၂၀၁၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲႏွင့္ပတ္သက္၍ စာေရးဆရာေက်ာ္၀င္း၏ အျမင္

ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးအတြက္ အေရးႀကီးေသာ အခ်က္မ်ား
ေရးသားသူ - ေက်ာ္၀င္း၊ ဘာသာျပန္သူ - ေက်ာ္လင္းဦး

(ေ၀ဖန္ပိုင္းျခား စဥ္းစားဆင္ျခင္ႏိုင္ရန္ Freedom News Group ဘေလာ့မွ ကူးယူေဖာ္ျပသည္)

က။ လက္ရိွအေျခအေန

လက္ရိွအေျခအေနေအာက္မွာ ...

၁။ အဓိက အတိုက္အခံႏိုင္ငံေရးပါတီျဖစ္တဲ့ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ ခ်ဳပ္မွာ ႏိုင္ငံေရးအရ ေရွ႕မတိုးႏိုင္ဘဲ ေသေနတဲ့ အေနအထားကို ရင္ ဆိုင္ေနရပါတယ္။ သူတို႔အေနနဲ႔ ေရရွည္မွာ တရား၀င္ရပ္တည္ဖို႔ဆိုရင္ စစ္အစိုးရရဲ႕ ေ႐ြးေကာက္ပဲြကို ၀င္႐ံုုမွတပါး အျခားမရိွပါ။

၂။ စစ္အုပ္စုလည္း အက်ပ္အတည္းနဲ႔ ရင္ဆိုင္ေနရပါတယ္။ အဲဒါက ဘာလဲဆိုရင္ ၂၀၁၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲရဲ႕ တရား၀င္မႈဟာ အတိုက္အခံ အုပ္စု အထူးသျဖင့္ NLD ပါတီ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ၀င္ မ၀င္ဆိုတဲ့အေပၚမွာ တည္မီွေနလို႔ပါ။ ဒါေပမယ့္ NLD ပါသည္ ျဖစ္ေစ၊ မပါသည္ျဖစ္ေစ စစ္အုပ္စုကေတာ့ သူတို႔ဆံုးျဖတ္ထားတဲ့အတိုင္း သူတို႔ရဲ႕ လမ္းျပေျမပံုကို ဆက္ၿပီး အေကာင္အထည္ေဖၚသြားမယ့္ သေဘာရိွပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူတို႔ရဲ႕ျပႆနာဟာ မဟာဗ်ဴဟာဆိုင္ရာ ျပ ႆနာမဟုတ္ဘဲ၊ က်င့္၀တ္သိကၡာပိုင္းဆိုင္ရာ ျပႆနာသာျဖစ္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးမွာ က်င့္၀တ္သိကၡာဆိုတာ မ ဟာဗ်ဴဟာေျမာက္ လိုအပ္ခ်က္ရဲ႕ လက္ေအာက္ခံအျဖစ္သာ တည္ရိွပါတယ္။ သေဘာကေတာ့ မဟာဗ်ဴဟာ က က်င့္၀တ္သိကၡာထက္ ပိိုုအခရာက်ပါတယ္။

၃။ အေနာက္က ပံ့ပိုးေပးေနတဲ့ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီေရးအေပၚ ေထာက္ခံမႈဟာလည္း ေလွ်ာ့ႀကိဳးကုန္ခ်ိန္ကို ေရာက္ေနပါၿပီ။ အဲဒီအကန္႔အသတ္ကိုေက်ာ္ၿပီး ေနာက္ထပ္လုပ္စရာတနည္းသာ က်န္ပါေတာ့တယ္။ အဲဒါက ေတာ့ နီယိုကြန္မ်ားရဲ႕ နည္းနာအတိုင္း စစ္ေရးအရအေရးယူဖို႔ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဒါဟာလည္း အီရတ္မွာ မေအာင္ ျမင္တဲ့ ေပၚလစီျဖစ္ေနပါတယ္။

အထက္မွာေဖၚျပခဲ့တဲ့ လက္ရိွအေျခအေနေတြကို ႀကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ၊ မႀကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ အဲဒါေတြက အမွန္ တရားေတြပါပဲ။ ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ အမွန္တရားကို အေျခခံရတဲ့ ကစားနည္းတမ်ိဳးပါ။

