က်ေနာ္ကိုင္တဲ့အထဲမွာ ‘ေနာ္ေ၀’ မပါ

အဟိ

အဟိတို႔ ျမန္မာျပည္ကို ေသနတ္ေတ့ၿပီး ဗိုလ္က်စုိးမိုးေနတဲ့ စစ္အာဏာရူးေတြရဲ႕ အရည္အခ်င္းကေတာ့ ၾကာ ေလေလ ပိုသိသာေလေလပါပဲ။ တိုင္းျပည္ကို ေခတ္ေနာက္က်န္သထက္က်န္ ဆင္းရဲတြင္း နက္သထက္နက္ မြဲ သထက္မြဲ စုတ္သထက္စုတ္ျပတ္ေအာင္ လုပ္တတ္ခဲ့တာကလြဲရင္ ေကာင္းတာဆိုလို႔ တစက္ကေလးမွ မေတြ႕ ရေအာင္ပါပဲ။ ဒီလိုေျပာလို႔ အဟိကို အဆိုးျမင္၀ါဒီဆိုၿပီး ဆန္႔က်င္ရင္လည္း ခံလိုက္႐ံုသာ ရွိတာပ။ အေကာင္း ျမင္၀ါဒီလုပ္ခ်င္စရာ တကြက္မွ မေတြ႕ရဘဲကိုး။ ျမန္မာျပည္ႀကီးကို အေမွာင္တိုက္နက္နက္ထဲ ေရာက္သထက္ ေရာက္ေအာင္ ဒင္းတို႔ တြန္းပို႔ေနတယ္လို႔ပဲ အဟိခံစားေနရတယ္ … အဟုတ္။

ဘယ္သူေတြ ယံုၾကလဲေတာ့မသိ၊ ျမန္မာ့အသံတို႔ ျမ၀တီ႐ုပ္ျမင္သံၾကားတို႔ကိုေတာ့ ဒင္းတို႔ (စစ္အာဏာ႐ူး ေတြ) က ျမန္မာျပည္ႀကီး ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုတက္ေနပါတယ္လို႔ တခ်က္လႊတ္အမိန္႔ေတာ္နဲ႔ လိမ္ခိုင္တုန္း၊ ညာခိုင္း ေနတုန္းပါပဲ။ ကမၻာႀကီးက ဘယ္ဆီေရာက္လို႔ သူတို႔ ဘယ္နားမွာ က်န္ေနခဲ့မွန္းလည္း ဒင္းတို႔ကေလးေတြ သိပံုမေပၚ။ သူတို႔တတ္ကြၽမ္းတဲ့ လိမ္တတ္ညာတတ္တဲ့ ပညာေလးတခုနဲ႔ တိုင္းျပည္ကိုဖ်က္ဆီးလို႔ ေကာင္းေန တုန္းပါတကားလို႔ အဟိစဥ္းစားေတာ္မူမိရဲ႕ … ။

ေဟာ … အခုလည္းၾကည့္၊ ဘုရင္႐ူး႐ူးၿပီး အကန္႔ပ်က္ေနတဲ့ ဗိုလ္သန္းေ႐ႊကိုကပ္ၿပီး ဘယ္မင္းခစားက ခြင္ဖန္ လိုက္ျပန္ၿပီလဲမသိ။ တတိုင္းျပည္လံုး ကိုယ့္အလုပ္ကိုယ္မလုပ္ရဘဲ ၾကက္ဆူပင္စိုက္ေနရျပန္ၿပီ။ ေၾသာ္ … ေရွး လူႀကီးသူမေတြ ေျပာၾကားခဲ့တဲ့ ‘အႏွစ္မရွိတဲ့ေတာ ၾကက္ဆူပင္မင္းမူ’ ဆိုတဲ့ စကားဟာ ဗိုလ္သန္းေ႐ႊအုပ္စိုးလို႔ စုတ္ျပတ္သတ္ေနတဲ့ ျမန္မာျပည္နဲ႔မွ အံ၀င္ခြင္က် လာျဖစ္ေနေတာ့တာကိုးလို႔ ေတြးမိရဲ႕။ သူတို႔ကေတာ့ တီဗီြ ထဲမွာ လက္ႀကိတ္စက္နဲ႔ ႀကိတ္ျပၿပီး ထြက္က်လာတဲ့ ဘိုင္အိုဒီဇယ္နဲ႔ မီးအိမ္ထြန္းျပေနေလရဲ႕။

