ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ေျပာခြင့္ရပုဂၢိဳလ္ ရဲေဘာ္ဖိုးသံေခ်ာင္းႏွင့္ ငုရင္ျပင္ အင္ တာဗ်ဴး

(၁) ၂၀၀၉ ခုႏွစ္အတြင္း ျဖစ္ေပၚလာမယ့္ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ႏိုင္ငံ ေရးအေျခအေနေတြအေပၚ ဘယ္လို သံုးသပ္မိပါသလဲ။

ဒီႏွစ္ဟာ နအဖအဖို႔ ၂၀၁၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲအတြက္ ဖိလုပ္ရမယ့္ႏွစ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ေ႐ြးေကာက္ပြဲဥပေဒကို ျပ႒ာန္းရမယ္။ ႏိုင္ငံေရးပါတီအ သစ္ေတြကို လက္ခံရမယ္။ တပါတည္းမွာ တည္႐ွိဆဲ ႏိုင္ငံေရးပါတီ ေတြနဲ႔ အပစ္အခတ္ရပ္စဲထားတဲ့အဖြဲ႔ေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔လည္း ဘယ္ လိုသေဘာထားတယ္ဆိုတာ ေျပာရပါမယ္။ တဖက္မွာက်ေတာ့လည္း (ၾကံ႕ဖြတ္အျဖစ္နဲ႔ျဖစ္ေစ၊ တျခားအဖြဲ႔အစည္းအျဖစ္နဲ႔ျဖစ္ေစ) သူတို႔အ တြင္းက လူေတြထဲမွာ ဘယ္သူေတြ ၀င္အေ႐ြးခံရမယ္ဆိုတာအတြက္ လည္း စီစဥ္ဆံုးျဖတ္ရ၊ စီမံရတာေတြရွိဦးမွာပါ။ ဒါဟာ ေသးတဲ့ျပႆ နာမဟုတ္ပါဘူး။ သူတို႔တြင္း အခုအခံေတြ၊ မေက်နပ္မႈေတြ၊ ဂိုဏ္းဂ ဏေတြ ျဖစ္ေပၚေစႏိုင္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္မို႔ ဒီ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ထဲမွာ ေမွ်ာ္လင့္မထားတဲ့ အံ့ၾသစရာေကာင္းတဲ့ ဥပေဒေၾကညာခ်က္ေတြ၊ သတင္း ေတြ ေပၚထြက္လာႏိုင္ပါတယ္။ (အခုကိုပဲ ေ႐ြးေကာက္ပြဲကို ေ႐ႊ႕ဆိုင္းမယ္ဆိုတဲ့ သတင္းေတြ ထြက္လာေနပါ ၿပီ) နအဖအဖို႔ကေတာ့ သူတို႔အတြင္းပိုင္း ေျပလည္တည္ၿငိမ္ေရးကို အဓိကထား ဦးစားေပးလုပ္မွာပါ။ အတြင္း ပိုင္း မတည္ၿငိမ္ရင္ အျပင္ကို ရင္ဆိုင္ရာမွာ ကေမာက္ကမ ျဖစ္ႏိုင္တယ္ဆိုတာ သူတုိ႔သိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ဒီႏွစ္ထဲမွာ နအဖရဲ႕ စစ္ဖက္ နယ္ဖက္ ထိပ္ပိုင္းအရာ႐ွိေတြလည္း အေျပာင္းအလဲ အမ်ားႀကီးျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ နအဖအတြင္းပိုင္းမွာ မတည္ၿငိမ္မႈ အမ်ားဆံုးျဖစ္ႏိုင္တဲ့ ႏွစ္တႏွစ္လို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။

