သီတင္းမကြၽတ္မီ ၾကားခဲ့ရတဲ့ ႏိုင္ငံေရးေျဗာက္အိုးသံ ႏွစ္သံ

သီတင္းမကြၽတ္မီ ၾကားခဲ့ရတဲ့ ႏိုင္ငံေရးေျဗာက္အိုးသံ ႏွစ္သံ
ေဒါက္တာလြဏ္းေဆြ
(၂၀၀၈ ခုႏွစ္၊ ႏို၀င္ဘာလထုတ္ ေခတ္ၿပိဳင္ဂ်ာနယ္မွ ...)

ၿပီးခဲ့တဲ့ စက္တင္ဘာလထဲမွာ ျပည္တြင္းက သက္က်ားအို ႏိုင္ငံေရးသမားႀကီးႏွစ္ဦး ႏိုင္ငံေရးေျဗာက္အိုး တ ေယာက္တလံုးစီ ထေဖာက္လိုက္ၾကတာ (သီတင္းကြၽတ္ခါနီးလို႔လား မသိ) အတိုက္အခံအင္အားစုေတြ အကုန္ လံုး လန္႔ဖ်ပ္ၿပီး မ်က္လံုးေတြ က်ယ္ကုန္ၾကတယ္။ တခ်ဳိ႕လည္း သူတို႔ႏွစ္ဦးေျပာတဲ့ အသံေတြၾကားၿပီး ဒီမိုက ေရစီေရးအတြက္ စိတ္ဓာတ္ေတြ က်ခ်င္ခ်င္ ျဖစ္ကုန္ၾကမယ္ထင္တယ္။ လန္႔မယ္ဆိုလည္း လန္႔ခ်င္စရာ၊ စိတ္ ဓာတ္က်မယ္ဆိုလည္း က်ခ်င္စရာပဲေလ။ သက္က်ားအိုႏွစ္ဦး ေဖာက္လိုက္တဲ့ ႏိုင္ငံေရးေျဗာက္အိုးသံ ႏွစ္သံ က ထင္မထားတဲ့အခ်ိန္မွာ ေတာ္ေတာ့္ကို က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္နဲ႔ ဆူညံသြားတာကိုး။

ဒီမိုကေရစီေရးလႈပ္ရွားသူ အတိုက္အခံအင္အားစုေတြအေပၚ အဲသလို အလန္႔တၾကား ျဖစ္သြားေစခဲ့တဲ့ သက္ က်ားအိုႏွစ္ဦးကေတာ့ စာေရးဆရာ ေမာင္စူးစမ္း (ခ) ဦးခ်မ္းေအးနဲ႔ အမ်ဳိးသားေရးဦး၀င္းႏိုင္တို႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆရာေမာင္စူးစမ္းက ၈၈ ေနာက္ပိုင္း ေရးအားအလြန္ေကာင္းတဲ့ စာေရးဆရာႀကီးတဦးျဖစ္သလို ႏိုင္ငံေရး၊ စီး ပြားေရး၊ လူမႈေရး၊ ပညာေရး၊ ယဥ္ေက်းမႈ၊ နည္းပညာ စတဲ့နယ္ပယ္စံုက ကမၻာ့အခင္းအက်င္းသစ္ေတြနဲ႔ စာဖတ္ပရိသတ္ကို မိတ္ဆက္ေပးရာမွာလည္း နာမည္ေက်ာ္တဲ့ ဘက္ဆဲလားစာရင္း၀င္ စာေရးဆရာႀကီးတဦး ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ဆရာေမာင္စူးစမ္း (ခ) ဦးခ်မ္းေအးဟာ အန္အယ္လ္ဒီပါတီရဲ႕ ဗဟိုေကာ္မတီ၀င္ေဟာင္း တဦးျဖစ္သလို ၁၉၉၀ ျပည့္ေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာလည္း ေမာ္လၿမိဳင္ၿမိဳ႕နယ္ မဲဆႏၵနယ္ အမွတ္ (၂) ကေန ေ႐ြး ေကာက္တင္ေျမႇာက္ျခင္းခံရတဲ့ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္တဦး ျဖစ္ပါတယ္။

