ဂ်ဳံးနီ (ကဗ်ာ)

ဂ်ဳံးနီ
ငါအရက္မူး ျပန္လာတိုင္း ျပန္လာတိုင္း
ငါ့အရက္နံ႔ကို မင္းႀကိဳဆိုေနက်၊
လူေတြဟာ
သူတို႔ေသာက္တဲ့ ေရကို သူတို႔ႏွာေခါင္း႐ံႈ႕ေနက်၊
လူေတြဟာ
သူတို႔ေဆာက္တဲ့ အေဆာက္အအံုကို သူတို႔သည္းညည္းမခံႏိုင္ၾကဘူး
မင္း ငါ့အရက္နံ႔ကို ပ်ဴပ်ဴငွာငွာ လက္ခံေနက်၊
အရက္သမား ငါ့ကို အသိအမွတ္ျပဳေနက်။

ဂ်ဳံးနီ
ငါ စိတ္အခန္႔မသင့္ရင္ေလ
မင္းကိုယ္ေပၚ
ငါ့ေျခေထာက္ေတြ ေရာက္ေနက်၊
ငါ့ေဒါသက
ဘာမွမဆိုင္တဲ့ မင္းကိုယ္ေပၚ
ငါ့ေျခေထာက္ေတြ ေရာက္ေနက်၊
နာလြန္းလို႔ မင္းေအာ္လိုက္ရင္ေတာင္
မင္း
ငါ့ေျခေထာက္ေတြကို အားနာေနက်။

ဂ်ဳံးနီ
မင္းအင္အားကုန္သံုးၿပီး ခုန္ေပါက္ေျပး၀င္လာ
အျမဲတမ္း ငါ့ကိုႀကိဳတာ
တာ၀န္အရလို႔ မင္းစိတ္မွာ မထားမရွိတာ
ငါျမင္ရ
ငါရခဲ့တယ္။

ဂ်ဳံးနီ
ငါ မင္းကို အသားေကာင္းေကာင္း မေကြၽးခဲ့ဘူး
တစ္ခါတစ္ရံေတာ့
ငါ့စိတ္ေကာင္း၀င္ေနမႈဟာ
ေခ်ာကလက္ကေလးေတြအျဖစ္ မင္းစားရပါတယ္။

ဂ်ဳံးနီ
ငါမွတ္မိတယ္
မင္းေျမႀကီးကို တူးတူးၿပီး ေဆာ့တတ္တာေလ
ငါသိပ္ၾကည္ႏူးတဲ့ ႐ႈခင္းေလးေပါ့
ငါက မင္းေရွ႕ကိုေက်ာ္ၿပီး ခဲလံုးေလးေတြ ပစ္တယ္ေလ။

ဂ်ဳံးနီ
ေလတဟူးဟူး ထန္ေနတုန္းက
မင့္ႏႈတ္သီးကို ေရွ႕ပစ္ၿပီး
တအူးအူး တအုအုနဲ႔ မင္းအူးျမဴးေနတာ
ငါတုတ္နဲ႔ လုိက္႐ိုက္ေတာ့
မင္းေၾကာက္ဟန္ေဆာင္ၿပီး ထြက္ေျပးတာ

ဂ်ဳံးနီ
မင္းကိုယ္ ၀၀ဖီးဖီးႀကီးႀကီးနဲ႔
ငါ့ကို ေဆာင့္ေဆာင့္ တိုးေ၀ွ႔ေနက်ေလ
ငါလက္ေဖ်ာက္တစ္ဖ်စ္တီးလိုက္ရင္
မင္းလိုက္လိုက္ ဟီဟီေနက်၊
ငါက မာန္မဲလိုက္တဲ့အခါ
မင္းလွ်ာႀကီးနဲ႔ ငါ့ကို ျမန္ျမန္လ်က္တယ္
ငါက လိုလားတဲ့အခါ
မင္းေက်ာေတြကို ပြတ္ပြတ္ေပးေနက်။

ဂ်ဳံးနီ
ငါ အခုခါ
အဲလိုမ်ဳိး မာန္မဲအရသာခံခ်င္တယ္။

ဂ်ဳံးနီ
မင္းမ်က္လံုးမွာ
ငါ့ေမတၱာကို မြတ္သိပ္ေၾကာင္း ျပေနက်အေရာင္
ငါအခု ဒါကို မင္းလိုမြတ္သိပ္ရၿပီ။

ဂ်ဳံးနီ
မင္းမွာ အသည္းႏွလံုးရွိတာ ငါသိပါၿပီ။

ဂ်ဳံံးနီ
ငါ ဘယ္ေလာက္ရက္စက္သလဲကြာ
မုန္႔ပဲသေရစာေလး မင္းကို ေကြၽးတာေတာင္
မုန္႔ကေလး မင္းကို ေျမႇာက္ျပ
ၿပီး …
ဖုန္ထဲပစ္ခ်လိုက္တာ
ဖုန္ထဲက်ေနတဲ့ မုန္႔ကေလးကို
မင္း စိတ္မာနမထားဘဲ
မင္းႏႈတ္သီးနဲ႔ ထိုးဟပ္ပစ္လိုက္တာ
(တကယ္ေတာ့
ေမတၱာဆိုတာ ဖုန္ထဲက မုန္႔ကေလးပါလားလို႔
ငါ မသိလိုက္ခဲ့ဘူးကြယ္)။

ဂ်ဳံးနီ
မင္း ေနေကာင္းရဲ႕လားကြယ္။

ဂ်ဳံးနီ
အိပ္ရာေပၚမွာ
ဘာမွမလႈပ္ႏုိင္တဲ့ မင္းသခင္
ေနာက္ဆံုးထြက္သက္နဲ႔ေပါ့
မင္းကို ႏႈတ္ဆက္ခ်င္ရဲ႕
ငါ့ေနာက္ဆံုးထြက္သက္နဲ႔႔ပါ
ဂ်ဳံးနီရယ္ ။ ။

ေမာင္ေခ်ာႏြယ္