ဦးသန္႔အေရးအခင္း

ဦးသန္႔အေရးအခင္း
စက္မႈတကၠသိုလ္ စိုး၀င္း

ကုလသမဂၢအတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ေဟာင္း ဦးသန္႔သည္ ၁၉၇၄ ခုႏွစ္၊ ႏို၀ဘၤာလ ၂၅ ရက္ေန႔ အေမရိကန္ႏိုင္ငံ န ယူးေယာက္ၿမိဳ႕တြင္ ကြယ္လြန္ခဲ့ပါသည္။ ကမၻာ့ကုလသမဂၢအဖြဲ႔ႀကီးသည္ ဦးသန္႔၏ ႐ုပ္ကလာပ္ကို ႀကီးက်ယ္ ခမ္းနားစြာ ကမၻာ့ကုလသမဂၢအဖြဲ႔၀င္ႏိုင္ငံေပါင္းစံုမွ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားႏွင့္ ေနာက္ဆံုးဂါ၀ရျပဳလုပ္၍ ဦးသန္႔၏ မိသားစုဆႏၵအရ မိခင္တိုင္းျပည္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ဦးသန္႔ ႐ုပ္ကလာပ္ကို သၿဂႋဳလ္ရန္ အစီစဥ္မ်ားကို ျပဳလုပ္ပါ သည္။

ဦးသန္႔ကြယ္လြန္ေၾကာင္း သိလိုက္ရတဲ့အတြက္ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ရွိတဲ့ ျမန္မာတမ်ဳိးသားလံုး ယူက်ံဳးမရ ၀မ္းနည္း ေၾကကြဲျခင္းျဖစ္ၾကပါသည္။ ကမၻာ့အလယ္မွာ ျမန္မာ့ဂုဏ္ကို ေဆာင္ခဲ့တဲ့ ဦးသန္႔၊ အာရွတုိက္သား ဦးသန္႔ သည္ ကမၻာ၏ အႀကီးမားဆံုးေသာ တာ၀န္၀တၱရားရွိသည့္ ကုလသမဂၢအတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ရာထူးကို ေက်ပြန္စြာ ထမ္းေဆာင္ခဲ့သည့္ ျမန္မာတဦးျဖစ္ပါသည္။

ထိုအခ်ိန္က က်ေနာ္သည္ ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသိုလ္ ေနာက္ဆံုးႏွစ္ေက်ာင္းသား၊ အင္ဂ်င္နီယာဘဲြ႔ႏွင့္ လက္တ ကမ္းအလို ေနာက္ဆံုးႏွစ္၀က္တြင္ ေရာက္ရွိေနပါသည္။ မွားတဲ့ေနရာႏွင့္ မွားတဲ့အခ်ိန္မွာ က်ေနာ္ေရာက္ရွိေန သည္ဟု ဆိုရေပမည္။

၁၉၇၄ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ (၁) ရက္ေန႔ ဦးသန္႔႐ုပ္ကလာပ္ ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ ေရာက္ရွိလာပါသည္။ ေန၀င္းစစ္အ စိုးရသည္ ၿပီးစလြယ္သေဘာျဖင့္ ဦးသန္႔႐ုပ္ကလာပ္ကို ျမင္းၿပိဳင္ကြင္းေဟာင္း က်ဳိကၠဆံကြင္း တေနရာတြင္ မ႑ပ္ငယ္တခုသာ ေဆာက္ေပးၿပီး ၾကက္ေျခနီအသင္း၀င္လူငယ္မ်ားႏွင့္သာ အေစာင့္ခ်ထားပါသည္။ ဒီဇင္ ဘာလ ၅ ရက္ေန႔၊ ေန႔လည္ (၁) နာရီတြင္ ၾကံေတာသင္းခ်ဳိင္းသို႔ ပို႔ေဆာင္သၿဂႋဳလ္မည္ဟု ျပည္သူလူထုကို ေၾကညာခဲ့ပါသည္။

ႏိုင္ငံေတာ္စ်ာပနအျဖစ္ တခမ္းတနား ဂုဏ္ျပဳသၿဂႋဳလ္လိမ့္မည္ဟု ယူဆေနသည့္ ျပည္သူလူထုသည္ ေန၀င္း စစ္အစိုးရ၏ လ်စ္လ်ဴရႈျခင္း၊ ဦးသန္႔၏ ဂုဏ္သိကၡာကိုမွမေထာက္၊ လုပ္ရက္ေလျခင္းရယ္လို႔ ျပည္သူၾကား၀ယ္ တဆင့္စကား ျပန္႔ႏွ႔ံလို႔ မေက်နပ္၊ ၀မ္းနည္းေဒါသမ်ား ေပါက္ကဲြေစခဲ့ပါသည္။

တခ်ိန္တည္းတြင္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းေပါင္းစံုမွ ေက်ာင္းသားတို႔သည္ စ်ာပနေကာ္မတီမ်ား ဖဲြ႔စည္းၿပီး စ်ာပန လိုက္ပါပို႔ေဆာင္၊ ေနာက္ဆံုးဂါ၀ရျပဳလုပ္ရန္ စီစဥ္ၾကပါသည္။ ပထမအစီစဥ္အရ ဘတ္စ္ကားမ်ားငွားၿပီး က်ဳိကၠဆံကြင္းမွာ စု႐ုံးရန္ ေက်ာင္းသားကိုယ္စားလွယ္မ်ား ဘတ္စ္ကားမ်ား သြားငွားပါသည္။ ဘတ္စ္ကားအဖြဲ႔ အစည္းမ်ားကို သက္ဆိုင္ရာမွ ေက်ာင္းသားမ်ားကို မငွားရဘူးလို႔ တားျမစ္ထားပါသည္။ ဘတ္စ္ကားငွားရမ္း လို႔မရေသာေၾကာင့္ တကၠသိုလ္ေပါင္းစံုမွ ေက်ာင္းသားမ်ား ရန္ကုန္၀ိဇၥာႏွင့္သိပၸံတကၠသိုလ္တြင္စု႐ုံးၿပီး က်ဳိကၠ ဆံကြင္းသို႔ ေျခလ်င္ျဖင့္ခ်ီတက္ဖို႔ အစီစဥ္ေျပာင္းလိုက္ရပါသည္။

စ်ာပနအခမ္းအနားေန႔၊ က်ေနာ္တို႔ စက္မႈတကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားမ်ားသည္ ရရာေဒါ႔ဂ်စ္ကားမ်ားကိုငွားၿပီး ရန္ကုန္၀ိဇၥာႏွင့္ သိပၸံတကၠသိုလ္စုရပ္သို႔ သြားေရာက္ႀကပါသည္။ က်ေနာ္တို႔ ေဒါ႔ဂ်စ္ကားမ်ား ၀ိဇၥာႏွင့္သိပၸံ တကၠသိုလ္နယ္ေျမကို၀င္သည္ႏွင့္ အရင္ေရာက္ႏွင့္ေနသည့္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းေပါင္းစံုမွ ေက်ာင္းသားေတြ က လက္ခုပ္သံတေျဖာင္းေျဖာင္းနဲ႔ ႀကိဳဆိုမႈဟာ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ရင္ထဲတြင္ တမ်ဳိးတမည္ ခံစားရပါသည္။

ေန၀င္းဦးေဆာင္ေသာ စစ္အစိုးရသည္ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ (၇) ရက္ေန႔တြင္ ျမန္မာျပည္လြတ္လပ္ေရးေမာ္ ကြန္း၀င္ ေက်ာင္းသားသမဂၢအေဆာက္အဦးႀကီးကို ဗံုုးခြဲဖ်က္ဆီးၿပီး ရာေပါင္းမ်ားစြာေသာ ေက်ာင္းသားစုစည္း မႈကို လက္နက္အားကိုးျဖင့္ သတ္ျဖတ္ခ်ဳိးႏိွမ္ခဲ့သည့္ (၁၂) ႏွစ္ေက်ာ္ကာလ ဤေန႔ဒီဇင္ဘာလ (၅) ရက္ေန႔ တြင္ ပထမဦးဆံုး ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာေသာ ေက်ာင္းသားမ်ား ျပန္လည္ေသြးစည္း ညီၫြတ္စု႐ုံးမိၾကျခင္းျဖစ္ပါ သည္။

ယဥ္ေက်းေသာ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ားျဖစ္ၾက၍ စည္းကမ္းရွိႀကပါသည္။ သံုးေယာက္တတြဲ တကၠသိုလ္ အလိုက္ စီတန္းေနရာယူၿပီး ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသိုလ္မွ ကားတစီး၊ ၀ိဇၥာႏွင့္သိပၸံတကၠသိုလ္မွ ကားတစီး၊ အသံ ခ်ဲ႕စက္မ်ားႏွင့္ “က်ေနာ္တို႔ေက်ာင္းသားထုသည္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဗိသုကာႀကီး ဦးသန္႔၏ ေနာက္ဆံုးခရီးသို႔ လိုက္ ပါပို႔ေဆာင္ရန္ႏွင့္ ေနာက္ဆံုးဂါ၀ရျပဳလုပ္ရန္ စည္းကမ္းတက် ခ်ီတက္လာေၾကာင္း ေၾကညာပါသည္” လမ္းခ ရီးတေလွ်ာက္မွာလည္း ေက်နပ္ျခင္းအျပံဳးနဲ႔ လူအုပ္ႀကီးမ်ားက ႀကိဳဆိုၾကသည္သာမက ေသာက္ေရမ်ား၊ ဖီး ၾကမ္းငွက္ေပ်ာသီးမ်ား ေ၀ငွေပးျခင္းျဖင့္ ေျခလ်င္ေလွ်ာက္လာေသာ ေက်ာင္းသားမ်ားကုိ အေမာေျပေစပါ သည္။