ေနာက္ထပ္ သက္က်ားအိုတဦးျဖစ္တဲ့ အမ်ဳိးသားေရးဦး၀င္းႏိုင္ကိုေတာ့ ၀ါရင့္ႏိုင္ငံေရးသမားႀကီးတဦးလို႔ သိ ထားသလို ေလလိႈင္းေတြထဲကေန ဒီမိုကေရစီေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး သူနဲ႔ အင္တာဗ်ဴးေတြ၊ သူ႔ရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးသံုး သပ္ခ်က္ေတြကို မၾကာမၾကာ ၾကားရေလ့ရွိသူပါ။ ဘယ္ပါတီကိုမွ ကိုယ္စားမျပဳဘဲ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုေတြ ညီၫြတ္ေရးကို စဥ္ဆက္မျပတ္ အားထုတ္ေနသူတဦးလို႔လည္း သိထားပါတယ္။

အဲသလို ျမန္မာျပည္သူလူထုနဲ႔ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုေတြအေပၚ ႏိုင္ငံေရးအရ ၾသဇာသက္ေရာက္မႈ အနည္း အမ်ား (သူ႔နည္းသူ႔ဟန္နဲ႔) ရွိၾကတဲ့ သက္က်ားအိုႏွစ္ဦး ဘယ္လိုႏိုင္ငံေရးေျဗာက္အိုးေတြ အလန္႔တၾကား ေဖာက္ သြားသလဲဆိုေတာ့ ဆရာေမာင္စူးစမ္းက “စစ္အစိုးရ လမ္းျပေျမပံုမွလြဲ၍ ေ႐ြးခ်ယ္စရာမရွိ” တဲ့၊ ေနာက္တ ဦးျဖစ္တဲ့ အမ်ဳိးသားေရးဦး၀င္းႏိုင္ကလည္း “ျမန္မာႏိုင္ငံ ဒီမိုကေရစီရဖို႔ လမ္းမျမင္” တဲ့။ ကဲ … စိတ္ဓာတ္ မက်ခ်င္ဘဲ ဘယ္သူေနမလဲေလ။ ဒါေပမယ့္ ဆရာတို႔ႏွစ္ဦး “အဘယ္ကလိုေၾကာင့္ အႏွီကဲ့သို႔ ဒီမိုကေရစီတိုက္ ပြဲ၀င္ေတြ စိတ္ဓာတ္က်ေအာင္ ေျပာရသနည္း” ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းတရားေတြကို အေသးစိတ္ ေစ့ငုၾကည့္ေတာ့မွပဲ က်ခ်င္ခ်င္ျဖစ္ေနတဲ့ စိတ္ဓာတ္ႀကီး အေပၚျပန္တက္သြားပါေတာ့တယ္။ တကယ္ပါ “ေအာ္ … ဒီလိုေၾကာင့္ကိုး” ဆိုၿပီးေတာ့လည္း ဆရာႏွစ္ဦးအနား အေျပးအလႊားေလး သြားအားေပးခ်င္စိတ္ေပါက္သြား မိတယ္။

ဆရာေမာင္စူးစမ္းကေတာ့ ျပည္တြင္းထုတ္ ေမာ္ဒန္သတင္းဂ်ာနယ္မွာ စၿပီး ေဖာက္ခြဲလိုက္တာပါ။ “ႏိုင္ငံေရး သစ္ခ်င္း ဖ်တ္ခနဲယွဥ္ၾကည့္” ဆိုတဲ့ ေဆာင္းပါးနဲ႔ပါ။ ျပည္တြင္းထုတ္ဂ်ာနယ္မွာ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ ပတ္ သက္ၿပီး ဆရာေမာင္စူးစမ္း သံုးသပ္ေရးသားထားတယ္ဆိုေတာ့ ၾကားကာစက ကိုယ့္နားကိုယ္ မယံုဘူးျဖစ္ သြားတယ္။ ေဆာင္းပါးကို ဖတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့မွ နအဖစစ္အုပ္စု စိတ္ကူးယဥ္ေနတဲ့ ၂၀၁၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ လမ္းေၾကာင္းကို လက္ခံဖို႔ ႏွပ္ေၾကာင္းေပးထားလို႔ စာေပကင္ေပတိုင္႐ံုးက ခြင့္ျပဳတာပါလား ဆိုတာကို သ ေဘာေပါက္သြားတယ္။