ခ။ အေနအထားမ်ား

၁။ စစ္တပ္ရဲ႕အခန္းက႑

၁၉၆၂ ခုႏွစ္ကတည္းက စစ္တပ္ဟာ ႏိုင္ငံေရးနယ္ပယ္တခုလံုးကို သိမ္းပိုက္ထားခဲ့ပါတယ္။ စစ္တပ္ကို ႏိုင္ငံ ေရးအင္အားစုအျဖစ္ကေန စစ္တပ္သက္သက္အင္အားစုအျဖစ္ ေျပာင္းလဲဖုိ႔ဟာ ဒီမိုရေရစီးေရးလႈပ္ရွားမႈတခု လံုးရဲ႕ အဓိကရည္႐ြယ္ခ်က္ျဖစ္သင့္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒါက လြယ္ကူတဲ့ကိစၥေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ေရ တိုမွာ လုပ္လို႔ျဖစ္ႏိုင္တဲ့ကိစၥလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါဟာ ကာလတကန္႔ထိ သြားရမယ့္ လုပ္ငန္းစဥ္ျဖစ္သလို သတၱိရိွဖို႔တင္မက စိတ္ရွည္သည္းခံႏိုင္ဖို႔လည္း လိုပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ အဓိကရည္မွန္းခ်က္ မျပည့္ေျမာက္ ေသးခင္ကာလမွာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး ၾကားကာလတရပ္ကို ျဖတ္သန္းရဦးမွာပါ။ အဲဒီကာလမွာ က်ေနာ္တို႔ ဟာ မလႊဲမေရွာင္သာဘဲ စစ္တပ္နဲ႔လက္တြဲၿပီး လုပ္ေဆာင္သြားရမယ့္ အေနအထားရိွပါတယ္။

၂။ လူလတ္တန္းစားတို႔၏ အခန္းက႑

ေခတ္မီတိုးတက္ေရးအတြက္ ျမန္မာအပါအ၀င္ အေရွ႕တိုင္းမွာ သြားတဲ့လမ္းဟာ အေနာက္နဲ႔အလြန္ကြာျခားပါ တယ္။ အေနာက္မွာ ၁၈ ရာစုနဲ႕ ၁၉ ရာစုေလာက္ကျဖစ္ခဲ့တဲ့ စက္မႈေတာ္လွန္ေရးလို၊ ဉာဏ္အလင္းသစ္လႈပ္ ရွားမႈလို အျဖစ္အပ်က္မ်ိဳး ျမန္မာျပည္မွာ မေပၚေပါက္ခဲ့ဖူးပါဘူး။ ျမန္မာျပည္မွာ ေခတ္မီတိုးတက္တဲ့ လူမႈပံုစံ ဟာ အေနာက္တိုင္း ကိုလိုနီ၀ါဒကေန တဆင့္ေပၚေပါက္လာတာမ်ိဳးပါ။ ဒါေၾကာင့္ ျမန္မာျပည္က စီးပြားေရးသ မား လူလတ္တန္းစားေတြဟာ အေနာက္မွာလို လြတ္လပ္တဲ့ လူမႈအင္အားစုတရပ္ ျဖစ္မလာခဲ့ပါဘူး။ သူတို႔ဟာ အုပ္ခ်ဳပ္သူလူတန္းစားကိုသာ မီွခိုခဲ့ရပါတယ္။ ၁၉၆၂ ေနာက္ပိုင္းမွေတာ့ စစ္တပ္ကို မီွခိုခဲ့ရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔ဟာ ဒီမိုကေရစီေရး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈအတြက္ ဒီလူတန္းစားအေပၚ အားထားလို႔မရပါဘူး။ ျမန္မာ ျပည္မွာ ႏိုင္ငံေရးအရ အတက္ႂကြဆံုး လူတန္းစားကေတာ့ ပညာတတ္လူလတ္တန္းစားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

၃။ ဒီမိုကရက္တစ္အင္အားစုမ်ား၏ ရင့္က်က္မႈ

ဒါေပမယ့္ ပညာတတ္လူတန္းစားအပါအ၀င္ ဒီမိုကရက္တစ္အင္အားစုမ်ားရဲ႕ ရင့္က်က္မႈကေတာ့ သိပ္မ ေကာင္းလွပါဘူး။ ၁၉၆၂ ကတည္းက ႏွစ္ေပါင္း ၅၀ ေလာက္ ႏိုင္ငံေရးအရ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ့ေနတဲ့ အေျခအေန မွာ ေနခဲ့ရတာေၾကာင့္ ျမန္မာလူထု(သာမန္႐ိုး႐ိုးလူထုနဲ႔ ပါတီ၀င္မ်ားအပါအ၀င္)ရဲ႕ ဒီမိုကေရစီေရးဆိုင္ရာ ဗဟု သုတေတြဟာ အားနည္းလွပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ မာ့စ္၀ါဒလို အစြန္းေရာက္အေတြးအေခၚမ်ားရဲ႕ လႊမ္းမိုးမႈဟာ ႏိုင္ ငံေရးနဲ႔ စာေပးအသိုင္းအ၀ိုင္းမွာ သိပ္ႀကီးမားတာေၾကာင့္ လူထုအံုႂကြမႈတိုင္းဟာ အစြန္းေရာက္သြားရၿပီး အာ ဏာရွင္တို႔က အျမစ္ျပတ္ေခ်မႈန္းရင္ ေခ်မႈန္း၊ ဒါမွမဟုတ္ရင္ အၾကမ္းဖက္ေတာ္လွန္တဲ့အတြက္ ျပည္တြင္းစစ္ ကို ဦးတည္သြားေစပါတယ္။ ဒီလိုျဖစ္ရပ္တိုင္းဟာ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးမွာ စစ္တပ္ရဲ႕အခန္းက႑ကို ျမႇင့္တင္ေပးေနပါတယ္။