ဦးသန္႔႐ုပ္ကလာပ္ထားရွိသည့္ က်ဳိကၠဆံကြင္းသည္ ဦးသန္႔ကို ေနာက္ဆံုးဂါ၀ရျပဳရန္ ေရာက္ရွိေနေသာ လူ အုပ္ႀကီးႏွင့္ ျပည့္လွ်ံေနပါသည္။ ႐ုပ္ကလာပ္ထားရွိရာ မ႑ပ္အတြင္းတြင္လည္း ဦးသန္႔မိသားစု၊ ေဆြမ်ဳိးမိတ္ ေဆြမ်ားႏွင့္ သက္ဆိုင္ရာလူႀကီးမ်ားက ေနရာယူထားပါသည္။ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ရွိေသာလူငယ္မ်ား၊ ဂုဏ္ျပဳထိုက္ သူကို ဂုဏ္ျပဳရမည္ဟု အသိရွိသည့္ လူငယ္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားထုႀကီး စနစ္တက်၊ က်ဳိကၠဆံကြင္းအ တြင္းသို႔ ၀င္ေရာက္ေသာအခါ မိဘျပည္သူလူထုတရပ္လံုး၏ လက္ခုပ္သံမ်ားသည္ မိုးၿခိမ္းသံကဲ့သို႔ ကြင္းျပင္ တခုလံုး ဖံုးလႊမ္းသြားပါေတာ႔သည္။ ပဲြၾကည့္စင္မ်ားတြင္ မိဘျပည္သူတို႔ႏွင့္ ျပည့္လွ်ံေန၍ ေက်ာင္းသားထုတ ရပ္လံုးသည္ ဦးသန္႔႐ုပ္ကလာပ္ထားရွိရာ မ႑ပ္၏ အေရွ႕ဘက္ကြင္းျပင္တြင္ ေနရာယူရေလသည္။

မြန္းလြဲခ်ိန္ျဖစ္၍ ပူျပင္းလွသည့္ အပူရွိန္ေအာက္တြင္ “ဘာေၾကာင့္မ်ား ဦးသန္႔၏ စ်ာပနကို ၿပီးစလြယ္ စီစဥ္ရ သနည္း” ဆိုသည့္ ေမးခြန္းသည္ ျပည္သူေက်ာင္းသားတို႔၏ ရင္ကိုပူေလာင္ေစခဲ့သည္သာမက မေက်နပ္ျခင္း ဆိုသည့္ ခံစားခ်က္ကို ေက်ာင္းသားျပည္သူတို႔ရင္ထဲမွာ ခံစားလိုက္ရပါသည္။ ဤတြင္ ေက်ာင္းသားထု၏လႈပ္ ရွားမႈသည္ စတင္လာပါေတာ့သည္။ ေလာ္စပီကာကေန ေက်ာင္းသားမ်ားကို လႈံ႔ေဆာ္စည္း႐ုံးလာပါေတာ့ သည္။ “ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဖခင္ႀကီး ဦးသန္႔အတြက္ ဂူဗိမာန္ရရွိေရး၊ ဒို႔အေရး၊ ဒို႔အေရး” ဟူသည့္ ေႂကြးေၾကာ္သံႏွင့္ အတူ ေက်ာင္းသားမ်ား လႈပ္လႈပ္ရြရြ ျဖစ္လာပါေတာ့သည္။

ေက်ာင္းသားကိုယ္စားလွယ္မ်ား အေရးေပၚစည္းေ၀းၿပီး ေနာက္ဆံုးၿငိမ္းခ်မ္းေရးဖခင္ႀကီး ဦးသန္႔အား ထိုက္ သင့္ေသာ စ်ာပနအခမ္းအနားျဖင့္ သၿဂႋဳလ္ရန္ ဆံုးျဖတ္ပါသည္။ “ၿပီးစလြယ္တည္ေဆာက္ထားေသာမ႑ပ္” “ျမင္းၿပိဳင္ကြင္းေဟာင္း” “ၾကံေတာသုသာန္” ဤအခ်က္တို႔သည္ အ႐ုပ္ဆိုးလွေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေက်ာင္း သားထုတရပ္လံုးက တကၠသိုလ္နယ္ေျမသို႔ ျပန္လည္သယ္ေဆာင္၍ ထိုက္သင့္ေသာ စ်ာပနအခမ္းနားႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဂူဗိမာန္ႀကီး တည္ေဆာက္မည္ျဖစ္ေႀကာင္း ေႂကြးေၾကာ္ၾကေလသည္။ တဆက္တည္းမွာပဲ မဆိုင္ သူမ်ား မ႑ပ္တြင္းမွ ဖယ္ရွားေပးရန္ ေက်ာင္းသားထုက ေၾကညာလိုက္ပါသည္။ လွ်ပ္တပ်က္အတြင္း အေျခ အေနမ်ား ေျပာင္းလဲသြားပါသည္။ မ႑ပ္အတြင္းမွ ၾကက္ေျခနီလူငယ္မ်ား၊ ဦးသန္႔ေဆြမ်ဳိးႏွင့္ မိသားစုမ်ား၊ သက္ဆိုင္ရာလူႀကီးမ်ား မ႑ပ္အျပင္သို႔ ထြက္ခြာသြားပါသည္။ မ႑ပ္အတြင္းသို႔ ေက်ာင္းသားမ်ား ၀င္ေရာက္ ေနရာယူထားလိုက္ပါသည္။

အသံခ်ဲ႕စက္မွ ေက်ာင္းသားကိုယ္စားလွယ္မ်ားက ၎တို႔သည္ ဦးသန္႔၏ ႐ုပ္ကလာပ္ကို တကၠသိုလ္နယ္ေျမ သို႔ ျပန္လည္သယ္ေဆာင္ၿပီး ထိုက္သင့္ေသာ စ်ာပနအခမ္းအနားျဖင့္ သၿဂႋဳလ္၍ ဂူဗိမာန္ေဆာက္လုပ္ေပးမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ၎အတြက္ ဦးသန္႔၏ မိသားစုႏွင့္ ေဆြမ်ဳိးမိတ္ေဆြမ်ားဆီမွ ခြင့္ေတာင္းပါသည္။ ဦးသန္႔၏ အစ္ ကို ဦးခန္႔ကို အသံခ်ဲ႕စက္ရွိရာသို႔ ဖိတ္ေခၚလိုက္ပါသည္။ အသံခ်ဲ႕စက္တပ္ဆင္ထားသည့္ ေဒါ႔ဂ်စ္ကားအေရွ႕ တပိုင္း၊ ကားစက္ထားရွိရာေနရာသည္ ေက်ာင္းသားတို႔၏ ယာယီစင္ျမင့္သဖြယ္ ျဖစ္သြားၿပီး ေက်ာင္းသားအပါ အ၀င္ လူအုပ္ႀကီး၏ အာ႐ံုသည္ ထိုစင္ျမင့္သို႔ ေရာက္ေနၾကသည္။ ဦးခန္႔ စင္ျမင့္ေပၚသို႔ တက္ေရာက္ၿပီး ေက်ာင္းသားတို႔အား စိတ္လိုက္မာန္ပါ မျပဳလုပ္ရန္၊ အစိုးရႏွင့္ဆန္႔က်င္ၿပီး မျပဳလုပ္ရန္၊ နည္းစနစ္မွန္ကန္စြာ ေဆာင္႐ြက္ဖို႔ရန္ တိုက္တြန္းေျပာၾကားသြားေလသည္။ အေျခအေနကို ေစာင့္ၾကည့္ေနေသာ လူထုႀကီးႏွင့္ ေက်ာင္းသားထုတို႔သည္ အျမန္ဆံုး တကၠသိုလ္နယ္ေျမသို႔ ဦးသန္႔႐ုပ္ကလာပ္ကို သယ္ေဆာင္ရန္ ေႂကြးေၾကာ္ လာပါေတာ့သည္။

ေနာက္ဆံုး ေက်ာင္းသားကိုယ္စားလွယ္မ်ား ဦးသန္႔႐ုပ္ကလာပ္ကို ပုခံုးေျပာင္းသယ္ယူၿပီး လြမ္းသူ႔ပန္းေခြတင္ ေဆာင္ရာ တုိယိုတာပစ္ကပ္ကား ေခါင္မိုးေပၚသို႔ တင္ၾကပါသည္။ ေက်ာင္းသားႏွင့္ သံဃာေတာ္မ်ား ျခံရံ လ်က္ ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာေသာ ေက်ာင္းသားထုႀကီး၏ ခ်ီတက္ရာလမ္းေႀကာင္းအတြင္းမွ ဦးသန္႔႐ုပ္ကလာပ္ ကို လာရာလမ္းအတိုင္း တကၠသိုလ္နယ္ေျမသို႔ ျပန္လည္ သယ္ေဆာင္သြားပါသည္။ လမ္းတေလ်ာက္လံုးတြင္ လည္း လူအုပ္ႀကီးေတြႏွင့္ ျပည့္က်ပ္ေနၿပီး ေက်ာင္သားထုတို႔၏ ေႂကြးေၾကာ္သံမ်ားသည္ အရာရာကို ဖံုးလႊမ္း ေနပါသည္။