နအဖဟာ သူတို႔ရဲ႕ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို လက္မခံသူေတြအေပၚ ဘယ္လိုသေဘာထားမလဲဆိုတာလည္း ဒီႏွစ္ထဲမွာပဲ လက္ေတြ႔နဲ႔ အေျဖေပးရမယ္ထင္ပါတယ္။ နအဖဟာ ၾကံ႕ဖြတ္ကို ေရရွည္မွာ ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ပါ့မ လား၊ နအဖနဲ႔ တစည ဘယ္လိုထိန္းညိႇၾကမလဲဆိုတာေတြလည္း စိတ္၀င္စားစရာ ေတြ႔ျမင္ၾကရပါမယ္။ ဗိုလ္ေန ၀င္းဂိုဏ္း၊ ဗိုလ္ခင္ၫြန္႔ဂိုဏ္းေတြ ဘယ္လိုအခန္းက ပါ၀င္ၾကမလဲဆိုတာလည္း ျမင္ရဦးမယ္ထင္ပါတယ္။ ဒီႏွစ္ ဟာ နအဖရဲ႕ ျပည္တြင္းႏိုင္ငံေရးေပၚလစီေတြ အစမ္းသပ္ခံရမယ့္ႏွစ္ျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔ ဘယ္အထိ သည္း ညည္းခံႏိုင္တယ္ဆိုတာကို ေစာင့္ၾကည့္ရမွာပါ။

ဒီလိုဆိုတဲ့အတြက္ သူတို႔ကို ေျဗာင္ဆန္႔က်င္တဲ့ ဒီမိုကေရစီေရးလႈပ္႐ွားမႈေတြကို သည္းခံမယ္လို႔ ဆိုလိုတာမ ဟုတ္ပါ။ ပိုေတာင္ ျပတ္ျပတ္သားသား လုပ္မယ္လို႔ထင္ပါတယ္။ ဆရာႀကီးဦး၀င္းတင္၊ ဦးခင္ေမာင္ေဆြတို႔လို ပုဂၢိဳလ္ေတြကို ေထာင္ထဲျပန္ထည့္တာေတြ႔ရရင္ မဆန္းဘူးလို႔ပဲ ယူဆရမွာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ဒီႏွစ္ဟာ နအဖအဖို႔ မ လြယ္လွတဲ့ႏွစ္ပဲ ျဖစ္မွာပါ။ စီးပြားေရး၊ ႏိုင္ငံေရး၊ သူတို႔တြင္း စည္းလံုးညီၫြတ္ေရး၊ အဖက္ဖက္မွာ အက်ပ္အ တည္းေတြ ရင္ဆိုင္ရမယ့္ႏွစ္လို႔ ျမင္ပါတယ္။ အခုကိုပဲ အပစ္အခတ္ရပ္စဲထားတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းေတြဟာ နအဖ တြက္ထားသလိုမဟုတ္ဘဲ တင္းခံေနလို႔ နအဖဟာ အေျခအေနေတြကိုေတာင္ မထုတ္ျပန္ရဲဘဲျဖစ္ေနပါတယ္။ ေ႐ြးေကာက္ပြဲအတြက္ တျခားအဖြဲ႔အစည္းေတြကိုသာ တည္ေထာင္ခြင့္ေပးလိုက္ရင္ သူတို႔ရဲ႕လက္ရွိအက္စ္ဘီ၊ စရဖ စတဲ့ ေထာက္လွမ္းေရးယႏၱရားေတြနဲ႔ လံုေလာက္ပါ့မလား၊ ဘယ္လိုတိုးခ်ဲ႕မလဲ စဥ္းစားစရာျဖစ္ပါတယ္။

(၂) ၂၀၀၉ ခုႏွစ္အတြင္း လုပ္ေဆာင္မယ္လို႔ ပိုင္းျဖတ္ထားတဲ့ ႏိုင္ငံေရးရည္မွန္းခ်က္ေတြက ဘာပါ လဲ။