ေဆာင္းပါးမွာ ဆရာေမာင္စူးစမ္းက ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒအသစ္တရပ္ ျပ႒ာန္းၿပီးရင္ ေပၚေပါက္တတ္တဲ့ အ ေတြ႔အၾကံဳေတြကို လက္ရွိျဖစ္ေပၚေနတဲ့ ထိုင္းႏိုင္ငံေရးသင္ခန္းစာနဲ႔ ယွဥ္ထိုးေျပာျပၿပီး နအဖရဲ႕ ၂၀၁၀ ေ႐ြး ေကာက္ပြဲကို လက္ခံ႐ံုကလြဲလို႔ ေ႐ြးစရာလမ္းမရွိဘူးလို႔ သံုးသပ္တင္ျပသြားပါတယ္။ ထိုင္းႏိုင္ငံေရးအသစ္ ဆို တဲ့အေပၚ ေ၀ဖန္သံုးသပ္ရင္းနဲ႔ ၂၀၁၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲၿပီးရင္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာလည္း ႏိုင္ငံေရးအသစ္ ျဖစ္ဟန္ရွိ တယ္လို႔ ဆရာေမာင္စူးစမ္းက သံုးသပ္ထားတာပါ။

“ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒအသစ္ႏွင့္ အခင္းအက်င္းအသစ္ ျဖစ္ေနၿပီျဖစ္၍ ႏိုင္ငံေရးသည္လည္း အ သစ္ျဖစ္ဟန္ရွိသည္” လို႔ ဆရာေမာင္စူးစမ္းက ဆိုထားပါတယ္။ ၇၄ ဖြဲ႔စည္းပံုကို ျဖဴလည္းျဖဴ မဲလည္းျဖဴနဲ႔ အတည္ျပဳၿပီး အာဏာရွင္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေန၀င္းဘ၀ကေန သမၼတဦးေန၀င္းဘ၀ ေျပာင္းခဲ့တာကို ဆရာေမာင္ စူးစမ္း ၾကံဳခဲ့ဖူးတာပဲ။ တိုင္းျပည္ ဘယ္ေလာက္စုတ္ျပတ္သတ္သြားခဲ့လဲ ဆိုတာကိုလည္း ဆရာေမာင္စူးစမ္း တို႔လို လူႀကီးေတြက ပိုသိပါတယ္။

ေနာက္ၿပီး ဆရာေမာင္စူးစမ္း ထင္ေၾကးနဲ႔ ေျပာတာက “လက္ရွိအေျခအေန၌ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ႏိုင္ငံေရးျဖစ္ ထြန္းမႈသည္ စပိျမန္ႏႈန္းျပႆနာ (the matter of speed) သာျဖစ္မည္။ စင္ၿပိဳင္အစီအစဥ္ႏွင့္ ဖိုရမ္ (alternative agenda and forum) တို႔သည္ ျဖစ္ႏိုင္ေျခ မရွိေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ ျဖစ္ႏိုင္ေျခ တကယ္ရွိေနသည့္ အစီအစဥ္ကို ျမန္ျမန္ျဖစ္ေအာင္သာ တိုက္တြန္းဖို႔ရွိသည္” တဲ့။ ႏိုင္ငံေရးမွာ ဘာမ ျဖစ္ႏိုင္ဘူး၊ ညာျဖစ္ႏိုင္တယ္နဲ႔ ႀကိဳၿပီးေဟာကိန္းထုတ္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ဆရာေမာင္စူးစမ္း ဘယ္လိုအၾကား အျမင္ေတြမ်ား ရေနပါလိမ့္လို႔ သိခ်င္မိတယ္။ ဘယ္လိုအေနအထားေတြေၾကာင့္ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး ျဖစ္ႏိုင္တယ္ ဆိုတာကို ခ်က္က်လက္က် ရွင္းျပရင္ေတာ့ တမ်ဳိးေပါ့။ အခုေတာ့ အခ်က္အလက္မပါ တံုးတိတိႀကီး “ျဖစ္ ႏိုင္ေခ် မရွိေပ” ဆိုတဲ့ တေၾကာင္းတည္းနဲ႔ ပိတ္ထားေတာ့ လက္ခံရခပ္ခက္ခက္ေပါ့။ အဲသလို အနာဂတ္ကို ႀကိဳျမင္တတ္တဲ့ ဆရာေမာင္စူူးစမ္းအေနနဲ႔ ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးလို လူထုအံုႂကြမႈေတြ မထင္မွတ္ဘဲ ျဖစ္ တတ္တယ္ ဆိုတာကိုေရာ ႀကိဳၿပီး အာ႐ံုရတတ္သလားဆိုတာကို ေမးၾကည့္ဦးမွထင္တယ္။