တကၠသိုလ္နယ္ေျမ အဓိပတိလမ္းအတိုင္း ႐ုပ္ကလာပ္ကို သယ္ေဆာင္ၿပီး ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္အေဆာက္အဦးေရွ႕ တြင္ ယာယီစင္ျမင့္ ျပဳလုပ္၍ ျပင္ဆင္ထားပါသည္။ တကၠသိုလ္နယ္ေျမတခုလံုးတြင္ ေက်ာင္းသား၊ အရပ္သား၊ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားႏွင့္ ျပည့္လွ်ံ ေနပါသည္။ မေက်နပ္ႏိုင္သည့္ ေက်ာင္းသားမ်ား၏ ေႂကြးေႀကာ္သံမ်ား ဆက္တိုက္ထြက္ေပၚလာပါသည္။

၁၉၆၂ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ (၇) ရက္၊ ၁၂ ႏွစ္လံုး ေသြးစည္းမႈမရွိခဲ႔ေသာ ေက်ာင္းသားမ်ား ဤေန႔တြင္ ျပန္လည္စု ႐ုံးမိ၍ ေန၀င္းစစ္အစိုးရအား ေက်ာင္းသားထုက တန္ျပန္တိုက္ပဲြ၀င္ရန္ ဖန္တီးေနသည့္ အသြင္ေဆာင္ေနပါ သည္။ ႏိုင္ငံေရးခံယူခ်က္ရွိသည့္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားမ်ား၏ လႈပ္ရွားမႈ တစခန္းထလာပါသည္။ ေက်ာင္း သားမ်ားကို နည္းအမ်ဳိးမ်ဳိးသံုးၿပီး ဥပေဒအမ်ဳိးမ်ဳိးထုတ္၍ ထြက္ေပါက္မရွိေအာင္ ေန၀င္းစစ္အစိုးရသည္ ဖိႏွိပ္ ခ်ဳပ္ခ်ယ္ခဲ့သည္သာမက၊ ဆိုရွယ္လစ္စနစ္တည္ေဆာက္ေရးဆိုသည့္ နားေထာင္လို႔ ေကာင္းေသာ ေ၀ါဟာရ မ်ားႏွင့္ ေက်ာင္းသားတို႔အား မႈိင္းတိုက္ခဲ့ပါသည္။ အဖိႏွိပ္ခံရေသာ ျပည္သူလူထုႏွင့္ေက်ာင္းသားမ်ား ယခု လက္ငင္းကိစၥတြင္ ထြက္ရပ္ေပါက္ကိုရွာသည္မွာ သဘာ၀က်လွေပသည္။ ႏိုင္ငံေရးေႂကြးေၾကာ္သံမ်ား အံုးအံုး ႂကြက္ ေပါက္ကြဲလာပါေတာ့သည္။

ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္ခန္းမေရွ႕တြင္ ဦးသန္႔႐ုပ္ကလာပ္ကို အာလံုးက ဂါ၀ရျပဳၾကပါသည္။ ထို႔ေနာက္ ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္ ခန္းမအတြင္းသို႔ သံဃာေတာ္မ်ားျခံရံလ်က္ ဦးသန္႔႐ုပ္ကလာပ္ကို သယ္ေဆာင္ပါသည္။ ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္ခန္းမ ရွိ စင္ျမင့္ေပၚတြင္ ဦးသန္႔႐ုပ္ကလာပ္ကိုထားၿပီး အေရးေပၚစ်ာပနေကာ္မီတီ ဖြဲ႔စည္းလိုက္ပါသည္။ ဘြဲ႔ႏွင္းသ ဘင္ခန္းမအတြင္းႏွင့္ အနီးပတ္၀န္းက်င္ တကၠသိုလ္နယ္ေျမသည္ လူအုပ္ႀကီးျဖင့္ ျပည့္လွ်ံေနပါသည္။ ဘြဲ႔ႏွင္း သဘင္ခန္းမေရွ႕ ျမက္ခင္းျပင္တြင္ ေက်ာင္းသားမ်ားေနရာယူထားၿပီး ကားေခါင္မိုးေပၚမွေန၍ လက္တဖက္ တြင္ မိုက္က႐ုိဖံုးကိုင္လ်က္ လက္သီးလက္ေမာင္းတန္းၿပီး ေက်ာင္းသားတဦးခ်င္း တက္ေရာက္ရင္ဖြင့္ၾကပါ သည္။ ဘာကိုမွ ဂ႐ုမစိုက္ႏိုင္ႀကေတာ႔ပါ။ ၁၂ ႏွစ္ ကာလနီးပါး ႏႈတ္ပိတ္ေရငံုေနခဲ့ရေသာ ေက်ာင္းသားမ်ား သည္ မိမိတို႔ရင္တြင္းမွ ႏိုင္ငံေရးခံစားခ်က္မ်ားကို ဟစ္ေအာ္ေႂကြးေၾကာ္ပါေတာ႔သည္။

“ေျပာေတာ့ ဆိုရွယ္လစ္ဒီမိုကေရစီ၊ လုပ္ေတာ့ တပါတီေကာင္းစားေရး၊” အငတ္ေဘးဆိုက္ေနသည့္ ျပည္သူ လူထုကိုယ္စား ေက်ာင္းသားမ်ားက ေန၀င္းစစ္အစိုးရကို “ေအာက္ကိုလည္း ျပန္ၾကည့္ပါဦး၊ ကား၀ယ္တိုက္ ေဆာက္ႏွင့္သာ အခ်ိန္ျဖဳန္းမေနပါႏွင့္” ဟု တဖုံ၊ အမ်ဳိးမ်ဳိးေသာ စကားလံုးမ်ားႏွင့္ ေလွ်ာက္လဲေနၾကေလ သည္။ တက္ေရာက္နားေထာင္ေနေသာ ေက်ာင္းသားထုႏွင့္ အရပ္သားတို႔ လက္ခုပ္သံမ်ား တေဖ်ာင္းေဖ်ာင္း ႏွင့္ ေထာက္ခံခ်ီးျမႇင့္ေနၾကေလသည္။

၁၉၇၄ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ (၆) ရက္။ ဦးသန္႔႐ုပ္ကလာပ္ ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္ခန္းမအတြင္း ထားရွိေၾကာင္း ၾကားသိ၍ ရန္ကုန္ဆင္ေျခဖံုးမွ လူအမ်ားအျပား လာေရာက္ဂါ၀ရျပဳၾကေလသည္။ ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္စင္ျမင့္ေပၚရွိ အသံခ်ဲ႕ စက္ စကားေျပာခြက္ႏွင့္ လြတ္လပ္စြာ စကား ေျပာဆိုခြင့္ရွိသည္ဆိုသည့္ ဒီမိုကေရစီစစ္စစ္ကို ေက်ာင္းသား မ်ားက သ႐ုပ္ေဖာ္ေနပါသည္။ ေက်ာင္းသားမ်ား ရဲရင့္ေျပာင္ေျမာက္စြာ တဦးခ်င္း စင္ျမင့္ေပၚသို႔တက္ေရာက္ ၍ မိမိတို႔၏ ခံစားခ်က္မ်ားကို ရင္ဖြင့္ႀကပါေတာ႔သည္။ ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္ခန္းလုံးျပည့္ရွိ လူအုပ္ႀကီးလက္ခုပ္သံမ်ား ႏွင့္ ေထာက္ခံအားေပးၾကပါသည္။ ယာယီစ်ာပနေကာ္မီတီမွ ေၾကညာခ်က္တရပ္ ထြက္ေပၚလာပါသည္။ “ဦး သန္႔၏ စ်ာပနကို ေန၀င္းစစ္အစိုးရအေနႏွင့္ ႏိုင္ငံေတာ္စ်ာပနအျဖစ္ ျပဳလုပ္ေပးရန္ ေတာင္းဆိုေသာစာကို ႏိုင္ ငံေတာ္ေကာင္စီသို႔ ပို႔လိုက္ၿပီျဖစ္ေႀကာင္း၊ အကယ္၍ ယေန႔ညေန (၄) နာရီတိတိအထိ ျပန္ၾကားခ်က္တစံုတ ရာမွ် မရရွိပါက၊ ေက်ာင္းသားမ်ားသည္ ျပည္သူလူထုအကူအညီႏွင့္ မိမိတို႔ဖာသာ စ်ာပနအခမ္းအနားျပဳလုပ္ ၍ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအုတ္ဂူဗိမာန္ တည္ေဆာက္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေၾကညာလိုက္ပါ သည္။ တခ်ိန္တည္းမွာပင္ အံုး အုံးႂကြက္ႂကြက္လက္ခုပ္သံမ်ားႏွင့္ ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္ခန္းမတခုလံုးကို မိုးခ်ဳန္းသကဲ႔သို႔ ဖံုးလြမ္းသြားပါေတာ့သည္။
နာရီလက္သံတို႔သည္ တေရြ႕ေရြ႕လည္ပတ္ေနပါသည္။ ေက်ာင္းသားႏွင့္ အရပ္သားကိုယ္စားလွယ္တို႔ တဦး ခ်င္းအလွည့္က် စင္ျမင့္ေပၚသို႔ တက္ေရာက္မိန္႔ခြန္းေျပာၾကပါသည္။ ႏုနယ္ေသာ ႏွလံုးသားပိုင္ရွင္ မိန္းခေလး မ်ားပင္ သူတို႔၏ ရင္ထဲမွထြက္လာေသာ စကားလံုးမ်ားသည္ မိန္းမသားမ်ားႏွင့္မွ မကိုက္ညီဘဲ၊ မာေက်ာျပတ္ သားလွေပသည္။