၄။ အဖြဲ႔အစည္းမ်ား၏ အားနည္းခ်က္မ်ား

၁၉၆၂ မွာ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းလိုက္ၿပီး အရပ္သားအုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို ရပ္ဆိုင္းလိုက္ပါတယ္။ စစ္အစိုးရဟာ တပါတီစနစ္ကို အသက္သြင္းျခင္းအားျဖင့္ စစ္တပ္ရဲ႕အာဏာကို စုစည္းလိုက္ႏိုင္ပါတယ္။ အဲဒီကတည္းက ႏိုင္ငံေရးစနစ္မွာ ထိန္းညႇိေစာင့္ၾကပ္ေပးမယ့္ ဒီမိုကရက္တစ္အဖြဲ႔အစည္းေတြ မထြန္းကားေတာ့ပါဘူး။ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ ဒီမိုကေရစီေရးလႈပ္ရွားမႈအၿပီးမွာ ႏိုင္ငံေရးပါတီ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေပၚေပါက္လာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ NLD အပါအ၀င္ အားလံုးဟာ အင္အားေတာင့္တင္းတဲ့ ႏိုင္ငံေရးအင္အားစုတရပ္အျဖစ္ စုဖြဲ႔လာေအာင္ မစြမ္း ေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အစိုးရအဖြဲ႔အစည္းပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြပဲျဖစ္ျဖစ္ အား နည္းေနတဲ့ အေနအထားမွာပဲ ရိွေနပါေသးတယ္လို႔ ေျပာ႐င္ရႏိုင္ပါတယ္။

၅။ လူထုအေျချပဳအဖြဲ႔အစည္းမ်ား၏ အားနည္းခ်က္မ်ား

ျမန္မာျပည္မွာ ႐ိုးရာအစဥ္အလာအားျဖင့္ လူထုအေျချပဳတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းမ်ား ရိွခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီအဖြဲ႔ အစည္းအားလံုးဟာ ဘာသာေရးကိုအေျခခံတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းေတြျဖစ္ေနၿပီး ေခတ္မီဒီမိိုကေရစီ သေဘာတရား ေတြနဲ႔ မနီးစပ္ခဲ့ပါဘူး။ ၂၀ ရာစုအကုန္ပိုင္းနဲ႔ ၂၁ ရာစုအေစာပိုင္းေလာက္မွာ အစိုးရမဟုတ္တဲ့အဖြဲ႔အစည္းမ်ား နဲ႔ အစိုးရမဟုတ္တဲ့ ႏိုင္ငံတကာအဖြဲ႔အစည္းမ်ားဆိုၿပီး လူထုအေျချပဳအဖြဲ႔အစည္းပံုစံသစ္တမ်ိဳး ေပၚေပါက္လာ ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီအဖြဲ႔အစည္းေတြဟာ စနစ္တက်စုစည္းႏိုင္တဲ့ အင္အားမရိွဘဲ သိကၡာပိုင္းနဲ႔ႏိုင္ငံေရးပံု သ႑ာန္ ေလ်ာ့နည္းတာေၾကာင့္ စီးပြားေရးအဖြဲ႔အစည္း၊ ဒါမွမဟုတ္ စီးပြားေရးတပိုင္း အဖြဲ႔အစည္းေတြအျဖစ္ ေလ်ာ့က်သြားပါေတာ့တယ္။ က်ေနာ္တို႔ ႀကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ၊ မႀကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ အဲဒီလို သမိုင္းေၾကာင္း ေနာက္ခံ အခ်က္အလက္ေတြဟာ ျမန္မာ့လူ႔အဖြဲ႔အစည္းရဲ႕ ဂုဏ္ရည္တရပ္လိုျဖစ္ေနပါၿပီ။

ဂ။ ႏိုင္ငံေရး ပံုသ႑န္ကားခ်ပ္

ဒီအေျခအေနေအာက္မွာ ဘာမ်ားလုပ္ႏိုင္မလဲ။ ဒီေမးခြန္းကိုေျဖဖို႔ရာ စစ္တပ္နဲ႔ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုမ်ား ဘက္ ၂ ဘက္လံုးရဲ႕ အခန္က႑နဲ႔ ရပ္တည္ခ်က္ကို ေလ့လာဖို႔လိုပါလိမ့္မယ္။