တျခားပံုမွန္လုပ္ငန္းေတြအျပင္ ျပည္သူ႔အင္အား(People Power) စည္း႐ံုးေရးကို အဓိကထားၿပီး ဦးတည္ခ်က္ ရွိရွိ လုပ္သြားပါမယ္။ လုပ္ရာမွာ အဓိကအားျဖင့္ ကာလတခုမွာ ေျမေအာက္သ႑ာန္နဲ႔ လုပ္မွာျဖစ္ပါတယ္။

အထက္မွာေျပာခဲ့သလိုပဲ ဒီႏွစ္မွာ ထူးျခားတဲ့ကိစၥရပ္ေတြ ျဖစ္ေပၚလာႏိုင္ပါတယ္။ နအဖဟာ သူတို႔အသက္ရွင္ တည္ရွိေရး လမ္းေၾကာင္းေပၚမွာရွိတဲ့ ဆူးေညႇာင့္ခလုတ္အားလံုးကို ဖယ္ရွားတာလုပ္ရပါေတာ့မယ္။ ဒီလိုလုပ္ ရာမွာ ျပည္သူလူထုရဲ႕အက်ိဳးစီးပြားနဲ႔ ပဋိပကၡေတြျဖစ္တာေတြ မုခ်ၾကံဳရမွာပါ။ ဒါဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔ဟာ ျပည္သူ လူထုအက်ိဳးစီးပြားကို ကာကြယ္ေရးအတြက္ ျဖစ္ႏိုင္တဲ့သ႑ာန္နဲ႔ တိုက္ပြဲ၀င္ပါမယ္။ အလားတူပဲ နအဖက အ မ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကို ဖ်က္သိမ္းဖို႔ လုပ္လာေကာင္းလုပ္လာႏိုင္ပါတယ္။ သူ႔မွာ ႏိုင္ငံေရးအရ အင္အား ေတာင့္တင္းၿပီလို႔ယူဆရင္ နအဖဟာ တနည္းနည္းနဲ႔ အေကာင္အထည္ေဖာ္ပါလိမ့္မယ္။ ဒီလိုလုပ္လာရင္ နအ ဖနဲ႔ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္တို႔အၾကားက တိုက္ပြဲဟာ ေနာက္ဆံုးအဆံုးအျဖတ္တိုက္ပြဲ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္သြား ႏိုင္ပါတယ္။ ဒီလိုအခါမွာ က်ေနာ္တို႔ဟာ ရွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံုႀကီးရဲ႕ အသီးအပြင့္ျဖစ္တဲ့၊ ၁၉၉၀ ခုႏွစ္ ေ႐ြး ေကာက္ပြဲမွာ ျပည္သူတရပ္လံုးက ေထာက္ခံခဲ့တဲ့ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကို ကာကြယ္ဖို႔အတြက္ ျပည္ သူေတြ၊ တျခားအင္အားစုေတြနဲ႔ လက္တြဲၿပီး ကန္႔ကြက္တိုက္ပြဲ၀င္သြားပါမယ္။

ဒါေပမယ့္ ဒါေတြကို က်ေနာ္တို႔ ဗကပတဖြဲ႔တည္း လုပ္လို႔မရပါဘူး။ ျပည္တြင္းျပည္ပရွိ တျခားအဖြဲ႔အစည္းေတြ၊ လူပုဂၢိဳလ္ေတြနဲ႔ ေဆြးေႏြးညိႇႏိႈင္းတာေတြ လုပ္သြားပါမယ္။ (ဒါလည္း ေျမေအာက္ပံုသ႑ာန္နဲ႔ အဓိကျဖစ္ပါ မယ္)။ ဒီလိုလုပ္ရာမွာ မတူတာေတြကို ခဏေဘးဖယ္ထားၾကဖို႔ အေရးႀကီးတယ္လို႔ ယူဆပါတယ္။ ဒီလိုလံုးပမ္း ေနတဲ့ကာလအတြင္းမွာ နအဖအစိုးရကို ဆန္႔က်င္သူေတြအခ်င္းခ်င္း တိုက္ခိုက္တာမ်ိဳး က်ေနာ္တို႔က လံုး၀မ လုပ္ပါဘူး။

