ျပည္ေတာ္ျပန္ ႐ုကၡစိုး

ျပည္ေတာ္ျပန္ ႐ုကၡစိုး
ရန္ကုန္သားတာေတ
(ဧရာ၀တီ၀က္ဘ္ဆိုက္မွ ကူးယူးေဖာ္ျပသည္)

ခ်င္းမိုင္ၿမိဳ႕၊ ဒြိဳင္ဆူေထ့ေတာင္ေပၚမွ အရိပ္ေကာင္းေသာ သစ္ပင္ႀကီးေအာက္တြင္ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း အနား ယူ ငိုက္မ်ဥ္းေနသည့္ ဦး႐ုကၡစိုးတေယာက္ ႐ုတ္တရက္ ခုန္ထကာ အလန္႔တၾကား ေအာ္လိုက္သည္။

အဘယ္ေၾကာင့္ဟူမူကား သူ႔ေရွ႕တြင္ ႐ုတ္တရက္ေပၚလာေသာ ႂကြက္စုတ္ႏွင့္အတူ ဟစ္ပ္ေဟာ့ပ္ ခ်ာတိတ္ မ်ားကဲ့သုိ႔ ခုန္ဆြ ခုန္ဆြ လုပ္ရင္း လက္မ်ားကလည္း ဟုိယမ္းသည္ယမ္းျဖစ္ေနသည့္ အသက္ႀကီးႀကီး လူတ ေယာက္ကို ေတြ႔လိုက္ရေသာေၾကာင့္ျဖစ္၏။

ႂကြက္စုတ္ ။ ။ ေတြ႔ရတာ ဝမ္းသာလိုက္တာ ဦး႐ုကၡစိုးႀကီးရယ္၊ လာသာလာရတယ္ ရိွမွ ရိွပါ့မလားလုိ႔။

႐ုကၡစိုး ။ ။ ရိွပါတယ္ကြ၊ ငါ ဘယ္မွ မသြားပါဘူး။ ဒါနဲ႔ မင္းေဘးက ခုန္ဆြ၊ ခုန္ဆြႀကီးက ဘယ္သူလည္းကြ။ သူ႔ျမင္ရတာ ငါလို နတ္ေတာင္ ရင္တုန္ပန္းတုန္ ျဖစ္တယ္။

ႂကြက္စုတ္ ။ ။ မေၾကာက္ပါနဲ႔ဗ်ာ၊ သူက ဦးႂကြတက္တဲ့။ ဦး႐ုကၡစိုးနဲ႔ ေတြ႔ခ်င္လြန္းလို႔ တကူးတက လိုက္လာ တာ။

႐ုကၡစိုး ။ ။ ဟုတ္လား နာမည္နဲ႔လူ လိုက္ပါ့ကြာ။ ဒါနဲ႔ သူက ဟစ္ပ္ေဟာ့ပ္ အဆိုေတာ္လား။ ဒီအသက္ ဒီအ႐ြယ္ ႀကီးနဲ႔ ဟစ္ပ္ေဟာ့ပ္ ဆိုရတယ္လို႔။ အရမ္း အရမ္းကို ေျမာက္ႂကြေျမာက္ႂကြ ျဖစ္ေနတာေနာ္။

ႂကြက္စုတ္ ။ ။ ေပါက္ကရက ေျပာေတာ့မယ္။ ဟစ္ပ္ေဟာ့ပ္အဆိုေတာ္ မဟုတ္ဘူးဗ်။ သူက ေျမာက္ႂကြဆို ေ႐ြး ေကာက္ပြဲဝင္ဖို႔ အရမ္း အရမ္းကို ႂကြတက္ … အဲ … တက္ႂကြေနလို႔။

ဦး႐ုကၡစိုးႏွင့္ ဦးႂကြတက္တို႔ လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ရာတြင္ အၿငိမ္မေနေသာ ဦးႂကြတက္ေၾကာင့္ ဦး႐ုကၡစိုးပါ သူႏွင့္ အလိုက္သင့္ ခုန္ဆြ ခုန္ဆြ လုပ္လိုက္မွ အဆင္ေျပသြားသည္။

