ျမန္မာႏွင့္ ထိုင္းအဖြဲ႔အစည္းအခ်ဳိ႕က စား၀တ္ေနေရးခက္ခဲေနေသာ ေတာအုပ္အတြင္းမွ ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ားထံသို႔ အစားအစာရိကၡာ အကူအညီအခ်ဳိ႕ႏွင့္ အ၀တ္အထည္၊ ျခံဳေစာင္အခ်ဳိ႕ကို ေပးပို႔ ခဲ့ပါသည္။
(၁၆-၃-၂၀၀၉) ေန႔တြင္ (၄၄) ကီလိုမီတာေက်း႐ြာ၊ ကြၽန္းေတာရပ္ကြက္မွ ‘ဒို႔မိတ္ေဆြ’ အမည္ရွိ ျမန္မာေ႐ႊ႕ ေျပာင္းအလုပ္သမား စာသင္ေက်ာင္းကို ထိုင္းနယ္ျခားေစာင္တပ္ဖြဲ႔၀င္ (၁၀) ဦးခန္႔မွ ၀င္ေရာက္ဖ်က္ဆီးခဲ့ သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဤမူလတန္းေက်ာင္းကို မွီခိုပညာရွာေနၾကရေသာ ျမန္မာေရႊ႕ေျပာင္းကေလးငယ္ (၁၆၀) ဦးခန္႔တို႔မွာ မိဘမ်ားႏွင့္အတူ ထြက္ေျပးတိမ္းေရွာင္ခဲ့ၾကရသည္။ ‘ဒို႔မိတ္ေဆြ’ စာသင္ေက်ာင္းမွာလည္း ထိုေန ရာတြင္ တည္ရွိခြင့္မရရွိေတာ့သျဖင့္ (၄၂) ကီလိုမီတာဘက္သို႔ မိမိအစီအစဥ္ျဖင့္ ေျပာင္းေ႐ႊ႕ခဲ့ရပါသည္။ (၄-၆ -၂၀၀၉) ေန႔တြင္ (၄၄) ကီလိုမီတာေက်း႐ြာႏွင့္ ပတ္၀န္းက်င္ေက်း႐ြာမ်ားကို ကေလးငယ္ (၁၂၀) ခန္႔အပါအ ၀င္ ျမန္မာအလုပ္သမား (၄၀၀) ခန္႔အား ထိုင္းအာဏာပိုင္အဖြဲ႔စံုက ၀င္ေရာက္ဖမ္းဆီးခဲ့ၿပီး တဲအိမ္ (၂) လံုးကို လည္း မီးရႈိ႕ခဲ့ပါသည္။
ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္ တာ့(ခ္)ခ႐ိုင္တြင္ တာ့ခ္၊ မဲေဆာက္၊ ဖုတ္ဖရား၊ အုန္းဖန္၊ မယ္ရမတ္ႏွင့္ ထေဆာင္ယန္း ဟူ၍ ၿမိဳ႕နယ္ (၆) ခုရွိရာ ျမန္မာေ႐ႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမား (၄) သိန္းခန္႔ရွိမည္ဟု Joint Action Committee for Burmese Affairs (JACBA) အဖြဲ႔အစည္းက ခန္႔မွန္းသံုးသပ္ပါသည္။ ထိုအေရအတြက္ထဲတြင္ စိုက္ပ်ဳိးေရး လုပ္ငန္းမ်ဳိးစံုကို ရာသီမေ႐ြးလုပ္ကိုင္ေနေသာ ဖုတ္ဖရားၿမိဳ႕နယ္တြင္ ျမန္မာအလုပ္သမား (၇၀၀၀၀) ခန္႔၊ အုန္း ဖန္ၿမိဳ႕နယ္တြင္ ျမန္မာအလုပ္သမား (၅၀၀၀၀) ခန္႔တို႔လည္း ပါ၀င္ပါသည္။
အထူးမွတ္ခ်က္အျဖစ္ တင္ျပလိုသည္မွာ အုန္းဖန္ၿမိဳ႕နယ္ႏွင့္ ထေဆာင္ယန္းၿမိဳ႕နယ္တို႔ရွိ ျမန္မာအလုပ္သမား မ်ားမွာ ထိုင္းႏွင့္ ႏိုင္ငံျခားသားအလုပ္ရွင္တို႔ထံမွ အလုပ္သမားအခြင့္အေရး အျပည့္အ၀မရရွိရံုမွ်မက DKBA ကဲ့သို႔ေသာ ျမန္မာစစ္အစိုးရ၏ လက္ေ၀ခံလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔အစည္းမွ ပိုင္ဆိုင္သည့္ ေက်း႐ြာအခ်ဳိ႕တို႔ရွိ စိုက္ ခင္းမ်ားတြင္ ၀င္ေရာက္လုပ္ကိုင္ၾကေသာ ျမန္မာအလုပ္သမားတို႔မွာ ဘာအခြင့္အေရးမွ် မရွိၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ဆိုလိုသည္မွာ ထိုင္းအလုပ္သမားဥပေဒျဖင့္ ကူညီေျဖရွင္း၍မရနိုင္ေသာ (အလုပ္ရွင္-အလုပ္သမား) ျပႆနာ အခ်ဳိ႕သည္ ဤအုန္းဖန္ၿမိဳ႕နယ္နွင့္ ထေဆာင္ယန္းၿမိဳ႕နယ္ရွိ ေက်း႐ြာအခ်ဳိ႕တြင္ ရွိေနျခင္းျဖစ္သည္။
Posts
No comments:
Post a Comment