စစ္တပ္ဖက္

န၀တ ေနာက္ပိုင္းအေခၚ နအဖက ေအာင္ျမင္စြာေျပာဆိုေနတာကေတာ့ သူတို႔ဟာ အာဏာသိမ္းၿပီးတက္လာ တဲ့ အစိုးရျဖစ္တယ္ဆိုတာပါပဲ။ ဒါက ၁၉၆၂ တုန္းက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္းအာဏာသိမ္းခဲ့တဲ့ အေနအထားနဲ႔ လက္ရိွ နအဖတို႔ရဲ႕ ကြာျခားခ်က္ပါပဲ။ တကယ္တမ္းသဘာ၀အားျဖင့္ လက္ရိွစစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားရဲ႕ အေနအထားဟာ အ ေျပာင္းအလဲ ၾကားကာလမွာပဲ ရိွပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ဟာ အကယ္၍မ်ား တတ္ႏိုင္ရင္ သူတို႔အာဏာ ကို ဆက္လက္ျမဲေနဖို႔အတြက္ ဒီမိုကေရစီအေျပာင္းအလဲကို မသြားခ်င္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ျပည္တြင္းျပည္ပ ဖိ အားေတြေၾကာင့္ ဒီမိုကေရစီအေျပာင္းအလဲဟာ ေရွာင္လႊဲလို႔မရဘူးဆိုတာ သူတို႔နားလည္ထားပါတယ္။ သူတို႔ ရဲ႕ အခ်က္ (၇) ခ်က္ပါတဲ့ လမ္းျပေျမပံုဟာ သူတို႔ရဲ႕ရည္႐ြယ္ခ်က္နဲ႔ ရပ္တည္ခ်က္ကို ေရာင္ျပန္ဟပ္ပါတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ မူလရည္႐ြယ္ခ်က္ဟာ အခ်ိန္ကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ စြဲဆန္႔ဖို႔ျဖစ္ေပမယ့္ ဘုန္းႀကီးေတြ ဦးေဆာင္တဲ့ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာအေရးအခင္းေၾကာင့္ လမ္းျမေျမပံုကို တက္သုတ္႐ိုက္ အေကာင္အထည္ေဖၚေနရၿပီး လတ္တေလာအေျခအေနကို ေရာက္ေနတာပါ။

ဒီအျမင္အရဆိုရင္ ၂၀၁၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲဟာ စက္တင္ဘာလႈပ္ရွားမႈရဲ႕ရလဒ္တခုျဖစ္ၿပီး က်ေနာ္တို႔ ဒါကို လစ္ လ်ဴရႈလို႔မျဖစ္ပါဘူး။ နအဖရဲ႕ ရည္႐ြယ္ခ်က္ဟာ သူတို႔ရဲ႕ အာဏာနဲ႔ အက်ိဳးစီးပြားကို လက္ရိွအေျခခံဥပေဒကို အသံုးခ်ၿပီး ကာကြယ္ဖို႔ျဖစ္ေပမယ့္ ၁၉၈၈ ခုကတည္းကစရင္ ပထမဆံုးအႀကိမ္ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုေတြကို ခြင့္ျပဳရမွာပါ။ အခြင့္အေရးဟာ ဘယ္ေလာက္ပဲ က်ဥ္းေျမာင္းသည္ျဖစ္ပေစ၊ က်ေနာ္တို႔ ဒါကို ဂ႐ုတစိုက္နဲ႔ အ သံုးခ်သင့္ပါတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ က်ေနာ္တို႔မွာ ဒါမွလြဲ၍ တျခားေ႐ြးခ်ယ္စရာ မရိွေတာ့လို႔ပါ။

နအဖအလိုက် အုပ္စုေတြလည္း ဒီေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာ ေသခ်ာေပါက္ပါမွာပါ။

ဒီမိုကေရစီအင္အားစုမ်ားဘက္

သူတို႔ရဲ႕ ၂၀၁၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ အခန္းက႑နဲ႔ ရပ္တည္ခ်က္ေပၚမူတည္ၿပီး အုပ္စုေလးစု ကြဲသြား ႏိုင္ပါတယ္။ သူတို႔အားလံုးက ဒီမိုကေရစီဘက္ေတာ္သားေတြျဖစ္ေပမယ့္ သူတို႔ရဲ႕အေတြးအေခၚ ကြားသြား တာနဲ႔အမွ် ရလဒ္ေတြကလည္း ကြာျခားသြားမွာပါ။

၁။ ပထမအုပ္စု

ဒီအုပ္စုဟာ အတိုက္အခံလႈပ္ရွားမႈရဲ႕ ေခါင္းမာသမားေတြကို ကိုယ္စားျပဳပါတယ္။ သူတို႔ဟာ ၂၀၁၀ ေ႐ြး ေကာက္ပြဲကို ဆန္႔က်င္ၿပီး ပါ၀င္ယွဥ္ၿပိဳင္ဖို႔ကိုလည္း ျငင္းဆန္ပါလိမ့္မယ္။ အမ်ားအားျဖင့္ ျပည္ပေရာက္အင္ အားစုမ်ားသာ ျဖစ္ပါတယ္။ (က်ေနာ့္အထင္ သူတို႔မွာ သူတို႔ကိုယ္ပိုင္ အက်ိဳးစီးပြားရိွပံုရပါတယ္။) NLD ေခါင္း ေဆာင္အခ်ိဳ႕လည္း ဒီအုပ္စုမွာပါ၀င္ပါတယ္။