လူတိုင္း နာရီတၾကည့္ၾကည့္ႏွင့္ (၄) နာရီကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနၾကပါသည္။ ေနာက္ေတာ့ (၄) နာရီသာ ထိုးသြား ေသာ္လည္း ႏိုင္ငံေတာ္ေကာင္စီမွ လံုး၀တုန္႔ျပန္ေျဖၾကားျခင္းမရွိသည့္အတြက္၊ ေက်ာင္းသား၊ အရပ္သား၊ သံ ဃာေတာ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ား၏ သေဘာတူညီခ်က္အရ ေက်ာင္းသားသမဂၢအေဆာက္အဦးေဟာင္း (၁၉၆၂ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ (၇) ရက္ေန႔တြင္၊ ေက်ာင္းသားသမဂၢ အေဆာက္အဦးႀကီးသည္ ေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္အတူ ေန ၀င္းစစ္အစိုး၏ ဗံုးဒဏ္ထိမွန္ ၿပိဳကဲြဖ်က္ဆီးျခင္းခံခဲ့ရပါသည္) ေနရာကို ရွင္းလင္းၿပီး ဦးသန္႔အတြက္ အုတ္ဂူ တည္ေဆာက္သၿဂႋဳလ္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ထိုတဆက္တည္းမွာပင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဂူဗိမာန္ကိုလည္း တည္ေဆာက္ မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ဆံုးျဖတ္ၾကပါသည္။

ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်သည္ႏွင့္ ေက်ာင္းသား၊ အရပ္သားမ်ားႏွင့္ သံဃာေတာ္မ်ား သမဂၢေဟာင္းေနရာကို စတင္ရွင္း လင္း၍ ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသိုလ္ ဗိသုကာဌာနႏွင့္ ၿမိဳ႕ျပဌာနမွ ေက်ာင္းသားမ်ား တာ၀န္ယူပံုဆြဲၿပီး ဦးသန္႔ အုတ္ဂူႏွင့္ ယာယီဂူဗိမာန္ကို ေဆာက္လုပ္ပါသည္။ စီးပြားေရးတကၠသိုလ္၊ ပညာေရးတကၠသိုလ္၊ ၀ိဇၥာႏွင့္သိပၸံ တကၠသိုလ္၊ ေဆးေက်ာင္းမွ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္အတူ အထက္တန္းႏွင့္ အလယ္တန္းေက်ာင္း ေပါင္းစံုတို႔မွ ေက်ာင္းသားမ်ားလည္း ပါ၀င္လုပ္အားေပးႀကပါသည္။

၁၉၇၄ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ (၇) ရက္၊ ည (၇) နာရီအခ်ိန္တြင္ ေက်ာင္းသား၊ သံဃာႏွင့္ ဦးသန္႔မိသားစုတို႔သည္ အေရးေပၚအစည္းအေ၀းကို မႏၱေလးေဆာင္တြင္ ျပဳလုပ္ပါသည္။ ထိုအစည္းေ၀းတြင္ အဖြဲ႔၀င္ (၁၁) ဦးပါ၀င္ ပါသည္။ ဦးသန္႔၏ ညီဦးေသာင္းက ရန္ကုန္တိုင္းျပည္သူ႔ေကာင္စီက ထုတ္လိုက္ေသာစာကို ထုတ္ျပပါသည္။ ဦးသန္႔ကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္၍ အုတ္ဂူတည္ေဆာက္ေရးႏွင့္ ဂူဗိမာန္တည္ေဆာက္ရန္ ကန္ေတာ္မင္ပန္းျခံတြင္ ေနရာေပးမည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ေက်ာင္းသားမ်ားကိုလည္း အေရးယူဖမ္းဆီးမည္ မဟုတ္ေကာင္း ပါရွိေလသည္။ ဦးေသာင္းအေနႏွင့္ ဦးသန္႔႐ုပ္ကလာပ္ကို အျမန္ဆံုးသၿဂႋဳလ္ခ်င္ၿပီျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဒီဇင္ဘာလ (၈) ရက္ေန႔ (၁၂) နာရီအခ်ိန္၌ သၿဂႋဳလ္ေရးအစီစဥ္စတင္ရန္ ေက်ာင္းသားကိုယ္စားလွယ္မ်ားအား ေျပာၾကားပါသည္။

ေဒါက္တာတင္ျမင့္ဦး (ဦးသန္႔၏ သားမက္) ကလည္း၊ မိမိကိုယ္တိုင္ ပံုစံေရးဆဲြထားေသာ ဦးသန္႔၏ အုတ္ဂူဗိ မာန္ကို ကန္ေတာ္မင္ပန္းျခံတြင္ ေဆာက္လုပ္ၿပီး သၿဂႋဳလ္ရန္ျပင္ဆင္ၿပီးျဖစ္ေၾကာင္း၊ ေက်ာင္းသားႏွင့္ သံဃာ ေတာ္မ်ားအား အျမန္ဆံုးစီစဥ္ရန္ ပန္ၾကားသြားေလသည္။ ဦးသန္႔စ်ာပနကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေက်ာင္းသား ကိုယ္စားလွယ္မ်ား၊ သံဃာေတာ္မ်ား အျပန္အလွန္ေဆြးေႏြးၾကၿပီး၊ အစည္းေ၀း၏ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို အမ်ားသ ေဘာတူညီခ်က္ျဖင့္ ဆံုးျဖတ္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ တဦးခ်င္းဆႏၵယူမည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ထိုအစည္းေ၀းတက္ေရာက္ သူအားလံုး သေဘာတူညီေလသည္။ ပထမဦးဆံုး ဦးသန္႔႐ုပ္ကလာပ္ သၿဂႋဳလ္ေရးအစီစဥ္ကို ဒီဇင္ဘာလ ၈ ရက္ေန႔၊ ၁၂ နာရီတိတိတြင္ စတင္ရန္ သေဘာတူညီႀကေလသည္။ ဆက္လက္၍ ေအာက္ပါအခ်က္ႏွစ္ခ်က္ ကို ေဆြးေႏြးၿပီး ဆံုးျဖတ္မဲခြဲရပါမည္။

(၁) ဦးသန္႔၏ ႐ုပ္ကလာပ္ကို ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္ခန္းမမွ ေက်ာင္းသားသမဂၢေနရာ၊ ေက်ာင္းသားမ်ားေဆာက္လုပ္ ထားေသာ ဦးသန္႔အုတ္ဂူေပၚတြင္တင္၍ ဦးသန္႔မိသားစုမ်ား၊ ျပည္သူလူထု၊ ေက်ာင္းသား၊ သံဃာေတာ္မ်ား ေနာက္ဆံုးဂါ၀ရျပဳၿပီး ကန္ေတာ္မင္ပန္းျခံသို႔ သယ္ေဆာင္ရန္။

(၂) ဦးသန္႔၏ ႐ုပ္ကလာပ္ကို ေက်ာင္းသားႏွင့္ျပည္သူတို႔၏ ေခြၽးႏွင့္တည္ေဆာက္ေနသည့္ ဦးသန္႔အုတ္ဂူတြင္ သၿဂႋဳလ္ၿပီး ဦးသန္႔ဂူဗိမာန္ကို ေက်ာင္းသားမ်ား အသက္ႏွင့္ေသြး စေတးခဲ႔သည့္ ေက်ာင္းသားသမဂၢေနရာတြင္ တည္ေဆာက္ရန္။

တဦးခ်င္းဆႏၵယူလိုက္ေသာအခါ (၇) မဲ (၄) မဲႏွင့္ ပထမအခ်က္ကို သေဘာတူညီၾကပါသည္။ (၇) မဲထဲမွာ ဦး ေသာင္း၊ ေဒါက္တာတင္ျမင့္ဦး၊ သံဃာေတာ္ႏွစ္ပါးႏွင့္ က်န္ေက်ာင္းသားကိုယ္စားလွယ္သံုးဦး ပါ၀င္ပါသည္။ (၄) မဲထဲမွာ က်ေနာ္တို႔စက္မႈတကၠသိုလ္မွ ေက်ာင္းသား (၃) ဦးႏွင့္ ေဆးတကၠသိုလ္ကိုယ္စားျပဳ ေဆးေက်ာင္း သားတဦးအပါအ၀င္ ေက်ာင္းသား (၄) ဦးသည္ ဒုတိယအခ်က္ကုိ မဲေပးပါသည္။

