ေၾသာ္ ... တပ္မေတာ္ (ဟာသ)

အဟိ

လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမက အဟိေနတဲ့ ၿမိဳ႕ကေလးမွာ ျမန္မာျပည္ကထုတ္တဲ့ စာအုပ္ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား စုထားေဆာင္းထားတဲ့ စာၾကည့္တိုက္ေလးတခုရွိတယ္။ ျမန္မာစာငတ္လာတဲ့အခါ အဟိက အဲဒီစာၾကည့္တိုက္ေလးရွိရာကို သြားသြားၿပီး အခ်စ္၀တၳဳေတြ၊ ကာတြန္းစာအုပ္ေတြ၊ မဂၢဇင္းစာအုပ္ေတြ (ေမာ္ဒယ္လ္ဂဲလ္ အေခ်ာအလွေလးေတြကို ငမ္းခ်င္လို႔) ငွားငွားဖတ္တယ္ဆိုပါေတာ့။ အဲသလို စာႀကီးေပႀကီးေတြကိုမွ ေ႐ြးေ႐ြးဖတ္တဲ့ အဟိကို ၾကာလာေတာ့ အဲဒီစာၾကည့္တိုက္ရဲ႕ ဦးစီးဦးေဆာင္ စာၾကည့္တိုက္မွဴးႀကီးက သတိထားမိလာတယ္ထင္ပါ့။ အေစာပိုင္း စာအုပ္သြားငွားတဲ့အခါ အဟိကို ေမးထူးေခၚေျပာေလာက္သာ ဆက္ဆံရာက တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ပိုရင္းႏွီးလာလို႔ပဲလားမသိ။ တိုးတိုးေဖာ္အေနနဲ႔ပါ ေျပာဆိုဆက္ဆံလာတယ္။

အဲသလိုနဲ႔ အဟိလည္း ပ်င္းပ်င္းရွိတဲ့အခါ အဲဒီစာၾကည့္တိုက္ကို သြားၿပီး စာၾကည့္တိုက္မွဴးႀကီးနဲ႔ ေလပန္းေရာဆိုပါေတာ့။ အဲဒီလို အေၾကာင္းတရားေတြအျပင္ စာၾကည့္တိုက္ကို အဟိသြားျဖစ္တဲ့ အမွန္ဧကန္ အေၾကာင္းတရားေလးတခုလည္း ရွိေသးတယ္ခင္ဗ်။ အဲ … မွန္တာေျပာ မိန္းမေခ်ာေခ်ာရပါေစ။ တကယ္တမ္း အဲဒီစာၾကည့္တိုက္ကို အဟိတေယာက္ သြားေရာက္ရျခင္း အေၾကာင္းအရင္းစစ္စစ္က စာအုပ္ငွားၿပီး စာၾကည့္တိုက္မွဴးႀကီးနဲ႔ ေလပန္းဖို႔ထက္ စာၾကည့္တိုက္မွာ စာအုပ္လာလာငွားဖတ္ၾကတဲ့ ေ႐ႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမ အေခ်ာအလွေလးေတြကို ေအးေအးေဆးေဆး ေငးေမာခ်င္တဲ့စိတ္က အေလးသာေနလို႔ပါခင္ဗ်။

ျမန္မာျပည္မွာက ‘လုပ္စားေတာ့ မုိးေခါင္၊ ခိုးစားေတာ့ ေခြး(နအဖ)ေဟာင္’ ဆိုသလို ျပည္သူေတြ အတိဒုကၡေရာက္ေနတဲ့အခါက်ေတာ့ အဟိတို႔ရွိတဲ့ လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမဖက္ကို ကူးလာၿပီး အလုပ္လာလုပ္ၾကတဲ့ ျမန္မာျပည္သားေတြက ၾကာေလေလ ပိုမ်ားေလေလမဟုတ္လား။ အဲဒီအထဲမွာ ေဂၚမစြံ အဟိေလးအတြက္ ေ႐ြး ခ်ယ္စရာ အပ်ဳိေခ်ာေတြလည္း တပံုတပင္ ပါလာေလေတာ့ အားနာနာနဲ႔ပဲ ပိုးပန္းေနရေတာ့တာေပါ့ခင္ဗ်ာ။

အဲဒီလို ဖူးစာရွင္ကို ေ႐ြးခ်ယ္ဖို႔ အခြင့္အလမ္းမ်ားတဲ့အထဲမွာ အဲဒီစာၾကည့္တိုက္ကလည္း တေထာင့္တေနရာက ပါ၀င္ေနေတာ့ အဟိလည္း ၀ိရိယစိုက္ၿပီး စာၾကည့္တိုက္မွဴးႀကီးနဲ႔ သြားသြားေလပန္းေနရတာေပါ့။ တရက္က်ေတာ့ သူက ‘ေဟ့ အဟိေရ … ေမာင္ရင့္ကို ကိုယ့္ခ်ာတိတ္မေလးေတြအေၾကာင္း ေျပာျပရဦးမယ္။ ကိုယ့္ကို စက္႐ံုက ခေလးမေလးေတြ ခင္မင္ေနၾကတာ ေမာင္ရင္လည္း အသိပဲမဟုတ္လား’ ဆိုၿပီး ျပံဳးစစနဲ႔ စကားစလိုက္တယ္။ အဟိလည္း အပ်ဳိေခ်ာေတြအေၾကာင္းမ်ား ျမန္ျမန္ေျပာေလမလား ဆိုတဲ့သေဘာနဲ႔ ‘သိပါ့ ဆရာသိန္းရာ၊ ႏို႔ … အဲဒါ ဘာမ်ား ထူးဆန္းလို႔လဲ’ လို႔ ဆြေပးလိုက္တယ္။