၂။ ဒုတိယအုပ္စု

သူတို႔ဟာလည္း ေခါင္းမာသမားေတြျဖစ္ေပမယ့္ လာမယ့္ေ႐ြးေကာက္ပြဲကို စစ္တပ္နဲ႔ ထိပ္တိုက္ေတြ႔မယ့္ အ ဆင့္တရပ္အေနနဲ႔ သေဘာထားပံုရပါတယ္။ သူတို႔ရဲ႕အျမင္အရ လာမယ့္ေ႐ြးေကာက္ပြဲဟာ ပဋိပကၡပိုမိုႀကီး ထြားေစမယ့္ နည္းဗ်ဴဟာဆိုင္ရာ ကစားကြင္းတရပ္သာ ျဖစ္ပါတယ္။ NLD ေခါင္းေဆာင္တခ်ဳိ႕နဲ႔ ဗကပတို႔ဟာ ဒီအမ်ဳိးအစားထဲမွာ ရိွပါ တယ္။

က်ေနာ့္အထင္အရ ဒီအုပ္စုႏွစ္စုရဲ႕ ရလဒ္ဟာ တမ်ိဳးတည္းျဖစ္ၿပီး ျပည္တြင္းစစ္ကို ဦးတည္သြားေစမယ့္ အ ၾကမ္းဖက္ ေတာ္လွန္ေရးနည္းလမ္းသာ ျဖစ္ပါတယ္။

၃။ တတိယအုပ္စု

ဒီအုပ္စုမွာေတာ့ အလယ္အလတ္က်တဲ့ ႏိုင္ငံေရးအင္အားစုေတြ ပါ၀င္ၿပီးေတာ့ တတိယအင္အားစုလို႔ လူသိ မ်ားပါတယ္။ သူတို႔ဟာ လာမယ့္ေ႐ြးေကာက္ပြဲကို မဟာဗ်ဴဟာအရ ရႈျမင္ၿပီးေတာ့ ၂၀၁၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲကေန တဆင့္ လက္ရိွႏိုင္ငံေရးေသေနတဲ့ အေနအထားကို ထိုးေဖာက္ႏိုင္ဖို႔ အခြင့္အလမ္းေတြ ေပၚေပါက္လိမ့္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ၾကပါတယ္။ သူတို႔က စစ္တပ္နဲ႔ ဘံုရပ္တည္ခ်က္ ရွာလိုသူေတြျဖစ္ၿပီး (အဲဒီရပ္တည္ခ်က္ဟာ စီးပြား ေရးဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ဖို႔ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္မယ္။) အဲဒီရပ္တည္ခ်က္ကေနတဆင့္ အခ်င္းခ်င္း နားလည္ယံုၾကည္မႈကို တည္ေဆာက္ကာ ႏိုင္ငံအတြက္ အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးဘက္ကို ဦးတည္သြားမယ္လို႔ ယံုၾကည္သူ ေတြပါ။ က်ေနာ့္အျမင္အရ သူတို႔ရဲ႕ အယူအဆဟာ အနာဂတ္ဒီမိုကေရစီအေရးအတြက္ အျဖစ္ႏိုင္ဆံုး ေရစီး ေၾကာင္းတခု ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ဟာ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုေတြၾကားမွာ အားအနည္း ဆံုးအုပ္စု ျဖစ္ေနပါတယ္။ သူတို႔ဟာ အခုအထိ ႏိုင္ငံေရး အင္အားစုတရပ္အျဖစ္ မဖြဲ႔စည္း မရပ္တည္ေသးေပး မယ့္ ၂၀၁၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲအတြက္ မၾကာခင္မွာ ႏိုင္ငံေရးစင္ျမင့္တခုကို တည္ေဆာက္လာႏိုင္ပါတယ္။

၄။ စတုတၳအုပ္စု

ဒီအုပ္စုမွာေတာ့ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး ၿငိမ္းအုပ္စုေတြ ပါပါတယ္။ သူတို႔အားလံုးနီးပါးဟာ လက္ရိွေ႐ြးေကာက္ ပြဲနည္းလမ္းကို အသံုးခ်ၿပီး သူတို႔ရဲ႕ တရား၀င္မႈျပႆနာကို ေျဖရွင္းပါလိမ့္မယ္။ သူတို႔ဟာ တတိယအုပ္စုအ တြက္ အေရးပါတဲ့ မဟာမိတ္ေတြလည္း ျဖစ္လာပါလိမ့္မယ္။