ဤတြင္ ဦးသန္႔႐ုပ္ကလာပ္ကို (၇) မဲ (၄) မဲႏွင့္ဆံုးျဖတ္ၿပီး ကန္ေတာ္မင္ပန္းျခံတြင္ သၿဂႋဳလ္မည္ျဖစ္ပါသည္။ ျမန္မာ့အသံလႊင့္႐ုံ ေရဒီယုိမွလည္း ၈-၁၂-၁၉၇၄ ရက္ ၁၂ နာရီအခ်ိန္တြင္ စ်ာပနအခမ္းအနားစတင္မည္ဟု ေၾကညာပါသည္။

ေက်ာင္းသားႏွင့္ သံဃာတို႔သည္ ေက်ာင္းသားထုႏွင့္ ျပည္သူလူထုကို ကိုယ္စားျပဳ၍၊ ဤအစည္းအေ၀းသို႔ တက္ေရာက္လာျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ မဲခြဲရာတြင္ ေက်ာင္းသားႏွင့္ သံဃာေတာ္မ်ား၏ ဆႏၵမ်ား ကြဲျပားျခားနားေန ပါသည္။

အေျခအေနျဖစ္ရပ္အားလံုးကို ျပန္လည္စိစစ္ေသာအခါ၊ ေန၀ငး္စစ္အစိုးရသည္ ၿပီးစလြယ္ ဦးသန္႔ (ကမၻာ့ကု လသမဂၢ အတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ေဟာင္း) ႐ုပ္ကလာပ္ကို ၾကံေတာသင္းခ်ဳိင္းတြင္ သၿဂႋဳလ္ရန္ အစီအစဥ္ျပဳလုပ္ပါ သည္။ ေက်ာင္းသားႏွင့္ျပည္သူလူထုသည္ မေက်နပ္ႏိုင္၍ ေလးစားဂုဏ္ျပဳထိုက္ေသာ ဦးသန္႔အား ႏိုင္ငံေတာ္ စ်ာပနအခမ္းအနား ျပဳလုပ္ေပးရန္ ေန၀င္းစစ္အစိုးရအား ေတာင္းဆိုခဲ့ပါသည္။ ျပည္သူလူထုႏွင့္ ေက်ာင္းသား တို႔၏ ေတာင္းဆိုမႈကို တံု႔ျပန္မႈမရွိ၍၊ ေနာက္ဆံုး ေက်ာင္းသားတို႔ အသက္ေသြးနဲ႔စေတးခဲ့သည့္ ေက်ာင္းသား သမဂၢေဟာင္းေနရာတြင္ ဦးသန္႔႐ုပ္ကလာပ္ကို သၿဂႋဳလ္ၿပီး အုတ္ဂူႏွင့္ ဂူဗိမာန္ တည္ေဆာက္ပါသည္။

သမဂၢအေဆာက္အဦးေနရာတြင္ လုပ္အားေပးေနေသာ ျပည္သူေက်ာင္းသားမ်ား၊ ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္ခန္းမတြင္း ဦးသန္႔႐ုပ္ကလာပ္ကို ေစာင့္ေရွာက္ေနေသာ ျပည္သူေက်ာင္းသားမ်ား၊ အဓိပတိလမ္းမေပၚတြင္ အလႉေငြ ေကာက္ခံေနေသာ ျပည္သူေက်ာင္းသားမ်ား၊ ဦးသန္႔႐ုပ္ကလပ္ကို ေနာက္ဆံုးလာေရာက္ဂါ၀ရျပဳၾကေသာ ျပည္သူတရပ္လံုး၏ လိုအင္ဆႏၵသည္ စာၾကည့္တိုက္အေဆာက္ဦးေနရာမွ အုတ္ခ်ပ္မ်ားကို တေယာက္တ လက္ႏွင့္ လက္ဆင့္ကမ္းသယ္ယူ တည္ေဆာက္ေနသည့္ အုတ္ဂူတြင္ ဦးသန္႔႐ုပ္ကလာပ္ကို သၿဂႋဳလ္ၿပီး ဆက္ လက္၍ ဦးသန္႔ဂူဗိမာန္ေဆာက္တည္ရန္ ျဖစ္ပါသည္။

“လူကေလးရယ္၊ အဖြားလည္း အုတ္တခ်ပ္ေလာက္ ၀င္သယ္ယူကုသိုလ္ျပဳပါရေစ” ဆိုသည့္ အဖြားတို႔၏ အ သံႏွင့္မမွ်သည့္ လုပ္အားျဖင့္ ဦးသန္႔အုတ္ဂူေဆာက္ရာတြင္ အဖြားအိုလည္း ပါ၀င္လုပ္အားေပးခဲ့ပါသည္။ အုတ္ဂူႏွင့္ဂူဗိမာန္တည္ေဆာက္ရာတြင္ လုပ္အားေပးေနၾကသည့္ ျပည္သူ၊ ရဟန္းသံဃာႏွင့္ ေက်ာင္းသားတို႔ အတြက္ ထမင္းထုပ္မ်ားကို ရပ္ကြက္မ်ားမွ လာေရာက္လွဴဒါန္းၾကပါသည္။ ထမင္းထုပ္မ်ားတြင္လည္း “ငါ့ညီ တို႔၊ မင္းတို႔ရဲ႕ မွန္ကန္တဲ့လုပ္ရပ္ကို ငါတို႔အားေပးတယ္။ လုပ္ငန္းၿပီးဆံုးသည္ထိ ဆက္လက္လုပ္ေဆာင္ပါ” ဆို သည့္ စာရြက္ငယ္ကေလးမ်ားျဖင့္ ျပည္သူလူထုဆႏၵကို ေျပာၾကားေနပါသည္။ ထိုတြင္မက မေက်နပ္ႏိုင္သည့္ ဥကၠလာပရပ္ကြက္က ျပည္သူတို႔သည္ ေက်ာင္းသားျပည္သူအမ်ားအတြက္ ထမင္းထုပ္အလႉခံသည့္အဖြဲ႔ကို တားျမစ္သည့္ ရဲစခန္းကို မီးရွိ့ဖ်က္ဆီးလိုက္ပါသည္။

ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္ခန္းမရွိ ဟစ္တိုင္မိုက္က႐ုိဖုန္းမွလည္း ေက်ာင္းသူကေလးတဦး၏ ရင္ဖြင့္ခ်က္နိဂုံးခ်ဳပ္စကားလံုး မ်ား (“က်မ လက္ရွိေန၀င္းစစ္အစိုးရ လုပ္ပံုကိုင္ပံုေလးေတြကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ဒီမိုကေရစီက်က် ေ၀ဖန္ ရတဲ့အတြက္ မ်ားစြာမွ အားရေက်နပ္လွပါတယ္။ အခုလိုေျပာလို႔ က်မကိုဖမ္းၿပီး ေထာင္ခ်ရင္လည္း က်မ ေထာင္ထဲမွာေန႐ုံပါပဲ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ေထာင္ထဲမွာမွ ထမင္းေလး မွန္မွန္စားရမွာ”) ဒီ ႏုနယ္ေသာ ေက်ာင္းသူကေလး ျဖစ္လင့္ကစား သူကေလး၏ ခံစားရမႈတို႔သည္ ျပင္းထန္လွပါသည္။

ရန္ကုန္၀ိဇၥာသိပၸံတကၠသိုလ္ နယ္ေျမတခုလုံးသည္ ေျခခ်စရာမရွိ၊ ျပည္သူလူထုႀကီးႏွင့္ ျပည့္လွ်ံေနပါသည္။ မႏၱေလးေဆာင္ (၁၁) ဦး စ်ာပနေကာ္မီတီ အစည္းေ၀းၿပီးသည္ႏွင့္ ေက်ာင္းသားမ်ား အုပ္စုကဲြသြားပါသည္။ စက္မႈတကၠသိုလ္မွ ေက်ာင္းသားသံုးဦးသည္ ေနာက္ထပ္ဆက္လက္၍ စ်ာပနအစီစဥ္အစည္းအေ၀းကို ကန္႔ ကြက္သည့္သေဘာႏွင့္ ဆက္လက္မတက္ေရာက္ႀကေတာ့ဘဲ၊ အုတ္ဂူတည္ေဆာက္ရာ ေက်ာင္းသားသမဂၢ အေဆာက္အဦးေဟာင္းေနရာကို စက္မႈတကၠသိုလ္၏ စုရပ္လို႔ သတ္မွတ္လိုက္ပါသည္။ တေယာက္တဆင့္၊ တေယာက္နားဆိုသကဲ့သို႔ ဦးသန္႔၏႐ုပ္ကလာပ္ကို ေက်ာင္းသားျပည္သူတို႔ ေခြၽးႏွင့္တည္ေဆာက္သည့္ အုတ္ ဂူတြင္ သၿဂႋဳလ္ရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါသည္။ သမဂၢေဟာင္း၀န္းက်င္တခုလံုးကို စက္မႈတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား မ်ား ေနရာယူေစာင့္ၾကပ္လိုက္ပါသည္။ ဦးသန္႔႐ုပ္ကလာပ္ကို အုတ္ဂူေပၚတြင္ ေနာက္ဆံုးဂါ၀ါရျပဳၿပီးၿပီးျခင္း ဂူ ပိတ္သၿဂႋဳလ္ရန္ ဘိလပ္ေျမ (Concrete cement mixture) ႏွင့္ ပရံဆရာ (Mason) အဆင္သင့္ရွိရပါသည္။ တက္ညီလက္ညီ၊ တာ၀န္ကိုယ္စီႏွင့္ ေက်ာင္းသားမ်ား ညီၫြတ္ႀကပါသည္။