ဆရာေမာင္စူးစမ္းက သီတင္းကြၽတ္မတိုင္မီ ေဖာက္ခြဲခဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံေရးေျဗာက္အိုးတလံုးနဲ႔တင္ အားရပံုမေပၚဘူး။ သီတင္းကြၽတ္အၿပီးမွာလည္း ေနာက္ဆက္တြဲ ႏိုင္ငံေရးေျဗာက္အိုးတလံုးကို ထပ္မံေဖာက္ခြဲျပန္ပါတယ္။ ေအာက္တိုဘာ ၂၂ ရက္ထုတ္ Weekly Eleven ဂ်ာနယ္မွာပါတဲ့ “ေခတ္ၿပိဳင္ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးကို အေျခခံမ ဟာဗ်ဴဟာ႐ႈေထာင့္မ်ားျဖင့္ စဥ္းစားျခင္း” ဆိုတဲ့ ေဆာင္းပါးနဲ႔ပါ။ ဒါေပမယ့္ ဒီတခါေဖာက္ခြဲတဲ့ ေျဗာက္ အိုးသံကိုေတာ့ ပထမေျဗာက္အိုးတုန္းကလို အလန္႔တၾကား မျဖစ္ေတာ့ပါဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ေဆာင္း ပါးဖတ္ၿပီး စာေရးသူနားထဲမွာ `ဖြတ္႐ွဴး’ ဆိုတဲ့ အသံေလာက္ပဲ ၾကားလုိက္ရလို႔ပါ။

ဒီတခါေဖာက္ခြဲတဲ့ ေဆာင္းပါးမွာ ဆရာေမာင္စူးစမ္းတေယာက္ သူ႔ဘာသာ ေကာက္ခ်က္ဆြဲထားတဲ့ ႏိုင္ငံေရး သံုးသပ္ခ်က္ ေ၀ေ၀၀ါး၀ါးေတြ၊ သူ႔ဘာသာ ေရးဆြဲတင္ျပခဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံေရးမဟာဗ်ဴဟာေတြနဲ႔ သြက္ခ်ာပါဒလိုက္ခဲ့၊ လိုက္ေနဆဲဆိုတာကို ေတြ႔ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္မို႔ ဖြတ္႐ွဴးသံေလာက္ပဲ ျမည္ခဲ့ဟန္တူပါရဲ႕။

ေဆာင္းပါးကို ဆက္ဖတ္တဲ့အခါ ၁၉၉၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ အႏိုင္ရၿပီးခ်ိန္ ဆရာေမာင္စူးစမ္း တင္ျပတဲ့ ႏိုင္ငံေရး မဟာဗ်ဴဟာေတြကို ေတြ႔ရျပန္ပါတယ္။ အဲဒီလိုေတြ႔ရေတာ့မွ နအဖရဲ႕ ၁/၉၀ ေနာက္ကိုေသြဖည္ၿပီး ၉၀ ေ႐ြး ေကာက္ပြဲရလဒ္ကို ေရစုန္ေမ်ာေအာင္ လုပ္ပစ္ခဲ့တဲ့ တရားခံေတြထဲမွာ ေမာင္စူးစမ္းလည္း ထိပ္ဆံုးက ပါခဲ့သူပါ လားဆိုတာကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း သိလိုက္ရေတာ့တယ္ (ေအာက္တိုဘာလထုတ္ ေခတ္ၿပိဳင္ဂ်ာနယ္မွာပါတဲ့ ခ်စ္တင္ (မင္းလွ-မေကြးတိုင္း) ရဲ႕ ေဆာင္းပါးမွာလည္း တစြန္းတစ သိခဲ့ရပါတယ္)။

ဆရာေမာင္စူးစမ္း တင္ျပခဲ့တဲ့ မဟာဗ်ဴဟာကေတာ့ “ေ႐ြးေကာက္ပြဲႏိုင္သျဖင့္ အာဏာျပႆနာကို ေရွ႕ တန္းမထုတ္ရန္ တင္ျပခဲ့ရသည္။ စင္ၿပိဳင္အစိုးရလမ္းစဥ္သမားတို႔ႏွင့္ အတိုက္အခံျဖစ္ရသည္။ ဖြဲ႔ စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥပေဒ မရွိေတာ့သည့္ အခ်ိန္ျဖစ္၍ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥပေဒသစ္ကို ေရးဆြဲရန္ မဟာဗ်ဴဟာ ျပႆနာႏွစ္ရပ္ကို ေဖာ္ထုတ္ခဲ့ရသည္” တဲ့။ ဒီေလာက္ဆိုရင္ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး ေလာကမွာ ဆရာေမာင္စူးစမ္းတို႔လို မတိုက္ရဲတဲ့ အညံ့ခံေရးလမ္းစဥ္သမားေတြေၾကာင့္ ျပည္သူေတြ တခဲ နက္မဲေပးခဲ့တဲ့ ၉၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲရလဒ္ ေရစုန္ေမ်ာခဲ့ရတယ္ဆိုတာ ရွင္းေလာက္ၿပီ ထင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အ႐ႈံးထဲက အျမတ္အေနနဲ႔ ေရွ႕ဆက္ရမယ့္ ဒီမိုကေရစီေရးတိုက္ပြဲမွာ ဆရာေမာင္စူးစမ္းလို အညံ့ခံေရးလမ္းစဥ္ သမားတဦး အေရးႀကီးတဲ့ Decision Maker ေနရာမွာ ရွိမေနေတာ့တာကိုဘဲ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ ျဖစ္ရပါ တယ္။