ျမန္မာျပည္သူေတြကို သမိုင္းဦးဘံုေျမေခတ္ဆီကိုမ်ား အေရာက္ျပန္ပို႔ေတာ့မလို႔လားမသိ၊ ကိုယ့္ထမင္းကိုယ္ ရွာမစားရဘဲ ၾကက္ဆူေစ့ႀကိတ္ရင္းနဲ႔ အခ်ိန္ကုန္ရေတာ့မယ္ထင္ပါရဲ႕။ သူတို႔ ဘယ္လိုပဲ လိမ္လိမ္ ဘယ္ ေလာက္ပဲ ညာညာ ျမန္မာျပည္လူထုကေတာ့ တေန၀င္လို႔ တမိုးခ်ဳပ္္ၿပီဆိုတာနဲ႔ ‘ညေမွာင္ေမွာင္ … လေမွာင္ ေမွာင္ … ၾကယ္ေရာင္ေသာ္မလင္း’ ဆိုတဲ့ တြံေတးသိန္းတန္သီခ်င္းကို ဆိုျမဲဆိုရလ်က္ပါပဲ။ ဖေယာင္းတိုင္ ထုတ္လုပ္သူေတြသာ ခ်မ္းသာကုန္တယ္၊ လွ်ပ္စစ္မီးကေတာ့ ဘယ္ဆီဘယ္၀ယ္ပါပဲ။

ေရႊၿမိဳ႕ေတာ္ရန္ကုန္မွာဆိုရင္ေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးေတြ၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးကေလးေတြေနတဲ့ ၀င္ဒါမီယာ၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ႐ြာ၊ ကုန္းျမင့္သာတို႔ေလာက္ကိုသာ လွ်ပ္စစ္မီး အခ်ိန္ျပည့္ေပးၿပီး က်န္တဲ့ၿမိဳ႕နယ္ေတြကိုေတာ့ အိမ္သာႏွစ္ခါ ညႇစ္စာေလာက္သာ ခြဲတမ္းစနစ္နဲ႔ အလွည့္က်ေပးေလရဲ႕။ မီးေပးတဲ့အခါလည္း ေန႔ခင္းေန႔လယ္ အလုပ္လုပ္ရ မယ့္အခ်ိန္မွာ မေပးဘဲ ညဥ့္နက္သန္းေခါင္ အိပ္ေမာက်တဲ့ အခ်ိန္က်မွ ေပးတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က်မွ ေရထ တင္ၾက၊ ေရထ ခ်ဳိးၾက၊ ထမင္းထခ်က္ၾက (တခါတခါ ထမင္းမက်က္ခင္မွာပဲ မီးက ျပန္ပ်က္သြားသတဲ့ … ဒုကၡ … ဒုကၡ … အို ဒုကၡ) နဲ႔ဆိုေတာ့ ရန္ကုန္တၿမိဳ႕လံုးဟာ ညဥ့္နက္သန္းေခါင္ ဟုိေနရာ ဆူညံဆူညံ၊ ဒီေနရာ ဆူညံ ဆူညံနဲ႔ ျဖစ္ေနေတာ့တာေပါ့။ အဲဒါကိုပဲ နအဖသေကာင့္သားေတြက ‘ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႀကီးဟာလည္း နယူးေယာက္ ၿမိဳ႕ႀကီးလိုပဲ ညမအိပ္တဲ့ ၿမိဳ႕ႀကီးပါ’ လို႔ ႂကြားလံုးထုတ္ေနဦးမလားမသိ။