ဘဲြ႔ႏွင္းသဘင္ခန္းမတြင္လည္း ဦးသန္႔႐ုပ္ကလာပ္ကို အသက္ေသြးႏွင့္ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္မည့္ အေသခံ (၁၂) ဦး ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ား ခြပ္ေဒါင္းေခါင္းစီးနီမ်ား ဦးထိပ္တြင္စီး၍ ျခံရံေစာင့္ၾကပ္ေနၾကပါသည္။

ဒီဇင္ဘာ (၈) ရက္၊ မြန္းတည့္ ၁၂ နာရီ ၁၉၇၄ ခုႏွစ္။

ဘဲြ႔ႏွင္းသဘင္ခန္းမ၀န္းက်င္တခုလံုး၊ တကၠသိုလ္နယ္ေျမ အဓိပတိလမ္းတေလွ်ာက္လံုးတြင္ ဦးသန္႔႐ုပ္က လာပ္ကို ေနာက္ဆံုးလာေရာက္ဂါရ၀ဂုဏ္ျပဳၾကေသာ ျပည္သူမ်ားႏွင့္ ျပည့္လွ်ံေနပါသည္။ ေက်ာင္းသားသမဂၢ ေဟာင္း ပတ္၀န္းက်င္တခုလံုးကို စက္မႈတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူမ်ား လက္တြဲမျပတ္ ေစာင့္ၾကပ္ ထားပါသည္။

ဦးသန္႔႐ုပ္ကလာပ္ကို ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္ခန္းမမွ မ်ားျပားလွသည့္ ေက်ာင္းသားထုၾကားမွ ခဲရာခဲဆစ္ ေက်ာင္းသား သမဂၢေနရာေဟာင္းသို႔ သယ္ေဆာင္လာရေလသည္။ သမဂၢေဟာင္းေနရာအုတ္ဂူႏွင့္ ယာယီဂူဗိမာန္တို႔သည္ တေယာက္တလက္နဲ႔ တည္ေဆာက္ခဲ့ပါသည္။ ဦးသန္႔႐ုပ္ပံုပန္းခ်ီကားခ်ပ္သည္ ဂုဏ္ရွိလွပါသည္။ အလံေတာ္ သံုးခု လႊင့္ထူထားပါသည္။ ဗုဒၶဘာသာအလံေတာ္၊ ကုလသမဂၢအလံေတာ္ႏွင့္ ေက်ာင္းသားသမဂၢ ခြပ္ေဒါင္းအ လံေတာ္တို႔သည္ ေအာင္ရမည္ဆိုသည့္ အသြင္ေဆာင္လ်က္ ေကာင္းကင္ယံတြင္ တလူလူလြင့္ အလံေတာ္ မ်ား တင့္တယ္ထယ္၀ါ ပ်ံျမဴးေနၾကပါသည္။ တခ်ိန္ကဤေနရာသည္ ေက်ာင္းသားမ်ားစုစည္းရာ ေက်ာင္းသား သမဂၢအေဆာက္အဦးႀကီး တည္ရွိခဲ့ပါသည္။ ဆရာႀကီး ဦးသန္႔သည္ ကမၻာတြင္ ျမန္မာျပည္သားတို႔၏ ဂုဏ္ကို ေဆာင္ခဲ့သည္သာမက မိမိ၏ ေနာက္ဆံုးခရီးမွာပင္ ႏိုင္ငံျခားသံတမန္မ်ား၊ ႏိုင္ငံျခားသတင္းေထာက္မ်ား ေနာက္ဆံုးမွတ္တမ္းတင္ သတင္းယူရန္ ေရာက္ရွိေနၾကရပါသည္။ ထို႔ထက္မက တခါမွစုစည္းမႈမရွိခဲ့ေသာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ား အနယ္နယ္ရပ္ရပ္မွ လာေရာက္၍ ေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္ ပူးေပါင္းလက္တြဲလ်က္ေနသည္ မွာ အံ့ဖြယ္ရာျဖစ္ပါသည္။

ဦးသန္႔႐ုပ္ကလာပ္ကို ေက်ာင္းသားတည္ေဆာက္ေသာ အုတ္ဂူေရွ႕စားပြဲေပၚတြင္တင္၍၊ သံဃာေတာ္မ်ား၊ ဦး သန္႔မိသားစုမ်ား၊ ႏိုင္ငံျခားသံတမန္မ်ား၊ ျပည္သူေက်ာင္းသားမ်ား ေနာက္ဆံုးဂါ၀ါရျပဳႀကပါသည္။ အစီစဥ္အ ရ ဦးသန္႔႐ုပ္ကလာပ္ကို ကန္ေတာ္မင္ပန္းျခံသို႔ သယ္ယူမည္ဟု ေၾကညာလိုက္သည္ႏွင့္ “ဦးသန္႔႐ုပ္ကလာပ္ကို သမဂၢ၀င္းအတြင္းမွ ဘယ္ကိုမွမထုတ္ရဘူး” ဆိုသည့္ ေႂကြးေၾကာ္သံမ်ား တခဲနက္ ဆူညံသြားပါေတာ့သည္။

သမဂၢေနရာေဟာင္းေရွ႕ရွိ မႏၱေလးေဆာင္ခန္းမ အသံခ်ဲ႕စက္မွ ဦးခန္႔အေနႏွင့္ ျပည္သူႏွင့္ေက်ာင္းသားထုကို ေမတၱာရပ္ခံစကား အနည္းငယ္ေျပာၾကားသြားပါသည္။ ဦးသန္႔႐ုပ္ကလာပ္ကို ေက်ာင္းသားမ်ားတည္ေဆာက္ ထားေသာအုတ္ဂူတြင္ ထာ၀ရသၿဂႋဳလ္ရန္ ေႂကြးေၾကာ္သံမ်ား ဆူညံသထက္ ဆူညံလာပါသည္။ အေျခအေနမွာ သက္ဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားကိုယ္စားလွယ္မ်ားက တစံုတခုမွမျပဳလုပ္ပါက၊ က်န္ေက်ာင္းသားမ်ားက အတင္း ၀င္ေရာက္သၿဂႋဳလ္မည့္ အေျခအေနတြင္ ရွိေနပါသည္။

ေနာက္ဆံုး ေက်ာင္းသားကိုယ္စားလွယ္မ်ားက ဦးသန္႔႐ုပ္ကလာပ္ကို ေက်ာင္းသားမ်ားတည္ေဆာက္ေသာ အုတ္ဂူတြင္သာ ထာ၀ရသၿဂႋဳလ္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေၾကညာလိုက္သည့္အခ်ိန္မွသာ ေက်ာင္းသားထုႏွင့္ျပည္သူ မ်ား လက္ခံေက်နပ္ၾကေလသည္။ ေၾကညာၿပီးသည့္အတိုင္း ေက်ာင္းသားမ်ား ဦးသန္႔႐ုပ္ကလာပ္ ပုခုံးေျပာင္း သယ္ယူၿပီး အုတ္ဂူတြင္ သၿဂႋဳလ္လိုက္ပါသည္။ ဘိလပ္ေျမ (Concrete cement mixture) ကလည္း အဆင္ သင့္ျပင္ထားသည့္အတြက္၊ ပရံဆရာ(Mason)လက္စြမ္းႏွင့္ အုတ္ဂူကို ထာ၀ရပိတ္လိုက္ပါသည္။ “ေအာင္ၿပီ” “ေအာင္ၿပီ” “ေအာင္ၿပီ” ဟူေသာ ေႂကြးေၾကာ္သံမ်ား မိုးကဲြလုမတတ္ ျမည္ဟိန္းသြားပါသည္။ သံဃာေတာ္မ်ား ပရိတ္တရားနာၿပီး အေသခံေက်ာင္းသားတပ္ဖြဲ႔က ကမၻာ့ကုလသမဂၢအလံေတာ္ႏွင့္ အုတ္ဂူကုိ လက်္ာရစ္သံုး ပတ္ ပတ္ၿပီး အေလးျပဳပါသည္။ ထို႔ေနာက္ ကုလသမဂၢအလံေတာ္ကို အုတ္ဂူထက္တြင္ လႊမ္းျခံဳလိုက္ပါသည္။

၎ေန႔ညဘက္တြင္ ေန၀င္းစစ္အစိုးရဘက္မွ ျမန္မာ့အသံကတဆင့္ ေက်ာင္းသားမ်ားက ဦးသန္႔မိသားစု၏ ဆႏၵကို ျငင္းပယ္၍ ေက်ာင္းသားမ်ားတည္ေဆာက္သည့္ အုတ္ဂူတြင္ ဦးသန္႔႐ုပ္ကလာပ္ကို သၿဂႋဳလ္ေႀကာင္း၊ စာၾကည့္တိုက္ အေဆာက္အဦးအတြက္ ထားေသာ ေဆာက္လုပ္ေရးပစၥည္းမ်ားကို အလဲြသံုးစား ျပဳလုပ္ၿပီး အုတ္ဂူေဆာက္သည့္အတြက္၊ ျပည္သူပိုင္ပစၥည္းဖ်က္ဆီးမႈႏွင့္ အေရးယူေပးရန္၊ ရန္ကုန္တိုင္းေဆာက္လုပ္ေရး ေကာ္ပိုေရးရွင္းမွ စာပို႔ေၾကာင္း ေၾကညာပါသည္။