နိဂံုး

တကယ္တမ္းအားျဖင့္ နအဖရဲ႕ လမ္းျပေျမပံုဟာ ေရွာင္လႊဲလို႔မရတဲ့ ကိစၥပါ။ စစ္တပ္ဟာ သူတို႔ရဲ႕ လမ္းျပေျမပံု ကို ပစ္ခ်ၿပီး အတိုက္အခံနဲ႔ ေျပလည္ဖို႔ တျခားနည္းလမ္းကို စဥ္းစားမွာမဟုတ္ပါဘူး။ မည္သည့္ႏိုင္ငံေရးရလဒ္ မဆို စစ္တပ္က ဦးေဆာင္တဲ့ အေျပာင္းအလဲၾကားကာလ ျဖစ္စဥ္အတိုင္းသြားမွာပါ။ ဒီျဖစ္စဥ္ကို ဆန္္႔က်င္တာ ဟာ ႏိုင္ငံေရးအရိွတရားကို ဆန္႔က်င္တာပါပဲ။ စစ္တပ္မပါတဲ့ ဒီမိုကေရစီခရီးလမ္းကို ဆက္သြားဖို႔ဆိုတာ မျဖစ္ ႏိုင္ပါဘူး။ ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ ျဖစ္ႏိုင္ေခ်ကို ရွာေဖြရတဲ့ အႏုပညာတရပ္ပါ။ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးမွာ အေရးႀကီးတဲ့ အ ခ်က္ကေတာ့ အရိွတရားနဲ႔ ေပါင္းစပ္ၿပီး ျဖစ္ႏိုင္ေခ်ကို ဓမၼဓိ႒ာန္က်က် စဥ္းစားေ႐ြးခ်ယ္ဖို႔ပါပဲ။

မွတ္ခ်က္ ။ ။ ဤဘာသာျပန္ေဆာင္းပါးမွာ Freedom News Group ၏ မူပိုင္ျဖစ္ေသာ္လည္း Freedom News Group ၏ အာေဘာ္မဟုတ္ပါ။ ေ၀ဖန္ပိုင္းျခားႏိုင္ရန္ႏွင့္ ဆင္ျခင္သံုးသပ္ႏိုင္ရန္ျဖစ္ပါသည္။

“ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးအတြက္ အေရးႀကီးေသာအခ်က္မ်ား” စာတမ္းကို ေရးသားျပဳစုသူမွာ ၂၀၀၀ျပည့္ႏွစ္က ႏိုင္ငံ၏ စီးပြားေရးအမည္ရွိ နာမည္ေက်ာ္ ပြဲဦးထြက္စာအုပ္ကို ထုတ္ေ၀ခဲ့သည့္ ႏိုင္ငံတကာအေတြးအျမင္ အ ယူအဆမ်ားကို ျမန္မာျပည္သူမ်ားႏွင့္ မိတ္ဆက္ေပးေနသည့္ စာေရးဆရာေက်ာ္၀င္း ျဖစ္သည္။

ဘာသာျပန္သူမွာ ဘန္ေကာက္အေျခစိုက္ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီေရး လႈပ္ရွားတက္ႂကြသူ ဦးေက်ာ္လင္းဦး ျဖစ္ သည္။ ဦးေက်ာ္လင္းဦးသည္ ၁၉၉၈ ျပည္သူ့လႊတ္ေတာ္ေခၚယူေရးအတြက္ ေက်ာင္းသားမ်ား၏ အစိုးရဆန္႔ က်င္ေရး ဆႏၵျပပြဲတြင္ ဦးေဆာင္ပါ၀င္ခဲ့သူတဦးျဖစ္သည္။ လႈပ္ရွားမႈမ်ားအတြင္း စစ္ေထာက္လွမ္းေရး၏ ဖမ္း ဆီးမႈမွ ထြက္ေျပးတိမ္းေရွာင္ေနစဥ္ ျမန္မာ့စာနယ္ဇင္းမ်ား၌ စာေပႏွင့္ယဥ္ေက်းမႈဆိုင္ရာ ေဆာင္းပါးမ်ားကို ေရးသားခဲ့ၿပီး ဦးေက်ာ္၀င္း စတင္တည္ေထာင္ေသာ စံပယ္ျဖဴမဂၢဇင္း၌လည္း ေရးသားခဲ့သူျဖစ္သည္။

ေက်ာ္၀င္း၏ အတၳဳပၸတၱိ (၁၉၅၂ - )
(www.myanmarbookshop.com မွ ကူးယူေဖာ္ျပသည္)