ဆရာေမာင္စူးစမ္းဟာ လက္ရွိအေျခအေနမွာ စာေရးတဲ့အလုပ္ကလြဲၿပီး ဒီမိုကေရစီေရးနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ဘယ္ ေထာင့္ဘယ္ေနရာကမွ တိုက္ပြဲ၀င္ေနသူ မဟုတ္တဲ့အတြက္ သူ႔အေနနဲ႔ အဲဒီလိုသံုးသပ္ေျပာဆိုတာကို အျပစ္မ ဆိုခ်င္ပါဘူး။ ေထာင္ကထြက္လာတဲ့ ဆရာႀကီးဦး၀င္းတင္လို တိုက္ပြဲလမ္းေၾကာင္းေပၚမွာ ရွင္သန္မေနဘဲ လက္ေျမႇာက္အ႐ံႈးေပးထားတဲ့ ႏိုင္ငံေရးအေသေပၚကေန ထိုင္စဥ္းစားေနမွေတာ့ ဒီအေျဖထြက္တာ မဆန္းဘူး လို႔ပဲ ဆိုရမွာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ `ငွက္တို႔မည္သည္ ပ်ံရင္းေသ၊ လူတို႔မည္သည္ ၾကံရင္းေသ’ ဆိုတဲ့ စကားပံုရွိ သားပဲမဟုတ္လား။ တိုက္ပြဲ၀င္ဖို႔ အစဥ္အျမဲ ၾကံဆေနသူေတြအတြက္ေတာ့ ႏိုင္ငံေရးဟာ ေႂကြတလွည့္ ၾကက္ တခုန္ဆိုတဲ့အတိုင္း အခ်ိန္မေ႐ြး ဘာမဆိုျဖစ္သြားႏိုင္တယ္ဆိုတာကို ဆရာေမာင္စူးစမ္း ေမ့ေလ်ာေနပံုရ တယ္။

႐ုရွားဒီမိုကေရစီပြဲသိမ္းတုန္းက တင့္ကားေပၚ ရဲရဲေတာက္ တရားတက္ေဟာတဲ့ ေဘာရစ္ယဲ့ဆင္ နံေဘးမွာသာ ဆရာေမာင္စူးစမ္း ရွိေနခဲ့ရင္ “ေဟ့လူ တင့္ကားေပၚ မတက္နဲ႔ ေသသြားလိမ့္မယ္” ဆိုၿပီး အတင္းဆြဲခ်မယ္ထင္ ရဲ႕။ ဖိလစ္ပိုင္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ရာမို႔စ္သာ စစ္တပ္အေနနဲ႔ လူထုဘက္ကို ေျပာင္းရပ္ဖို႔အေရး ဆရာေမာင္စူးစမ္း ကို တိုးတိုးတိတ္တိိတ္ တိုင္ပင္မိခဲ့ရင္ “ေဟ့လူ အ႐ူးမထနဲ႔ ၿငိမ္ၿငိမ္ေန၊ ေသသြားခ်င္လို႔လား” လို႔ ေၾကာက္႐ြံ႕အ ညံ့ခံစိတ္နဲ႔ အျပစ္တင္ေနမယ္ထင္မိရဲ႕။