လွ်ပ္စစ္႐ံုးက တာ၀န္ခံေတြဆိုရင္လည္း မီးလာမယ့္အခ်ိန္ စံုစမ္းတဲ့ တယ္လီဖုန္းေတြကို ထိုင္ေျဖေနရတာနဲ႔ပဲ အားရတယ္ကို မရွိပါဘူးတဲ့။ ၾကာေတာ့ မျမင္ရတဲ့ စံုစမ္းသူေတြကို မ်က္ႏွာပူၿပီး ‘က်ေနာ္တို႔ အတိအက် မေျပာ ႏိုင္ပါဘူးခင္ဗ်ာ၊ စိတ္ရွည္ရွည္ေစာင့္ပါ၊ လာမွာပါ၊ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ’ ဆုိတဲ့ စကားကိုသာ ကက္ဆက္ နဲ႔သြင္းၿပီး ဖြင့္ျပခ်င္ေတာ့ရဲ႕လို႔ လွ်ပ္စစ္႐ံုးက တာ၀န္ခံမိတ္ေဆြတဦး ညည္းတြားျပတာကို အဟိ သတိရေနမိ ရဲ႕။ အဲဒီမိတ္ေဆြကို လြမ္းဆြတ္မိရင္း လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမက အဟိမိတ္ေဆြ သတင္းေထာက္ ေျပာျပတာကို လည္း သတိရၿပီး ျပံဳးမိျပန္ရဲ႕။

သူေျပာျပတာကေတာ့ … တရက္မွာ သူက ျမန္မာျပည္မွာ မီးပ်က္တာေတြ ပိုပိုဆိုးလာတာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ၿမိဳ႕ နယ္တခုက လွ်ပ္စစ္႐ံုးတာ၀န္ခံနဲ႔ အင္တာဗ်ဴးလုပ္ဖို႔ ျပည္တြင္းကို ဖုန္းလွမ္းဆက္ပါသတဲ့။ သူဖုန္းဆက္တဲ့အခါ တာ၀န္ရွိသူတဦးက ဖုန္းလာကိုင္ၿပီး ‘ဟုတ္ကဲ့ --- လွ်ပ္စစ္႐ံုးကပါ၊ အမိန္႔ရွိပါခင္ဗ်ာ’ လို႔ ေျပာသတဲ့။ အဲဒါနဲ႔ သူ က ‘မီးပ်က္တဲ့ ကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး နည္းနည္းေမးခ်င္လို႔ပါ’ လို႔ ၀မ္းသာအားရ အင္ထ႐ုိ၀င္လိုက္သတဲ့။ အဲဒီမွာ ဟိုဖက္က ဖုန္းကိုင္သူက ‘ဟုတ္ကဲ့ လူႀကီးမင္းက ဘယ္က ဆက္တာပါလဲခင္ဗ်ာ’ လို႔ ျပန္ေမးပါသတဲ့။ အဲဒါနဲ႔ သူက ‘ေနာ္ေ၀ကပါ၊ ဒီဗီြဘီကပါ’ လို႔ မၾကားမွာစုိးလို႔ အသံကို မိုင္ကုန္ျမႇင့္ၿပီး ေအာ္ေျပာလိုက္သတဲ့။

အဲဒီမွာတင္ ဟိုဖက္က ေျဖၾကားသူက စကားတခြန္း ျပန္ေျပာၿပီး ဂြပ္ခနဲ ဖုန္းခ်သြားလို႔ သူတေယာက္တည္း ျပံဳးေစ့ေစ့ျဖစ္ က်န္ခဲ့ရပါသတဲ့။ ဟိုဖက္က ဆရာသမား ေျဖၾကားလိုက္တဲ့ အေျဖစကားကေတာ့ ‘အဲဒါဆို ေဆာ ရီးပါခင္ဗ်ာ၊ က်ေနာ္ကိုင္တာက လမ္းမေတာ္၊ အလံု၊ ၾကည့္ျမင္တိုင္၊ စမ္းေခ်ာင္း ေလးၿမိဳ႕နယ္ထဲပါ၊ ေနာ္ေ၀က က်ေနာ္ကိုင္တဲ့အထဲမွာ မပါပါဘူးခင္ဗ်ာ’ တဲ့။

အဟိ
(ေခတ္ၿပိဳင္အင္တာနက္စာမ်က္ႏွာတြင္ ေဖာ္ျပၿပီးျဖစ္ပါသည္)