ေက်ာင္းသားမ်ားအေနႏွင့္ ဂူဗိမာန္ဆက္လက္တည္ေဆာက္ရန္၊ အေသခံတပ္ဖဲြ႔အမည္တပ္ကာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ဖခင္ႀကီးဦးသန္႔အတြက္ အသက္ကို ပဓာနမထားဘူး ဆိုသည့္ခံယူခ်က္ႏွင့္ ဦးသန္႔အုတ္ဂူကို ေစာင့္ေရွာက္ ထားပါသည္။ မေက်နပ္ႏိုင္သည့္ ျပည္သူလူထုႀကီးႏွင့္ေက်ာင္းသားတို႔သည္ ေန၀င္းစစ္အစိုးရ၏ တပါတီ၀ါဒကို ဆက္လက္ကန္႔ကြက္ ဆႏၵျပေနႀကပါသည္။

ေက်ာင္းသားမ်ားသည္ ပိုမို၍စည္းလံုးညီၫြတ္လာပါသည္။ တဦးကိုတဦး ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမသဖြယ္ ေစာင့္ ေရွာက္ၾကပါသည္။ ေန၀င္းစစ္အစိုးရ၏ သူလွ်ဳိအမ္အိုင္ (Military Intelligence-MI) မ်ားကို မ်က္ေျခမျပတ္ စစ္ေဆး၍ ဖမ္းမိေသာ အမ္အိုင္မ်ားကို ေက်ာင္းသားမ်ားက ႐ုိက္ႏွက္သတိေပးလိုက္ၾကပါသည္။

တရက္ ႏွစ္ရက္ ေက်ာင္းသားမ်ားသည္ ဆက္လက္၍ ဂူဗိမာန္ၿပီးစီးေရးအတြက္ ဆက္လက္လုပ္ကိုင္ေနၾကပါ သည္။ သံဃာေတာ္မ်ား၊ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ားႏွင့္ ျပည္သူတို႔သည္ ေန၀င္းစစ္အစိုးရ၏ သတင္းစာမ်ား ႏွင့္ ေရဒီယုိတို႔မွ အမ်ဳိးမ်ဳိး႐ႈတ္ခ် ေ၀ဖန္မႈမ်ားကို ခံယူေနႀကရပါသည္။

သံုးရက္ေျမာက္ေန႔ ဒီဇင္ဘာ (၁၀) ရက္ေန႔ ၁၉၇၄ ခုႏွစ္ ေန၀င္းစစ္တပ္သည္ ေက်ာင္းသားမ်ားကို ႏိွမ္နင္းရန္ တိတ္တဆိတ္ စီမံပါသည္။ စစ္တပ္သည္ ရန္ကုန္၀ိဇၥာသိပၸံတကၠသိုလ္ နယ္ေျမတခုလံုးကို သိမ္းပိုက္လိုက္ပါ သည္။ နယ္ေျမတခုလံုးအတြင္းသို႔ အ၀င္အထြက္ကို ပိတ္လိုက္ပါသည္။ ၁၁-၁၂-၇၄ မနက္ ၂ နာရီတြင္ ေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္ ဆႏၵျပသူမ်ား အမ်ားစုအိပ္ေမာက်ခ်ိန္ေလာက္တြင္ အဓိပတိလမ္းရွိ အဓိကပင္မ၀င္ ေပါက္တံခါးႀကီးအား ကရိန္းႀကီးျဖင့္ တြန္းလွန္ဖ်က္ဆီး၍ ေက်ာင္း၀င္းအတြင္း ၀င္ေရာက္ဖမ္းဆီးၾကပါသည္။ ထိုသို႔၀င္ေရာက္ရာတြင္ ဘဲြ႔ႏွင္းသဘင္ခန္းမေနရာကြက္လပ္အား မီးေမာင္းမ်ားထိုးၿပီး ရဲမ်ားက ဒိုင္းကာမ်ား၊ လက္ကိုင္တုတ္မ်ားျဖင့္ စတင္၀င္ေရာက္ၿပီး မ်က္ေရဗံုးမ်ား ေျမေကာ္စက္မ်ား၊ ေမာ္ေတာ္ကားမ်ား အသံုးျပဳၿပီး ဆႏၵျပသူမ်ားအား လူစုခြဲကာ ဦးသန္႔အုတ္ဂူအားလည္းၿဖိဳခ်၍ ႐ုပ္ကလာပ္အား ျပန္လည္ေဖာ္ယူၿပီး ေရႊတိဂံုဘု ရားအနီး ကန္ေတာ္မင္ပန္းျခံေဘးရွိ သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းအုတ္ဂူေဘးေနရာသို႔ ညတြင္းပင္ ေျပာင္းေ႐ႊ႕ျမႇဳပ္ႏွံ ပါသည္။

ထိုသို႔ ၾကမ္းတမ္းစြာ ဖ်က္ဆီးဖမ္းဆီးသည့္အတြက္ ေက်ာင္းသားတခ်ဳိ႕ ေသဆံုးခဲ့ၾကရပါသည္။ တခ်ဳိ႕မွာေတာ့ စစ္ဖိနပ္စာထိ၍ အ႐ုိးက်ဳိး၊ တုတ္မ်ား၏ ႐ုိက္ခ်က္ဒဏ္ေၾကာင့္ ေခါင္းကဲြၿပီး လဲက်သူမ်ားလည္း ရွိပါသည္။ လက္နက္မဲ့ေသာ ျပည္သူ သံဃာေတာ္မ်ား ေက်ာင္းသားမ်ားကို အခ်ဳပ္ကားေပၚသို႔ အတင္းအဓမၼ ဖမ္းဆီး တင္ေဆာင္၍ ညတြင္းခ်င္းပင္ အင္းစိန္အက်ဥ္းေထာင္သို႔ ပို႔ပါသည္။ သယ္ေဆာင္ရာ စစ္ကား၏ အေနာက္ ပိုင္း အမိုးအကာမဲ့တြင္ အားလုံးကို ပဆစ္ဒူးတုတ္၊ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေခါင္းေပၚတင္၊ ေခါင္းငုံ႔လႈပ္မရေအာင္ ထိုင္ခိုင္းၿပီး၊ စစ္ကား၏ ေနာက္ပိုင္း ေလးဘက္ေဒါင့္တြင္ စစ္သားေလးဦးသည္၊ ဂ်ီသရီးေသနတ္မ်ားႏွင့္ ခ်ိန္ ထားပါသည္။ စစ္႐ုပ္ရွင္ကားမ်ားတြင္ စစ္ပဲြမွအက်ဥ္းသမားမ်ားကို ဖမ္းဆီး သကဲ့သို႔ ေန၀င္းစစ္အစိုးရသည္ ေက်ာင္းသား ျပည္သူ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားကို မတရားဖမ္းဆီး ခ်ဳပ္ေႏွာင္ခဲ့ပါသည္။ ညပိုင္းမွစတင္ဖမ္းဆီး ၿပီး အင္းစိန္ ေထာင္သို႔ ပို႔ေဆာင္ေသာ ေနာက္ဆံုးစစ္ကားသည္ နံနက္ (ဂ) နာရီအခ်ိန္ထိ ျဖစ္ပါသည္။ ဤျမင္ ကြင္းသည္ ျပည္သူလူထုတရပ္လံုးအတြက္ ရင္နင့္ဖြယ္ရာ မတတ္သာလို႔ လက္ပိုက္ၾကည့္ေနရသည့္ အေျခအ ေနတြင္ ေရာက္ရွိေနပါသည္။

ျမန္မာဗုဒၶဘာသာထံုးစံကိုမွ ဂ႐ုမစိုက္၊ အုတ္ဂူကို ေဖာက္ခဲြၿပီး သၿဂႋဳလ္ၿပီးသည့္ ႐ုပ္ကလာပ္ကို ထုတ္ယူျခင္း၊ ျပည္သူ၊ သံဃာေတာ္ႏွင့္ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ားကို ရက္ရက္စက္စက္ သတ္ျဖတ္ဖမ္းဆီးျခင္း ဆိုသည့္ သတင္းကိုၾကားသည့္ ျပည္သူလူထုႀကီးမွာ ေန၀င္းစစ္အစိုးရ၏ လုပ္ရပ္ကို လက္ခံႏိုင္စြမ္းမရွိသည့္အဆံုး နံ နက္ ဂး၃၀ အခ်ိန္ေလာက္တြင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္ အစိုးရႏွင့္သက္ဆိုင္သည့္ ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္ပါတီယူနစ္႐ုံးမ်ား၊ ရဲစခန္းမ်ား၊ ႐ုပ္ရွင္႐ုံအခ်ဳိ႕ကို မီး႐ႈိ႕ဖ်က္ဆီး တန္ျပန္အၾကမ္းဖက္ဆႏၵျပၾကပါသည္။