အာဏာရွင္စနစ္ေအာက္က လြတ္ေျမာက္ခဲ့ၾကတဲ့ တိုင္းျပည္ေတြဟာ အဲသလို မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုတဲ့ အေနအထား ေတြကေနပဲ ျဖစ္ေအာင္ စြန္႔စားတိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့ၾကလို႔ ေအာင္ပြဲေတြ ရခဲ့ၾကတာမဟုတ္လား။ ဆရာေမာင္စူးစမ္းလို ႏိုင္ငံေရးအေသနဲ႔ပဲ ထိုင္စဥ္းစားေနရင္ေတာ့ ကမၻာေပၚမွာ ဘာေတာ္လွန္ေရးမွ ေပၚေပါက္စရာမရွိသလို ဘာ ေအာင္ပြဲမွလည္း ခံစရာအေၾကာင္းရွိမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒီေတာ့ နအဖရဲ႕ အေပၚယံ စစ္အင္အားကိုၾကည့္ၿပီး ေ႐ြးစရာလမ္းမရွိဘူးလို႔ ေၾကာက္႐ြ႔ံ႕အညံ့ခံခ်င္ေနတဲ့ ဆရာေမာင္စူးစမ္းရဲ႕ သံုးသပ္ခ်က္ကို ေခါင္းထဲမထည့္ဘဲ စစ္အာဏာရွင္ယႏၱရားႀကီး လံုး၀ၿပိဳပ်က္သြားတဲ့အထိ ဆက္လက္တိုက္ပြဲ၀င္ဖို႔သာ အားထုတ္ၾကဖို႔ ဒီမိုကေရစီ တိုက္ပြဲ၀င္ ညီေနာင္ေသြးခ်င္းအေပါင္းကို အၾကံျပဳခ်င္ပါတယ္။

အဲလိုစစ္အာဏာရွင္ယႏၱရားႀကီး လံုး၀ဥႆံု ဘံုးဘံုးလဲၿပိဳသြားမွသာ ဒီမိုကေရစီစနစ္ စစ္စစ္မွန္မွန္ကို အ ေကာင္အထည္ေဖာ္ ထူေထာင္လို႔ရမွာပါ။ အျမတ္မျပတ္ရင္ ၾကာေလေလ ပိုခံရေလေလ ျဖစ္ဦးမွာပါပဲ။ က်ေနာ္ တို႔အေနနဲ႔ ၂၀၁၀ ကို မခုခံႏိုင္လို႔ နအဖရဲ႕ ဒီမိုကေရစီအတုအေယာင္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲႀကီး ျဖစ္ေျမာက္သြားခဲ့ရင္ လည္း တက္လာတဲ့ အတုအေယာင္ ဒီမိုကေရစီအစိုးရကို အခုအတိုင္းပဲ ေတာ္လွန္ျမဲ ဆက္ေတာ္လွန္ၾကရ ဦးမွာပါ (အတိုက္အခံအားလံုးက လက္ခံႏိုင္တဲ့ အခင္းအက်င္းသစ္ဆိုရင္ေတာ့ တမ်ဳိးေပါ့)။ ဒီေလာက္ဆိုရင္ ဆရာေမာင္စူးစမ္း ေဖာက္လုိက္တဲ့ ႏိုင္ငံေရးေျဗာက္အိုးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အာ႐ံုေထြျပားစရာ မလုိသလို စိတ္ ဓာတ္က်စရာလည္း မလုိဘူးလို႔ပဲ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ဘက္မွာ ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ စစ္အုပ္စုကို ဆန္႔က်င္တဲ့ ရဟန္းရွင္လူ၊ ေက်ာင္းသားျပည္သူေတြ ရာႏႈန္းျပည့္နီးပါး ရွိေနၿပီမို႔ ကိုယ္လုပ္ရမယ့္ ေတာ္လွန္ ေရးအလုပ္ကိုသာ ညီညီၫြတ္ၫြတ္ တစိုက္မတ္မတ္ ဦးေဆာင္မႈေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ဆက္လုပ္သြားရင္ ေအာင္ပြဲ ဟာ တေန႔ တိုက္ရဲသူေတြလက္ထဲကို မုခ်မေသြ ေရာက္ရွိလာမွာလို႔ပဲ အခိုင္အမာ ေျပာခ်င္ပါတယ္။