႐ုကၡစိုး ။ ။ ေ႐ြးေကာက္ပဲြအတြက္ ႂကြတက္ေနတယ္ဟုတ္လား။ မုန္႔ဆီေၾကာ္က ဘယ္နားေနမွန္းမသိ ႏႈတ္ခမ္း နာနဲ႔ တည့္ပါ့မလား ဆိုသလုိေတာ့ ျဖစ္ေနၿပီထင္တယ္။ ေရွ႕ႏွစ္ထဲမွာ ေ႐ြးေကာက္ပဲြက တကယ္လုပ္ျဖစ္မွာမို႔ လို႔လား။ ေ႐ြးေကာက္ပဲြဥပေဒေတာင္ ခုခ်ိန္ထိ ထြက္မလာေသးဘဲနဲ႔။

ဦးႂကြတက္ ။ ။ ဥပေဒ မထုတ္ေသးတာက ေဗဒင္ဆရာက ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးကို အခါမေပးေသးလို႔ ျဖစ္ပါလိမ့္ မယ္။

ႂကြက္စုတ္ ။ ။ ၾကည့္ရတာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးကို ခ်ဳပ္ထားတဲ့ အေမႀကိဳင္က ေဗဒင္ဆရာကို အခါမေပးနဲ႔ဦးဆိုၿပီး အမိန္႔ေပးထားတာပဲ ျဖစ္မယ္။ ေရွ႕ႏွစ္ထဲမွာလုပ္မယ္ဆုိရင္ အခု ေၾကညာရေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူးလား။

႐ုကၡစိုး ။ ။ အဲဒါမွ ဒုကၡပဲ။ ေ႐ြးေကာက္ပြဲကို အရမ္းအရမ္း ဝင္ခ်င္ေနတဲ့သူေတြ သနားပါတယ္။ ဒီလူေတြထဲမွာ ေ႐ြးေကာက္ပဲြဆုိင္းသံၾကားရင္ ထ မကဘဲ မေနႏုိင္တ့ဲသူေတြ အမ်ားႀကီးပါတယ္ကြ။

ႂကြက္စုတ္ ။ ။ အင္း ... အမတ္႐ူးေတြ၊ အမတ္ခေရဇီေတြေပါ့ေလ ... ။

ဦးႂကြတက္ ။ ။ ဟုတ္ပါတယ္ခင္ဗ်၊ ဟုတ္ပါတယ္။ က်ေနာ္လည္း ထ က ... အဲေလ ... ေယာင္လို႔၊ က်ေနာ္ လည္း အမွန္ကို ဝန္ခံရရင္ အမတ္႐ူးေတြထဲ တဦးအပါအဝင္ပါ။

ဦးႂကြတက္က ခ်ာတိတ္ေတြ ဟစ္ပ္ေဟာ့ပ္ဆိုသလို လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ေရွ႕ကိုဆန္႔ကာ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းကို ပုိလီ ယိုေရာဂါသည္ပံုစံ ေကြးေကာက္၍ ေျပာလိုက္သည္။

႐ုကၡစိုး ။ ။ ဒီဘက္က ႏုိင္ငံေရးသမားတခ်ဳိ႕ကေတာ့ အထဲျပန္ဝင္မယ္၊ မဝင္ဘူး ကြဲျပဲကုန္ၾကၿပီ။ မဲေဆာက္က လူေတြကေတာ့ ဝင္မယ့္ေကာင္ေတြ လာရဲလာၾကည့္ ေလးခြနဲ႔ေခ်ာင္းပစ္မယ္တဲ့ဗ်။ ဒီဘက္ကလူေတြကလည္း ဂ်င္ကလိေတြဘာေတြ ေဆာင္ၿပီးမွ မဲေဆာက္ကို သြားရဲေတာ့မွာ။

ဦးႂကြတက္ ။ ။ ေအာင္မယ္ေလး၊ ေအာင္မယ္ေလး … ပြဲက ၾကမ္းလွခ်ည္လားဗ်ာ။

ႂကြက္စုတ္ ။ ။ ဦး႐ုကၡစိုးလည္း အထဲျပန္ၿပီး ေ႐ြးေကာက္ပဲြဝင္ပါလား။ “က်ဳပ္ကုိ မဲထည့္ၾကပါ၊ က်ဳပ္အႏုိင္ရရင္ မဲထည့္တ့ဲသူေတြကုိ ႏွလံုးဂဏန္း ဒဲ့ (တည့္) ေပးမယ္၊ ေဘာလံုးပြဲ Focus အတိအက်ေပးမယ္” လုိ႔သာ ေျပာ ၿပီးစည္း႐ံုးဗ်ာ၊ ဦး႐ုကၡစိုးပုံနဲ႔ဆုိ လူေတြက ယုံၿပီး မဲထည့္ၾကမွာ။