ဒါေတြက လက္ေတြ႔လုပ္ငန္းပိုင္းပါ။ အယူအဆပိုင္းကို ေျပာရရင္ေတာ့ ဒီကာလမွာ က်ေနာ္တို႔အေနနဲ႔ နအဖအ စိုးရကို အလုပ္အေကြၽးျပဳလိုတဲ့၊ မူမဲ့အေလ်ာ့ေပးေစ့စပ္ခ်င္တဲ့ အ႐ံႈးေပးေရး၀ါဒကို ဖြင့္ခ်ဆန္႔က်င္တိုက္ခိုက္ သြားပါမယ္။

(၃) ၂၀၁၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဘယ္လိုအကဲျဖတ္ပါသလဲ။

တကယ္ေတာ့ ဒီ ၂၀၁၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲဟာ သ႑ာန္သေဘာေလာက္ပဲ႐ွိပါတယ္။ တကယ့္အာဏာကို နအဖ က သူ႔ရဲ႕ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒနဲ႔ ရယူၿပီးပါၿပီ။ ဒီေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာ ဘယ္သူေတြႏိုင္-ႏိုင္ အာဏာဟာ စစ္အုပ္စု
လက္ထဲမွာပဲ စြဲစြဲျမဲျမဲတည္႐ွိေနမွာပါ။

ဒါေပမယ့္ ဒီေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာ နအဖစစ္အုပ္စုနဲ႔ သေဘာထားမတူညီတဲ့ လူေတြ၊ အဖြဲ႔အစည္းေတြ ၀င္ေရာက္ အေ႐ြးခံတာ ႐ွိႏိုင္ပါတယ္။ ဘယ္သူေတြျဖစ္မယ္ဆိုတာေတာ့ မေျပာႏိုင္ေသးပါ။ တကယ္လို႔ အဲဒီလိုလူ၊ အဖြဲ႔အ စည္းေတြေပၚလာၿပီး ၾကံ႕ဖြတ္၊ တစည ... စတဲ့ စစ္အုပ္စုအင္အားစုေတြနဲ႔ ယွဥ္ၿပိဳင္ရင္ သူတို႔ကို က်ေနာ္တို႔က အားေပးေထာက္ခံပါမယ္။

ေနာက္တခ်က္က ဒီေ႐ြးေကာက္ပြဲကေန ရာထူးနဲ႔ အခြင့္အေရးျပႆနာေၾကာင့္ နအဖ အသိုင္းအ၀ိုင္းအတြင္း မွာ စိတ္၀မ္းကြဲျပားမႈေတြ ေပၚလာႏိုင္ပါတယ္။ အဆင့္အသီးသီး၊ ေဒသအသီးသီး၊ အလႊာအသီးသီးမွာ ေပၚေပါက္ ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါကို အတိုက္အခံေတြက ေကာင္းေကာင္းအသံုးခ်ရပါမယ္။

(၄) ကမၻာ့စီးပြားေရးက်ဆင္းမႈအေပၚအျမင္နဲ႔ ျမန္မာျပည္အေပၚ မည္သို႔သက္ေရာက္ႏိုင္ပါသလဲ။