၁၉၅၂ - ခုႏွစ္၊ ဧၿပီလ ၂၀ ရက္ေန႔တြင္ စစ္ကိုင္းတိုင္း၊ မံု႐ြာၿမိဳ႕၌ အဘ - ဦးဘစိန္၊ အမိ - ေဒၚအုန္းစိန္တို႔က ေမြး ဖြားသည္။ ေမြးခ်င္း ၇ ေယာက္တြင္ အငယ္ဆံုးျဖစ္သည္။ အမည္ရင္း ေမာင္ေက်ာ္၀င္း ျဖစ္သည္။
၁၉၅၇ - ငယ္စဥ္က ေျမာက္ရပ္ႀကီး မူလတန္းေက်ာင္းတြင္ စတင္ပညာသင္ ၾကားခဲ့။
၁၉၆၇ - မံု႐ြာၿမိဳ႕ အမွတ္ ၁ အစိုးရအထက္တန္းေက်ာင္းမွ ၁၀ တန္းေအာင္။
၁၉၆၈ - ၇၆ - မႏၱေလးေဆးတကၠသိုလ္သို႔ တက္ေရာက္ပညာသင္ခဲ့။
၁၉၇၅ - ၇၆ - မႏၱေလးေဆးတကၠသိုလ္ ႏွစ္လည္မဂၢဇင္းတြင္ အယ္ဒီတာ အျဖစ္ တာ၀န္ယူခဲ့။
၁၉၆၉ - ေက်ာင္းသားဘ၀တြင္ပင္ က်ဴရွင္ဆရာလုပ္ခဲ့။
၁၉၈၅ - ၈၇ - မႏၱေလးတကၠသုိလ္ စာေပးစာယူသင္တန္းတို႔တြင္ ဆက္လက္ပညာသင္ယူခဲ့။
၁၉၈၆ - မၾကဴၾကဴျမင့္ႏွင့္ အိမ္ေထာင္ျပဳ (သားသမီး ၃ ဦး ထြန္းကားခဲ့)။
၁၉၉၇ - ဇြန္လထုတ္ 'သင့္ဘ၀မဂၢဇင္း'ပါ 'စိန္ေခၚေနေသာဖြံ႕ၿဖိဳး’ေဆာင္းပါးျဖင့္ စာေပေလာကသို႔ စေရာက္ခဲ့။ အမည္ရင္း ေက်ာ္၀င္းအျပင္ ၀င္းေနာင္၊ လင္းထက္ေဇာ္၊ စုိးရိမ္၊ မိုးေကာင္း စေသာနာမည္မ်ားျဖင့္ မဂၢဇင္း၊ ဂ်ာ နယ္မ်ားတြင္ လူမႈစီးပြားေရးဆိုင္ရာ ေဆာင္းပါးမ်ား၊ ႏိုင္ငံတကာေရးရာ ေဆာင္းပါးမ်ား၊ ဘာသာျပန္မ်ား ေရး သားလ်က္ရွိ။
၂၀၀၀ - ျပည့္ႏွစ္တြင္ မံု႐ြာမွ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သို႔ ေျပာင္းေ႐ႊ႕လာၿပီး စာေပလုပ္ငန္းတခုတည္းသာ လုပ္ကုိင္ခဲ့။
၂၀၀၀ - ေဖေဖာ္၀ါရီလတြင္ ပထမဆံုးလံုးခ်င္းစာအုပ္'' ႏိုင္ငံ၏ စီးပြားေရး'' စာအုပ္ထြက္ခဲ့။ ထိုစဥ္မွစ၍ ႏွစ္စဥ္ လံုးခ်င္းစာအုပ္မ်ား ထြက္ခဲ့။ ''သင့္ဘ၀မဂၢဇင္း'' တြင္ အယ္ဒီတာလုပ္။
၂၀၀၁ - ၂၀၀၃ - စံပယ္ျဖဴမဂၢဇင္း အယ္ဒီတာခ်ဳပ္။
၂၀၀၁ - ''ေထာင္စု၊ ရာစု၊ ဆယ္စုမ်ား''၊ ကမၻာလံုးစီးပြားေရး၊ အေ၀းျမင္ စာအုပ္မ်ားထြက္။
၂၀၀၂ - ဒါ၀င္မိတ္ဆက္၊ ကမၻာႀကီးရဲ႕ မနက္ျဖန္၊ ယဥ္ေက်းမႈမ်ား တိုးတုိက္မိျခင္း စာအုပ္မ်ားထြက္။
၂၀၀၃ - ပင့္ကူအိမ္ လူ႔အဖဲြ႔အစည္း၊ သူတို႔အက္ေဆး၊ အေတာင္ပါေသာ စကားလံုးမ်ား၊ ေတာ္ဖလာႏွင့္ စကား စျမည္၊ ၂၁-ရာစု ဒစ္ပလိုေမစီ၊ လူမ်ားျဖစ္ရပ္မ်ားႏွင့္ တူရွဴခ်က္မ်ား၊ ေရစီးေၾကာင္းမ်ား ေျပာင္းလဲခ်ိန္ စေသာ စာအုပ္မ်ား ထြက္။
၂၀၀၃ - ၂၀၀၄ - ေခတ္ဆန္းဂ်ာနယ္ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္။
၂၀၀၄ - ၂၀၀၆ - မိုးဂ်ာနယ္ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္။
၂၀၀၄ - စိန္ေခၚၾကသူမ်ား၊ ဦးေႏွာက္မုန္တိုင္းဆင္ျခင္း၊ ႏွစ္ေပါင္းႏွစ္ေထာင္က ဘိဇနက္စကား၊ ေထာင္စု-ရာ စု-ဆယ္စုမ်ား(ဒု-အႀကိမ္)၊ ပံုရိပ္-ရႈခင္း-အမွတ္ရခ်က္ႏွင့္ ေခတ္ေရစီး၊ ပညာရွင္မ်ားရဲ႕ ၂၁-ရာစု၊ အီရတ္-အ လြန္၊ ဘိဇနက္ဂ်ာနယ္လစ္ဇင္၊ ေကာင္းကင္တြင္ စင္တင္မည့္ ဒရမ္မာသစ္၊ အင္တာဗ်ဴး၊ ဂလိုဘယ္အျမင္- ဂ လိုဘယ္လိုက္ေဇးရွင္း၊ ၂၁-ရာစု သားေရႊဥ၊ ေခတ္ၿပိဳင္ေဘာဂေဗဒ၊ ရာဇ၀င္တြင္ရစ္မယ့္ စကား၀ိုင္းမ်ား၊ အယ္ ဒီတာစကား- အယ္ဒီတာအႀကိဳက္ စာအုပ္မ်ားထြက္။
၂၀၀၅ - သူတို႔အျမင္ သူတို႔အေျပာ၊ ဂ်ပန္အိပ္မက္၊ ႏိုင္ငံ၏ စီးပြားေရး (ဒု-အႀကိမ္)၊ ကမၻာ့အစီအစဥ္သစ္ ရွာပံု ေတာ္၊ အာရွစီးပြားေရး အႏွစ္ေလးဆယ္၊ ႏုိင္ငံတည္ေဆာက္ေရး ဂလိုဘယ္လိုက္ေဇးရွင္း ေခါင္းႏွင့္ပန္း၊ ေပါကၡရ၀ႆမိုး၊ ပလာတိုရဲ႕ ျမင္းႏွစ္ေကာင္၊ သစၥာရွာဖို႔ ျမင္းစီးသူ၊ အက္ေဆးဆရာရဲ႕ ျဖတ္သန္းျခင္း စေသာ စာ အုပ္မ်ား ထြက္။
၂၀၀၆ - ဇြန္လမွစ၍ The Wave မဂၢဇင္းကုိ တည္းျဖတ္ထုတ္ေ၀လ်က္ရွိ။ ''ကမၻာျပားၿပီ (၃-တဲြ)'' ထြက္။
၂၀၀၆ ခုႏွစ္ - အမ်ဳိးသားစာေပ(ဘာသာျပန္သုတ)ဆု ရရွိ။
၂၀၀၇ - ထိ ေရးသားၿပီး လံုးခ်င္းစာအုပ္ေပါင္း ၆၀ ရွိၿပီ။