အမ်ဳိးသားေရးဦး၀င္းႏိုင္ရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးေျဗာက္အိုးသံနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ကေတာ့ သိပ္ထူးထူးေထြေထြ ေခါင္း႐ႈပ္စိတ္ ဓာတ္က်စရာ မလိုပါဘူး။ အမ်ဳိးသားေရးဦး၀င္းႏိုင္က သူ႔ဘာသူူ ႏိုင္ငံေရးကို စိတ္ပ်က္တာ၊ ေ႐ႊ၀ါေရာင္အၿပီး ေထာင္ထဲမွာ တလေက်ာ္ေနခဲ့တုန္း အႏွိပ္စက္ခံလိုက္ရလို႔ ႏိုင္ငံေရးလုပ္ရမွာကို ေၾကာက္သြားတာနဲ႔ “ျမန္မာ ႏိုင္ငံ ဒီမိုကေရစီရဖို႔ လမ္းမျမင္” ဆိုၿပီး လက္လြတ္စပယ္ ထေျပာလိုက္တာပါ။ ကိုယ့္တဦးတည္းဆႏၵနဲ႔ ႏိုင္ငံ ေရးမလုပ္ခ်င္ေတာ့ရင္ ေအးေအးေဆးေဆး ေဘးဖယ္ေနလိုက္ေပါ့။ ဘယ္သူကမွ အတင္းအက်ပ္ ႐ိုက္ႏွက္ၿပီး ဆက္လုပ္ခိုင္းေနမွာမွ မဟုတ္တာ။

ႏိုင္ငံေရးသမားေတြကို အားမရတဲ့ အပိုင္း၊ လူေတြ သီလလံုျခံဳေရးအပိုင္းေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး …

“တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ကဗ်ာ ကိုယ္နာမည္ႀကီးဖို႔၊ ကိုယ္ေနရာဖို႔ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ ခြက္ ေစာင္းခုတ္ၾက၊ ေခ်ာက္တြန္းၾကနဲ႔။ အဲဒီလို စိတ္ဓာတ္မ်ဳိးေတြ အခုေခတ္မွာ ေတာ္ေတာ္ လႊမ္းမိုး လာတယ္ဗ်။ ဆိုေတာ့ အဲဒီအေပၚမွာလည္း က်ေနာ္စိတ္မေကာင္းဘူးေပါ့ဗ်ာ။ ဒီဟာေတြကို ျပဳျပင္ ဖို႔ သြားၿပီးေျပာဖို႔ဆိုတာကလည္း အေျခအေနက မေပးေတာ့ဘူး။ အသက္အ႐ြယ္ကလည္း ရင့္လာ ၿပီ”

“တိုင္းျပည္ထဲကလူေတြ ခိုးေနသမွ် ကာလပတ္လံုး အရပ္သားကလည္း ခိုးမယ္။ တာ၀န္ရွိတဲ့ အစိုး ရကလည္း ခိုးမယ္။ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြကလည္း ခိုးမယ္။ ထို႔နည္းတူ ညာေနမယ္ဆိုရင္လည္း ဒီ ႏိုင္ငံ ဘာသြားၿပီး ထူေထာင္လို႔ ရမွာလဲ။ အခုအဲဒီသီလေတြ က်ေနာ္တို႔ ႏိုင္ငံမွာ အရမ္းပ်က္ေန တယ္။ အမ်ားစုေပါ့ဗ်ာ။ အမ်ားစုကို ေျပာတာေပါ့”

… စတဲ့ အမ်ဳိးသားေရးဦး၀င္းႏိုင္ရဲ႕ ညည္းတြားခ်က္ေတြကို ဖတ္ရေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ေရးသားခဲ့တဲ့ “ႏိုင္ငံေရးအမ်ဳိးမ်ဳိး” ဆိုတဲ့ ေဆာင္းပါးထဲက ေရွ႕ေနခ်ဳပ္ႀကီး ဦးသိန္းေမာင္ကို ေျပးသတိရတယ္။

“အစိုးရဟု ျဖစ္ေပၚလာစဥ္ကပင္ လူေတြ တရားမေစာင့္ႏိုင္၍ျဖစ္၏။ လူေတြသာ တရားေစာင့္ႏိုင္ လွ်င္ အစိုးရရွိေတာ့မည္မဟုတ္။ ဤကား ဗမာ့က်မ္းဂန္ေတြ၌ပင္ရွိ၏။ လူေတြ တရားမေစာင့္ႏိုင္ သည့္အေၾကာင္းမွာလည္း ေလာဘတရားေၾကာင့္ျဖစ္၏။ ေလာဘတရားျဖစ္ျခင္းမွာလည္း ပုဂၢလိက ပစၥည္း ေပၚလာသျဖင့္ ငါ့ဟာ၊ ငါ့အိမ္၊ ငါ့ျခံ စသျဖင့္ ငါတည္းဟူေသာ သကၠာယဒိဌိ အရင္းခံသည့္ ေလာဘ၊ ထိုေလာဘေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ေဒါသ၊ ထိုေလာဘ ေဒါသမီးတို႔ေၾကာင့္ ေမာဟတည္းဟူ ေသာ မသိမလိမၼာ မိုက္မဲမႈ ျဖစ္လာ၏။”