ဒီျပႆနာႀကီး ဘာေၾကာင့္ေပၚေပါက္ခဲ့တယ္ဆိုတာကို က်ေနာ္ ေဆာင္းပါး ၃-၄ ပုဒ္ ေရးဖူးပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ျပန္ေျပာမေနေတာ့ပါဘူး။ ဒီအႀကိမ္ ကမၻာ့စီးပြားေရးက်ဆင္းမႈႀကီးဟာ အေမရိကန္ႏိုင္ငံေၾကာင့္ ျဖစ္ရတာလို႔ တေန႔ကပဲ ဆြစ္ဇာလန္ႏိုင္ငံမွာ ႏိုင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္တခ်ဳိ႕က ေျပာသြားပါတယ္။ ဒါကို အေမရိကန္ဖက္က လံုး၀ မျငင္းပါဘူး။ ဒိအရင္တႏွစ္ကပဲ ကြန္ဒိုလီဇာ႐ိြဳက္ကိုယ္တိုင္ “အေမရိကန္ႏိုင္ငံရဲ႕ စီးပြားေရးဟာ စိတ္ခ်ရတယ္၊ ပံုမွန္ပဲ”လို႔ အလားတူ ထိပ္သီးအစည္းအေ၀းတခုမွာ အာမခံခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီတခါေလာက္ အေမရိ ကန္ႏိုင္ငံရဲ႕ စီးပြားေရးဂုဏ္သိကၡာ ထိခိုက္က်ဆင္းတာ သမိုင္းမွာ အင္မတန္႐ွားတယ္လို႔ ဆိုရပါမယ္။ ၁၉၂၉ စီးပြားေရးကပ္တုန္းကေတာ့ အေမရိကန္ဟာ ကမၻာ့နံပတ္တစ္ မဟုတ္ပါဘူး။ ဥေရာပရဲ႕ ေနာက္မွာပါ။ အခု ေတာ့ ကမၻာ့နံပတ္တစ္ေနရာကေန မ်က္ႏွာျပလို႔မရေအာင္ျဖစ္ရတာဆိုေတာ့ ေတာ္႐ံုျပႆနာႀကီး မဟုတ္ပါ ဘူး။ ကမၻာ့နံပတ္တစ္ေနရာကေန အေမရိကန္ဖယ္ေပးရဖို႔အတြက္ အေရးပါတဲ့ သမိုင္းတေကြ႔ျဖစ္မယ္လို႔ ေတာင္ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက တြက္ၾကပါတယ္။

ေနာက္တခ်က္ကေတာ့ ဒါဟာ အေမရိကန္ႏိုင္ငံအုပ္စိုးသူလူတန္းစားထဲက နီယိုလစ္ဘရယ္သမားေတြရဲ႕ ေပၚ လစီေတြမမွန္ေၾကာင္း ပြင့္က်သြားတာလို႔လည္း ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ သူတို႔ သံေကာင္းဟစ္ေလ့႐ွိတဲ့ "Laissez-faire"ေပၚလစီရဲ႕က်ဆံုးခန္းပါ။ စီးပြားေရးလည္ပတ္မႈေတြကို အစိုးရက၀င္ေရာက္မစြက္ဖက္ရဘူးလို႔ ေမာက္ ေမာက္မာမာေျပာခဲ့ၾကတဲ့ ႏိုင္ငံအမ်ားအျပားက ဧရာမလူခ်မ္းသာလုပ္ငန္း႐ွင္ႀကီးေတြနဲ႔ သူတို႔ရဲ႕ ေဘာဂေဗဒ ပညာရွင္ေတြဟာ အခုေတာ့ သူတို႔လုပ္ငန္းႀကီးေတြကို ကယ္တင္ေပးပါဦးလို႔ အစိုးရေတြကို ေတာင္းပန္ေနၾက တာေတြ႔ရေတာ့ ျပံဳးမိရပါတယ္။

ဗမာျပည္ရဲ႕ စီးပြားေရးဟာ ဒီႏွစ္ထဲမွာ ဘယ္လိုမွ ပိုေကာင္းလာစရာမ႐ွိပါဘူး။ ကမၻာ့စီးပြားေရးစနစ္ရဲ႕ အစြန္ အဖ်ားေလာက္မွာသာ႐ွိတဲ့ ဗမာႏိုင္ငံကို ကမၻာ့စီးပြားေရးကပ္ရဲ႕ဒဏ္ဟာ ဒီႏွစ္ထဲမွာ ပိုၿပီး႐ိုက္ခတ္လာမယ္လို႔ ယူဆရပါမယ္။ အဲဒီလို႐ိုက္ခတ္လာရင္ ထံုးစံအတိုင္း လယ္သမား-အလုပ္သမားနဲ႔ လုပ္ငန္း႐ွင္ေလးေတြကို အ ထိခိုက္ဆံုးျဖစ္မွာပါ။ နအဖအေနနဲ႔ ဒီဒဏ္က ကာကြယ္ဖို႔၊ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြကို ကယ္တင္ဖို႔ အစြမ္းလံုး၀မ ႐ွိပါဘူး။ က်လာသမွ်ဒဏ္ကို ငုတ္တုတ္ေပခံရမွာပါ။