“ငါတို႔တပါတီေကာင္းစားေရး ဆိုရွယ္လစ္၀ါဒကို ထိပါးလာရင္ေတာ့ ေန၀င္းစစ္အစိုးရသည္ မည္သူကိုမွ အ သက္ခ်မ္းသာေပးမည္မဟုတ္ေႀကာင္း” တ႐ုတ္ျပည္မွ ကြန္ျမဴနစ္ေခါင္းေဆာင္ႀကီး ေမာ္စီတုန္း၏ စကားႏွင့္ ႏိႈင္း၍ “အာဏာသည္ ေသနတ္ေျပာင္း၀တြင္ရွိေႀကာင္း” ျပည္သူလူထုႀကီးအား လက္ေတြ႔သတ္ျဖတ္ျပပါသည္။
စစ္တပ္၏ ေျပာင္း၀ကို ျပည္သူတို႔အား ခ်ိန္႐ြယ္ပစ္ခတ္ႏွိမ္နင္းပါသည္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္းတြင္ ေသနတ္သံမ်ား ဖံုးလႊမ္းလ်က္ လူေပါင္းေျမာက္ျမားစြာ ေသြးေျမက်ခဲ့ရပါသည္။ ရန္ကုန္ၿမိဴ႕တြင္း၀ယ္ စစ္နယ္ေျမသကဲ့သို႔ တင့္ကားႀကီးႏွင့္ လွည့္လည္လ်က္၊ ဂ်ီသရီး ေသနတ္ႀကီးမ်ားႏွင့္ ပစ္ခတ္ေနပါသည္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္းကိုလည္း စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးေဒသအျဖစ္သတ္မွတ္ၿပီး၊ ညမထြက္ရအမိန္႔မ်ား ထုတ္ျပန္ပါသည္။ ဖမ္းဆီးမိသည့္ ျပည္သူမ်ား ကို ျပည္သူပိုင္ပစၥည္း ခ်ဳိးေဖာက္ဖ်က္ဆီးမႈဆိုသည့္ မတရားပုဒ္မတပ္ကာ ေထာင္ (၃) ႏွစ္မွ ေထာင္ (၅) ႏွစ္ခ် ကာ အစြမ္းျပေနပါသည္။ ဦးသန္႔စ်ာပနကိစၥတြင္ ပါ၀င္ေသာ ျပည္သူ သံဃာေတာ္ ေက်ာင္းသားမ်ားကို ေန၀င္း စစ္ေထာက္လွမ္းေရးအမ္အိုင္ (MI) ပုဂၢိဳလ္မ်ားကိုအသံုးျပဳလ်က္ ေနအိမ္မ်ားမွ လိုက္လံဖမ္းဆီးပါသည္။ ႏုနယ္ ငယ္ရြယ္လွသည့္ ေက်ာင္းသားကေလးမ်ားပင္မခ်န္ အင္းစိန္ေထာင္ထဲသြင္းထားပါသည္။

ရာေပါင္းမ်ားစြာေသာ ေက်ာင္းသားႏွင့္ျပည္သူ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ား အသက္ဆံုး႐ႈံးခဲ့ပါသည္။ ေထာင္ေပါင္း မ်ားစြာေသာ ေက်ာင္းသားျပည္သူတို႔ကို ေထာင္ခ်ထားသည္။ က်န္ေက်ာင္းသားမ်ားသည္ အိုးပစ္အိမ္ပစ္ ပ ညာေရးဆံုး႐ံႈဆံုးခံၿပီး သူတို႔၏ ဖမ္းဆီးမႈမွ ေရွာင္တိမ္းေနရပါသည္။ ေရွာင္တိမ္းေနရေသာ ေက်ာင္းသားတခ်ဳိ႕ သည္ ေတာတြင္းေတာ္လွန္ေရးအဖဲြ႔စည္းမ်ားသို႔ တခ်ဳိ႕ေရာက္ၾကပါသည္။ တခ်ဳိ႕လည္း ႏိုင္ငံျခားတိုင္းျပည္မ်ား သို႔ ခိုးထြက္ပုန္းလ်ွဳိးေနရပါသည္။ သူတို႔၏ ဘ၀ေရွ႕ေရး မည္ကဲ့သို႔ ဖန္တီးမည္ကိုကား မည္သူကမွ မေျပာႏိုင္ ေအာင္ ျဖစ္ပါသည္။

ေကာက္ခံရရွိေသာ ရန္ပံုေငြ ၃၀၀,၀၀၀ က်ပ္ မည္သူထံတြင္ ရွိေနသည္ကို စာေရးသူအေနႏွင့္ သတင္းမွန္မ သိရွိေသာ္လည္း စားရမဲ့ ေသာက္ရမဲ့ ၀တ္ရမဲ့ အေျခအေနႀကားမွ ဤမ်ွေသာ ေငြပမာဏကို ဦးသန္႔ဂူဗိမာန္ တည္ေဆာက္ရန္ လႉဒါန္းၾကေသာ လူထုႀကီး၏ ေစတနာကို သိရွိႏိုင္ပါသည္။

ဂုဏ္ျပဳထိုက္သူကို ဂုဏ္ျပဳရမည္ဆိုသည္ကို သာမာန္အသိဉာဏ္ရွိသူတေယာက္ပင္ သိရွိပါသည္။ ကမၻာ့ၿငိမ္း ခ်မ္းေရးဖခင္ႀကီး ဦးသန္႔ကို အသိဥာဏ္ရွိသည့္ လူသားအားလံုးက ထိုက္သင့္စြာသၿဂႋဳလ္ရန္ ႀကိဳးစားခဲ့ေသာ္ လည္း မေမွ်ာ္လင့္သည့္ တုန္႔ျပန္ခ်က္မ်ားေၾကာင့္ ျမင္မေကာင္းၾကားမေကာင္း အသက္မ်ားစြာစေတးၿပီး ေသြး ေျမက်ကာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဖခင္ႀကီး စ်ာပနအခမ္းအနားကို ၿပီးဆံုးလိုက္ရပါသည္။

ရင္ေသြးငယ္တိုင္း ယဥ္ေက်းလိမၼာရမည္
ရင္ေသြးငယ္တို႔ကမၻာ ၿငိမ္းေအးသာယာရမည္
ရင္ေသြးတို႔ေခတ္ ဆန္းသစ္ေ၀ဆာရမည္
ေဒါက္တာမင္းတင္မြန္

“Peace is too important to be left exclusively to the politicians.”
U Thant (Former UN Secretary-General)

ပတ္ၿမိဳ႕ (Perth, W. Australia) ေက်ာင္းသားမ်ား၏ ေတးသီခ်င္း။
“ကမၻာမေၾကဘူး”
ကမၻာမေၾကဘူး ငါတို႔ေသြးနဲ႔ေရးခဲ့ၾကတဲ့ ေမာ္ကြန္းေတြ
ေတာ္လွန္ေရး ဒီမိုကေရစီတိုက္ပဲြအတြင္းမွာ က်ဆံုးေသာ
ေၾသာ္ ... သူရဲေကာင္းတို႔ေရ∙∙∙
အာဇာနည္ေတြ ေနတဲ့တိုင္းျပည္ ရဲရဲေတာက္ ဒို႔ျမန္မာျပည္
ကိုယ္ေတာ္မႈိင္း ရာဇ၀င္ေတြလည္း ႐ိုင္းခဲ့ရၿပီ အဖိုးေရ ∙∙∙
သခင္ေအာင္ဆန္း ႏိုင္ငံေတာ္လည္း ေသြးစြန္းခဲ့ၿပီ အဖေရ ∙∙∙
ေၾသာ္ လုပ္ရက္ၾကေပ ေပတရာေပၚမွာ ျပည္သူအေလာင္းေတြ
အတုံးအ႐ုံးနဲ႔ လဲၿပိဳကာေန ∙∙∙
ညီအစ္ကိုတို႔ ∙∙∙ ေပတရာေပၚမွာ စီးတဲ့ေသြးေတြ မေျခာက္ေသးဘူး
မေတြေ၀နဲ႔ ∙∙∙ ဒီမိုကေရစီတိုက္ပဲြအတြင္းမွာ က်ဆံုးေသာ
ေၾသာ္ ∙∙∙ သူရဲေကာင္းတို႔ေတြ အခိုင္အမာပီျပင္ ေတာ္လွန္ပစ္မေလ ∙∙
ဒို႔ခ်စ္တဲ့ ဒို႔ျမန္မာျပည္ ∙∙∙

***********************************************

တခ်ိန္က ဒီဇင္ဘာ ၁၉၇၄ ခုႏွစ္၊ က်ေနာ္သည္ ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသိုလ္တြင္ မွားတဲ့အခ်ိန္နဲ႔ မွားတဲ့ေနရာ ေရာက္ခဲ့သည္ဟု ထင္ခဲ့ပါသည္။ ဤအခ်ိန္သည္ က်ေနာ့္အတြက္ အမွန္ဆံုးအခ်ိန္ျဖစ္ခဲ့သည္သာမက က်ေနာ္ ၏ မွန္ေသာေနရာသည္ ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသိုလ္ျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ သို႔မဟုတ္ပါက က်ေနာ္သည္ ဤေန႔ဤေန ရာကို ေရာက္ရွိမည္မဟုတ္ပါ။

စက္မႈတကၠသိုလ္စိုး၀င္း
ေမလ ၂၀၊ ၂၀၀၂
(အေရးေတာ္ပံု ၄ ေစာင္တြဲမွ ...)