“ဦးဘေဘႀကီး ေျပာသလို ညစ္ပတ္တဲ့ အလုပ္လားဆိုသည့္ ေမးခြန္းကိုလည္း ေျဖလို၏။ ဦးသိန္း ေမာင္ႀကီးကေတာ့ ၀န္ခံသြားရွာၿပီ။ ညစ္ပတ္တယ္တဲ့ သူေတာ့ မလုပ္ခ်င္ဟု ေျဖခဲ့ၿပီ။ ေတမိမင္း အားက်လို႔ ထင္၏။ ယခုေတာ့ ဆြဲခ်ေခၚတဲ့ ေရွ႕ေနခ်ဳပ္ႀကီး ျဖစ္ေနတယ္။ အမွန္မွာ ႏိုင္ငံေရးသည္ ေလာကီေရးပင္ျဖစ္၏။ ႏိုင္ငံေရးမွာ နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္းတရားမဟုတ္။ သို႔ေသာ္လည္း ေလာကီ ရွိမွလည္း ေလာကုတ္ရွိႏိုင္၏။ ေလာကုတ္ရွိမွလည္း ေလာကီတည္ႏိုင္၏။ အူမေတာင့္မွ သီလေစာင့္ ႏိုင္၏။”

“လူေတြသည္ ျပဳျပင္လို႔ရ၏။ ျပဳျပင္လို၏။ တိုးတက္လို၏။ ဤအခ်က္မွာ ထင္ရွားေနေပၿပီ။ စင္စစ္ ႏိုင္ငံေရးမွာ ထိုျပဳျပင္တိုးတက္လိုသည့္ ပင္မတရားႀကီးတရပ္ပင္ျဖစ္၏။ ထိုတရားကား ေလာကီ နိဗၺာန္ကို ေနာက္ဆံုးရည္မွန္းေပ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ အဘယ္မွာလွ်င္ ညစ္ပတ္ရေပမည္နည္း”

ႏိုင္ငံေရးလုပ္တယ္ဆိုတာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ဆိုလိုသလို လူ႔အဖြဲ႔အစည္းအတြင္း မညီၫြတ္တာကို ညီၫြတ္ လာေအာင္၊ ဆုတ္ယုတ္ေနတာကို တိုးတက္လာေအာင္၊ စည္းကမ္းမရွိတာကို စည္းကမ္းရွိလာေအာင္၊ ညစ္ ပတ္တာကို မညစ္ပတ္ေတာ့ေအာင္၊ သီလမေစာင့္တာကို သီလေစာင့္လာေအာင္ ျပဳျပင္ယူဖို႔ ႀကိဳးစားၾကတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲသလိုမဟုတ္ဘဲ ျပဳျပင္ရမွာေတြကို နဖူးေတြ႔ဒူးေတြ႔ေတြ႔ၿပီး စိတ္ပ်က္လို႔ ႏိုင္ငံေရးမလုပ္ေတာ့ ပါဘူးဆိုရင္ေတာ့ ပုတီးစိပ္ၿပီး ေအးေအးလူလူသာ တရားအားထုတ္ပါေတာ့လို႔ပဲ အမ်ဳိးသားေရးဦး၀င္းႏိုင္ကို အၾကံျပဳဖို႔ ရွိေတာ့မယ္ထင္ပါတယ္။ အမ်ဳိးသားေရးဦး၀င္းႏိုင္ ကိုယ္တိုင္ကလည္း ႏိုင္ငံေရးက အနားယူပါေတာ့ မယ္၊ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေျပာဆိုခ်က္ေတြ၊ ခန္႔မွန္းခ်က္ေတြ ေျပာဆိုေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ ေခတ္ၿပိဳင္ အင္တာဗ်ဴးမွာ ကတိျပဳသြားခဲ့ေလေတာ့ ေနာက္ထပ္ေျဗာက္အိုးသံေတြနဲ႔ စိတ္အေႏွာက္အယွက္ ျဖစ္ရေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ ေတြးၿပီး ေရွ႕ဆက္ရမယ့္ တိုက္ပြဲအတြက္ အားတက္သြားမိပါေတာ့တယ္။

ေဒါက္တာလြဏ္းေဆြ