႐ုကၡစိုး ။ ။ မျဖစ္ဘူးကြ၊ ေတာ္ၾကာ မဲအျပတ္အသတ္နဲ႔ ႏုိင္သြားလို႔ အာဏာလႊဲမေပးဘဲ ေထာင္ထဲထည့္ေနမွျဖင့့္ ႐ုကၡစိုးတို႔သမိုင္းမွာ ေက်ာ္မေကာင္း ၾကားမေကာင္းေတြ ျဖစ္ကုန္ပါ့မယ္ကြယ္။ ဒါနဲ႔ ဦးႂကြတက္ရဲ႕ လာရင္းကိစၥ က ဘာလဲ။

ႂကြက္စုတ္ ။ ။ ေ႐ြးေကာက္ပဲြ ေအာင္ႏုိင္ေရးအတြက္ ဦး႐ုကၡစိုးဆီက အၾကံေလးဘာေလး ေတာင္းခ်င္လို႔တဲ့။

႐ုကၡစိုး ။ ။ ဦးႂကြတက္က ပါတီအဖဲြ႔အစည္းေတြဘာေတြ ေထာင္ဖုိ႔ ျပင္ေနၿပီလား။

ဦးႂကြတက္ ။ ။ က်ေနာ္ကေတာ့ ပါတီရယ္ ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ။ အဓိကက အမတ္ျဖစ္ရင္ ၿပီးတာပါပဲ။

႐ုကၡစိုး ။ ။ ဟား ... ရည္႐ြယ္ခ်က္ တယ္ႀကီးတာပဲ။ ဒီလိုလုပ္ဗ်ာ။ စစ္အစုိးရက ႏုိင္ငံေရးပါတီေထာင္မယ္ဆုိတ့ဲ သတင္းေတြ မၾကားဘူးလား၊ အဲဒီပါတီကုိ ဝင္ေပါ့၊ အဲဒီပါတီက လူေတြပဲ အႏုိင္ရေအာင္ အစုိးရက လုပ္ေပးမွာ ပဲဟာ။

ႂကြက္စုတ္ ။ ။ ဟာ ဦး႐ုကၡစိုးကလည္း ... ေသခ်ာေပါက္ မဲရမယ့္နည္း ရွိပါတယ္ဗ်။ ျမန္မာျပည္မွာ ႐ုိဟင္ဂ်ာ ၈ သိန္းေက်ာ္ရွိတယ္လို႔ ေျပာတယ္မဟုတ္လား။ အဲဒီလူေတြကို မဲသာထည့္ပါ အမတ္ျဖစ္ရင္ မွတ္ပံုတင္ရေအာင္ လုပ္ေပးပါ့မယ္လို႔သာ ေျပာလိုက္၊ အိုေကပဲ။

ႂကြက္စုတ္ စကားအဆံုးတြင္ ဦးႂကြတက္၏ ဦးေခါင္းထက္၌ မီးတခ်က္ ထပြင့္သြားသည္ကို ဦး႐ုကၡစိုး ျမင္ျဖစ္ ေအာင္ျမင္လိုက္သည္ (မွတ္ခ်က္ ။ ။ ဦး႐ုကၡစိုးက နတ္ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ ျမင္ရျခင္းျဖစ္၏)

႐ုကၡစိုး ။ ။ ေဟ့ ေဟ့ .. ေနဦး ႂကြက္စုတ္။ မင္းက .. မင္းထံုးစံအတိုင္း ပရမ္းပတာ အၾကံေပးတာ အေရးမႀကီး ဘူး။ ေပါက္ကရေတြ ျဖစ္ကုန္မယ္။

ဦးႂကြတက္ ။ ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဗ်။ ဒီအၾကံေကာင္းသားပဲ။ တိုင္းရင္းသား ၁၃၅ မ်ိဳးကေန ၁၃၆ မ်ိဳး ျဖစ္သြား႐ုံ ေလးကေတာ့ အစိုးရကလည္း ဘာမွ ေျပာမယ္မထင္ပါဘူးဗ်ာ။