ယခုအခါ အမွတ္ ၂၀၊ အခန္း ၂၂၊ ျပည္ရိပ္မြန္အိမ္ရာ၊ ၇ ရပ္ကြက္၊ ကမာ႐ြတ္ၿမိဳ႕နယ္၊ ရန္ကုန္တိုင္းတြင္ ဇနီး ေဒၚၾကဴၾကဴျမင့္၊ သမီး ပြင့္သစ္ၿငိမ္းခ်မ္း၊ မ်ဳိးဆက္ၿငိမ္းခ်မ္းႏွင့္ သား ခြန္းဆက္ၿငိမ္းခ်မ္းတို႔ႏွင့္အတူ ေနထိုင္ ရင္း စာေပမ်ား ေရးသားျပဳစုလ်က္ရွိ။ ဆက္သြယ္ရန္ တဆင့္ဖုန္း - ၅၁၄၅၁၇။

ထင္ရွားသည့္ စာအုပ္အခ်ဳိ႕

၁။ ကမၻာျပားၿပီ (၃-တဲြ)
၂။ ယဥ္ေက်းမႈမ်ား တိုးတိုက္မိျခင္း
၃။ ေထာင္စုသစ္ အိုင္ဒီယာမ်ား
၄။ ပင့္ကူအိမ္ လူ႔အဖဲြ႔အစည္း
၅။ ကမၻာ့အစီအစဥ္သစ္ရွာပံုေတာ္
၆။ ၂၁ ရာစု သားေ႐ႊဥ
၇။ သစၥာရွာဖို႔ ျမင္းစီးသူ
၈။ အေတာင္ပါေသာ စကားလံုးမ်ား
၉။ ဦးေႏွာက္မုန္တိုင္းဆင္ျခင္း
၁၀။ ႏွင္းခဲေပ်ာ္ခ်ိန္ (အာရင္ဘတ္၏ ၀တၳဳ)