အဲဒီမွာ သူက ေျပာရတာအရွိန္ရလာၿပီး ‘ခေလးမေလးေတြကဗ်ာ၊ အဲသလို ခင္မင္ေနၾကေတာ့ က်ေနာ့္ဆီကို ေရာက္ေရာက္လာၿပီး သူတို႔အိမ္ကိုေရးတဲ့ စာေတြမွာ စာလံုးေပါင္း သတ္ပံုေတြ မွန္မမွန္ လာလာစစ္ခိုင္းတယ္ဗ်။ တရက္က်ေတာ့ဗ်ာ၊ ခေလးမေလးတေယာက္က သူေရးထားတဲ့စာ က်ေနာ့္ကို လာျပတယ္။ ဦးေရ ... ဦးေရတဲ့ သမီးေရးထားတဲ့စာကို ဦးဖတ္ေပးပါဦးတဲ့။ စာကေတာ့ သူ႔အေဖအေမနဲ႔ အိမ္သားေတြဆီ အလုပ္အကိုင္ အဆင္ေျပေၾကာင္း၊ သာေၾကာင္းမာေၾကာင္း ေရးထားတဲ့စာပါ။ ဒါေပမယ့္ စာကိုဆက္ဖတ္ရင္း အဆံုး နားေရာက္ခါနီးေတာ့ ဘာေတြ ေရးထားတယ္မွတ္သလဲ။ ေဖေဖနဲ႔ ေမေမတဲ့ ဒါနဲ႔ ဟုိတပ္မေတာ္ေကာ အရင္လို ႏွိပ္စက္တုန္း ေသာင္းက်န္းတုန္း ေအာ့ေၾကာလန္ခ်ဥ္ဖတ္ ျဖစ္ေနတုန္းပဲလားတဲ့။ အဲဒီစာေၾကာင္းကို ဖတ္ရေတာ့ က်ေနာ္လည္း ေတာ္ေတာ္လန္႔သြားတယ္ဗ်’ လို႔ နန္းစေတာ့ပ္ေျပာၿပီး စကားစကို ခဏျဖတ္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ အဟိကို ျပံဳးစိစိႀကီး ၾကည့္ေနေလရဲ႕။

အဟိလည္း တပ္မေတာ္ဆိုတာ ဘာအဓိပၸာယ္ပါလိမ့္ေတြးၿပီး သူဆက္ေျပာမယ့္ စကားကို နားစြင့္ေနမိတယ္။ ခဏၾကာမွ သူက ‘အဲဒါနဲ႔ ခေလးမေလးလာေတာ့ ေမးရတာေပါ့။ ဟဲ့ ... ဟဲ့ နင့္ ဒီစာေၾကာင္းက ဘာအဓိပၸာယ္လဲေပါ့။ ဒီအတိုင္းပို႔လိုက္လို႔ လမ္းမွာ နအဖကမ်ား မိသြားရင္ အဖမ္းခံေနရပါဦးမယ္လို႔ က်ေနာ္က ေျပာလိုက္တယ္။ အဲဒီမွာ ခေလးမေလးက ဘာျပန္ေျပာလဲဆိုေတာ့ ဦးကလည္းတဲ့၊ အဲဒါ အိမ္က အလတ္ေကာင္ကို ေရးထားတာတဲ့။ သူက အရမ္းဆိုးတယ္ ဦးရဲ႕တဲ့။ အိမ္ရိွလူကုန္ကို ႏွိပ္စက္ၿပီး ရပ္ကြက္ထဲမွာလည္း ဘယ္သူနဲ႔မွ မတည့္လို႔ သူ႔ကို အိမ္ကလူေတြက တပ္မေတာ္လို႔ နာမည္ေျပာင္ ေပးထားတာဦးရဲ႕တဲ့ဗ်ာ ဟဲ ဟဲ … ဟဲ ဟဲ …’ ဆိုၿပီး အဆက္မျပတ္ ရယ္ေနပါေလေရာ။ အဟိလည္း သူနဲ႔အတူ ရယ္ေမာရင္း နအဖစစ္အုပ္စု ေျပာေျပာေနတဲ့ ‘ေအာင္တပ္မေတာ္’ အစား ‘ေၾသာ္ … တပ္မေတာ္’ လို႔ပဲ စိတ္ထဲက စုတ္သပ္ေနမိေတာ့ရဲ႕။ ။

အဟိ
(ေခတ္ၿပိဳင္အင္တာနက္စာမ်က္ႏွာတြင္ ေဖာ္ျပခဲ့ၿပီး ျဖစ္ပါသည္)