႐ုကၡစိုး ။ ။ အဲဒါခက္တာေပါ့ ... ၁၃၅ ဆိုတာ ေပါင္းရင္ ၉ ဂဏန္းမဟုတ္ဘူးလား။ အဲဒါေၾကာင့္ အစိုးရက အဲဒီ ကိန္းဂဏန္းကို ထိန္းထားတာ။ ၁၃၆ အျဖစ္ခံမွာကို မဟုတ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ႐ိုဟင္ဂ်ာကို တုိင္းရင္းသားထဲ ေပး မပါတာ။ တျခား ဘာမွမဟုတ္ဘူး။

ဦးႂကြတက္ ။ ။ ဦး႐ုကၡစိုး ေျပာေတာ့လည္း ဟုတ္သလိုလိုပါလား။ လုပ္ပါဦးဗ်ာ။ တျခားအၾကံေပးပါဦး။ က်ဳပ္က အမတ္ပိုး အေတာ္ထေနၿပီ။

ဦးႂကြတက္တေယာက္ တက္ႂကြစြာေျပာရင္း အရွိန္လြန္ကာ ပါးစပ္ပါ ႐ြဲ႕ေစာင္းသြားသည္။ တံေတြးမ်ား ထြက္ က်လာေသာေၾကာင့္ ဦး႐ုကၡစိုး ေရွာင္လိုက္ရသည္။

႐ုကၡစိုး ။ ။ ေနပါဦးဗ် ... ခင္ဗ်ားက ႏိုင္ငံေရးကို အေတာ္သြားရည္က် ... အဲ ... စိတ္ဝင္စားတယ္ထင္တယ္ ဟုတ္လား။

ဦးႂကြတက္ ။ ။ ဟီးဟီး ... ႏိုင္ငံေရးေတြ ဘာေတြ စိတ္ဝင္စားလို႔ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ နားလည္လားဆိုရင္ေတာ့ တလံုးမွ နားမလည္ပါဘူး။ အဓိကက လူႀကီးလုပ္ခ်င္တာ။ လူႀကီးျဖစ္ေတာ့လည္း စီးပြားေရးေလးဘာေလး လုပ္လို႔ေကာင္းတာေပါ့ဗ်ာ။

႐ုကၡစိုး ။ ။ ဟား .. ခက္တာပဲ။ ခင္ဗ်ားတို႔က ေ႐ြးေကာက္ပြဲဆိုင္းသံၾကားရင္ မေနႏိုင္မထုိင္ႏိုင္ ထကဖို႔ပဲသိတာ။ ၁၉၉ဝ ကုိ ျပန္ၾကည့္စမ္း၊ ေ႐ြးေကာက္ပဲြၿပီးတာနဲ႔ အေ႐ြးခံရသူေတြ ေထာင္ထဲ တန္းဝင္သြားရတာေလ။

ဦးႂကြတက္ ။ ။ ဒါေတာ့ ဒါေပါ့ဗ်ာ … အဲ … ဒါေပမယ့္ ...။

႐ုကၡစိုး ။ ။ ဒါေပမယ့္ မေနနဲ႔။ ေရွ႕ႏွစ္ေ႐ြးေကာက္ပဲြၿပီးရင္လည္း အဲဒီလုိမျဖစ္ဘူးလုိ႔ ဘယ္သူမွ အာမမခံႏုိင္ဘူး။ လူႀကီးလုပ္ခ်င္ရင္ ကေလးေတြနဲ႔ ေပါင္း၊ ခ်မ္းသာခ်င္ရင္ေတာ့ ဘိန္းေလး ဘာေလး ကုန္ကူး အဲဒါက ေသခ်ာ တယ္။

ႂကြက္စုတ္ ။ ။ ဦး႐ုကၡစိုးလိုေပါ့။ သူက က်ဳပ္တို႔လို လူငယ္ေတြနဲ႔ေပါင္းေနေတာ့ အလုိလို လူႀကီးျဖစ္ေနတာ။ ေ႐ြးေကာက္ပြဲေတာင္ တကူးတက ဝင္စရာမလိုဘူး။