(၅) လတ္တေလာျဖစ္ေနတဲ့ အစၥေရး-ပါလက္စတိုင္းျပႆနာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဘယ္လိုျမင္ပါသလဲ။

သမိုင္းဆိုင္ရာေလး နည္းနည္းျပန္ေျပာပါရေစ။ ခရစ္ေတာ္ေမြးဖြားတဲ့ႏွစ္မတိုင္မီ ဆယ္စုႏွစ္ အနည္းငယ္က တည္းက ဂ်ဴးေတြရဲ႕အစၥေရးဟာ ကမၻာ့ေျမပံုေပၚက ေပ်ာက္သြားခဲ့ၿပီး အဂၤလိပ္ကိုလိုနီသမားေတြက မူဆလင္ ဘာသာ၀င္ေတြလက္ထဲက လု၊ ကမၻာအႏွံ႔အျပားမွာ႐ွိတဲ့ ဂ်ဴးေတြကို ေျပာင္းလာခိုင္းၿပီး ၁၉၄၈ ခုႏွစ္က်မွ အခုလက္ရွိ အစၥေရးႏိုင္ငံကို တည္ေထာင္ေပးခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ ရည္႐ြယ္ခ်က္က အာရပ္ေတြ၊ မူဆ လင္ေတြရဲ႕ ႏွလံုးအိမ္ေဒသမွာ ခံတပ္ႀကီးတခု ေဆာက္ထားခဲ့ဖို႔ျဖစ္ပါတယ္။ ေရနံထြက္တဲ့ေဒသမွာ နယ္ခ်ဲ႕သ မားေတြရဲ႕ ေရနံတြင္းေတြနဲ႔ စစ္ေရးအရေရာ စီးပြားေရးအရပါ အေရးပါလွတဲ့ စူးအက္တူးေျမာင္းအတြက္ အ ေစာင့္သေဘာ ေမြးထားခဲ့တာပါ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီေဒသက အမ်ိဳးသားေတြဟာ သူတို႔ထင္တာထက္ေစာၿပီး ႏိုး ၾကား၊ စည္း႐ံုးမိလာၾကပါတယ္။ စူးအက္တူးေျမာင္းနဲ႔ေရနံတြင္းေတြကို သူတို႔က ႏိုင္ငံပိုင္သိမ္းတာေတြ ျဖစ္လာ ေတာ့ အဂၤလိပ္ အေမရိကန္တို႔ဟာ မ်က္လံုးျပဴးမ်က္ဆံျပဴး ျဖစ္ကုန္ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ အေမရိကန္ဟာ အဲဒီေဒသ ကို အဂၤလိပ္လက္ထဲက လုယူလိုက္ပါတယ္။ စူးအက္တူးေျမာင္းအေရးအခင္းဟာ ဒီဖက္ေခတ္ ကမၻာ့သမိုင္းမွာ ကမၻာ့နံပါတ္တစ္ေနရာကို အဂၤလိပ္လက္ကေန အေမရိကန္က လႊဲယူတဲ့အခါပဲလို႔ ေျပာရင္ရမယ္ထင္ပါတယ္။ ဒိေနာက္မွာေတာ့ အေမရိကန္ဟာ အစၥေရးကို စီးပြားေရးအရ၊ စစ္ေရးအရ အားႀကီးေအာင္အတင္းလုပ္ၿပီး အာ ရပ္ေတြအၾကားမွာ ငပြႀကီးတဦးအျဖစ္ ဖန္တီးေပးခဲ့ပါတယ္။

