စိတ္အန္ဖတ္ (ကဗ်ာ)

စိတ္အန္ဖတ္
ေမာင္ေခ်ာႏြယ္

“က်ား” မီးျခစ္ကို
တအားႀကီး ဖိျခစ္ပစ္လိုက္တယ္
လက္ဖက္ရည္ခြက္ထဲက
ကမၻာႀကီးကို
ငါသိပ္စိတ္မေတြ႕ဘူး။

သတိထားၾက
ထမင္းပန္းကန္ထဲက အမွန္တရား
ငါ စားပစ္လုိက္ၿပီ။

တစ္ျခမ္းက မွည့္႐ႊမ္းအရသာရွိၿပီး
တစ္ျခမ္းက စိမ္းေနေသးတဲ့ ကမၻာႀကီးဟာ
ငါပံုၾကမ္းေလာင္းထားတဲ့ ပန္းပု႐ုပ္ကေလးေပါ့။

၀ိညာဥ္ေတြကို ဖိနပ္လုပ္ၿပီး စီးပစ္မယ္
လူေတြမ်က္ႏွာေပၚက
ကမၻာႀကီးကို ငါမယံုဘူး။

အငမ္းမရ ေသာက္ျခင္းမ်ဳိးနဲ႔
လမင္းကို ငါေသာက္ပစ္လိုက္ၿပီ
ေတးဂီတအားလံုးကို ငါေသာက္ပစ္လုိက္ၿပီ
မုန္တိုင္းေတြကို ငါေသာက္ပစ္လုိက္ၿပီ
ကမၻာႀကီးကိုလည္း ငါေသာက္ပစ္လုိက္ၿပီ
ေလထဲမွာ
ကဗ်ာဆန္ဆန္ ၀ဲေနတဲ့
ဗာဒံ႐ြက္ေတြကိုလည္း ငါေသာက္ပစ္လိုက္ၿပီေပါ့။

ေဟာဟိုက
ခံုဖိနပ္ တခြပ္ခြပ္နဲ႔ လမ္းေလွ်ာက္လာတာ
ငါ့အာ႐ံုေပါ့။

ေတြ႕လား
အပင္ေပၚမွာ ၫြတ္ေအာင္သီးေနတဲ့
၀င္းဖန္႔ဖန္႔ လိေမၼာ္သီးေတြကလည္း
ငါ့အာ႐ံုေပါ့။

ဟိုကတၱီပါ ျမက္ခင္းေလးရယ္
ဟိုေကာင္မေလး ဆိုးထားတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းနီရယ္
ငါ့အာ႐ံုေတြေပါ့။

ငါ ငါ့လက္ထဲမွာ
ငါ့ဘ၀ေလးကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ထားၿပီး
ငါ
ဦးေႏွာက္က ထြက္ခဲ့ၿပီ
ႏွလံုးသားအိမ္က ထြက္ခဲ့ၿပီ
အာ႐ံုကဖီးက ထြက္ခဲ့ၿပီ
အခ်စ္ေရ …
ႏွလံုးသားကိုေလ
ထဘီအဆင္လွလွေလး ရက္ေပးမယ္
ေလာကဓံတရားေတြကိုေတာ့
ဖန္ခြက္ထဲမွာ အရက္နဲ႔ေရာၿပီး
“ကိုကို” ေမာ့ထည့္လိုက္ၿပီကြာ ။ ။

ေမာင္ေခ်ာႏြယ္