႐ုကၡစိုး ။ ။ ေနစမ္းပါဦး ႂကြက္စုတ္ရာ၊ ဒီေဆး႐ုိးသည္က တေမွာင့္။ ကဲ .. ဦးႂကြတက္ကို က်ဳပ္ေမးမယ္၊ ၿပီးခ့ဲတ့ဲ လက အက်ဥ္းသား ၆ဝဝဝ ေက်ာ္ လႊတ္ေပးတ့ဲအထဲမွာ ႏုိင္ငံေရးသမား ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ပါသလဲ။

ခုဏက ေဟာက္ထားသျဖင့္ အသံမက်ယ္ရဲေတာ့ေသာ ႂကြက္စုတ္က “အေယာက္ ၂ဝ ေက်ာ္လုိ႔ က်ေနာ္ ၾကား လုိက္သလုိပဲ” ဟု ခပ္တုိးတုိး ဝင္ေျဖသည္။

႐ုကၡစိုး ။ ။ ကဲ … ေတြ႔တယ္မဟုတ္လား၊ ဒီ အက်ဥ္းသား ၆ဝဝဝ ေက်ာ္ထဲမွာ ႏုိင္ငံေရးသမား အေယာက္ ၂ဝ ေက်ာ္ပဲပါတယ္တ့ဲ။ အဲဒါေၾကာင့္ က်ဳပ္ေျပာတာေပါ့။ ေ႐ြးေကာက္ပဲြ အ႐ူးထၿပီး ေထာင္က်ရင္ လြတ္လမ္း သိပ္ မရိွဘူး။ ဘိန္းေရာင္းဝယ္တာက သူေ႒းလည္းျဖစ္မယ္၊ အဖမ္းခံရလည္း ခဏပဲ၊ လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္က ေသ ခ်ာေပါက္ ေရာက္လာမွာ။ စိတ္ကူးမလဲြနဲ႔ ဦးႂကြတက္ေရ … ။

ဦးႂကြတက္ ။ ။ ဦး႐ုကၡစိုးေျပာတာေတာ့ ဟုတ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ့္ပိုးက ထိန္းမရေတာ့ဘူး ဘယ္လိုလုပ္ ရမလဲ။

ဦးႂကြတက္ ခုန္ဆြ ခုန္ဆြ လုပ္ရင္း ေျပာေနျပန္ရာ ဦး႐ုကၡစိုးပါ ေယာင္၍ ခုန္ဆြ ခုန္ဆြ ျဖစ္သြားသည္။ ဦး႐ုကၡ စိုးမွာ သူ႔ကိုယ္သူ ဘာျဖစ္လို႔ျဖစ္ေနမွန္းမသိေပ။ အမွန္က ဦးႂကြတက္ထံမွ အမတ္ျဖစ္ခ်င္သည့္ပိုးမ်ား ဦး႐ုကၡ စိုးထံ ကူးစက္ေနၿပီျဖစ္သည္။

ဦး႐ုကၡစိုး ။ ။ ဟ ... ဟ ... လုပ္ပါဦး ႂကြက္စုတ္ေရ။ သူ႔ပိုးက ဗိုင္းရပ္စ္လိုပဲ ကူးတတ္တယ္ ထင္တယ္။ ငါလည္း မေနႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ ဝင္ခ်င္လာၿပီ။ အမတ္ျဖစ္ခ်င္လာၿပီဟ။ ျပန္မယ္၊ ျပန္မယ္၊ ျပန္ေတာ့မယ္၊ အ မတ္လုပ္မယ္၊ လူႀကီးလုပ္မယ္။

ေျပာရင္းဆိုရင္းက ဦး႐ုကၡစိုးတေယာက္ သူ႔ထန္းေခါက္ဖာစုတ္ႀကီးကိုခ်ကာ နတ္ဝတ္နတ္စားမ်ားထည့္၍ ျပည္ ေတာ္ဝင္သီခ်င္းကို အသံျပာႀကီးႏွင့္ ဟစ္ဆိုေနေလေတာ့သည္။

ဦး႐ုကၡစိုး ။ ။ အသည္းစြဲခ်စ္မိတ္ေဆြ ... ေခတၱခြဲလို႔ေန ... တူနယ္ ... တယ္နယ္ ... က်ဳပ္တို႔နဲ႔ တူတကြ ... အ မတ္ျဖစ္ႏိုင္ေစ ... ေအာင္စည္႐ြမ္းသံ ၾကားရင္ျဖင့္ .. ျပည္ေတာ္ဝင္မယ္ေလ ... ။ ။