အခု ဒီဖက္ပိုင္းမွာေတာ့ အားလံုးသိတဲ့အတိုင္း အေမရိကန္ႏိုင္ငံရဲ႕ စီးပြားေရးမွာ ဂ်ဴး သန္းႂကြယ္သူေဌးေတြရဲ႕ အခန္းက သိပ္အေရးပါလာၿပီး ဂ်ဴးေတြက အေမရိကန္ရဲ႕စကားကို နားေထာင္ေနရတာလား၊ အေမရိကန္က ဂ်ဴးေတြရဲ႕စကားကို နားေထာင္ေနရတာလား၊ ေျပာရခက္ေလာက္ေအာင္ေတာင္ ျဖစ္လာပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ အစၥ ေရးလ္ဟာ အဲဒီေဒသမွာ အေမရိကန္ရဲ႕ စီးပြားေရး၊ စစ္ေရး၊ သတင္းနည္းပညာေရး အကူအညီေတြနဲ႔ သူမ်ား နယ္ေတြကို လုတာ၊ အႏိုင္က်င့္တာေတြ လုပ္ခ်င္တိုင္းလုပ္တာ ျဖစ္လာပါတယ္။ တေလာကမွ အေျပာင္းအလဲ လို႔ေႂကြးေၾကာ္ၿပီး တက္လာတဲ့ အိုဘားမားနဲ႔ သူ႔အစိုးရဟာ အစၥေရးက ဂါဇာက အရပ္သားေတြကို ဒါေလာက္ ရက္ရက္စက္စက္သတ္ျဖတ္ေနတာေတာင္ တခြန္းမဟန္႔တဲ့အျပင္ ပါလက္စတိုင္းေတြရဲ႕အျပစ္လို႔ ေျပာတာကို ၾကည့္ရင္ ထင္႐ွားပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ပါလက္စတိုင္းေတြ (မူဆလင္ေတြ) ဖက္ကၾကည့္ရင္ ဒါဟာ သူတို႔ေျမကို အလုခံရလို႔ ျပန္တိုက္ေန တာျဖစ္ပါတယ္။ ဟာမာ့ဇ္ေတြက ဂ်ဴးေတြကို ဒံုးပ်ံနဲ႔ လွမ္းပစ္တယ္ဆိုတာဟာ စစ္ေတာင္းျမစ္တဖက္ကမ္းက ဂ်ပန္ဖက္ဆစ္တပ္ေတြကို ဗမာ့မ်ိဳးခ်စ္ေပ်ာက္ၾကားတပ္ေတြက ဒီဖက္ကမ္းကေန ေမာ္တာနဲ႔ လွမ္းထုတာနဲ႔ တူ ပါတယ္။ ျဖစ္ေနတာေတြအားလံုးဟာ ပါလက္စတိုင္းေတြရဲ႕ ေျမေပၚမွာပါ။

တကယ္က လူ႔ယဥ္ေက်းမႈသမိုင္း အင္မတန္႐ွည္ၾကာခဲ့တဲ့ အေရွ႕အလယ္ပိုင္းေဒသမွာ အင္မတန္႐ႈပ္ေထြးတဲ့ သမိုင္းေနာက္ခံေတြ ရွိပါတယ္။ ဒါေတြကို ေျဖရွင္းဖို႔ဆိုရင္ အင္အားႀကီးႏိုင္ငံေတြရဲ႕ စြက္ဖက္မႈမပါဘဲ စားပြဲေပၚ မွာ အခ်ိန္ယူၿပီး မ်က္ႏွာစံုညီ ေျဖရွင္းမွသာ ေျပလည္မွာျဖစ္ပါတယ္။

(ငုရင္ျပင္၀က္ဘ္ဆိုက္မွ ...)