မအ ေအာင္လို႔ သမိုင္းသင္ရတယ္

ေဒါက္တာသန္းထြန္း

မႏၱေလး လူထုတိုက္ ဦးလွရဲ႕ အလုပ္ခန္းမွာ မေမွ်ာ္လင့္ မခ်ိန္းဆိုဘဲ နာမည္ႀကီး စာေရးဆရာ တေယာက္နဲ႔ ေတြ႕တယ္။ သူက ျမန္မာသ မိုင္းေနာက္ခံ ၀တၳဳရွည္ႀကီးေတြကို အျပင္းအထန္ ကဲ့ရဲ႕႐ႈတ္ခ် ျပစ္တင္ ေ၀ဖန္ေနတယ္။ သမိုင္းကို လိုသလို ျပင္ဆင္ျဖည့္စြက္ၿပီး စိတ္ကူးနဲ႔ မွန္းဆေရးေနၾကတာကို ဆိုလိုတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ တစ္ဆက္ တည္း သမိုင္းကို ဘာေေၾကာင့္ သင္သလဲဆိုတာ အတိုဆံုး (ေလမ ရွည္ဘဲ) ေျပာပါလို႔ ကြၽန္ေတာ့္ကို ေမးပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္က ‘မအ ေအာင္’လို႔႔ ေျဖလိုက္တယ္။ အဲဒါကို (၄) မ်ဳိးခြဲၿပီး အက်ယ္ေျပာလို႔ ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မေျပာလိုက္ပါ။

ရွင္းျပရမယ္ဆိုရင္ သမိုင္းဟာ အေထာက္အထားရွိမွ တိက်မွန္ကန္ မယ္။ တိက်မွန္ကန္တဲ့ အေထာက္အထားကို ရေအာင္ရွာထားႏိုင္ရင္ မအ ဘူးေပါ့။ သူမ်ား လိမ္ညာတာ မခံရဘူးေပါ့။

သမိုင္းမွတ္တမ္းတင္သူေတြဟာ ကတိမလိုက္ရဘူး။ ခ်စ္လုိ႔ ေျမႇာက္ပင့္ေရးတယ္။ မုန္းလို႔ ႏွိမ့္ခ်ကဲ့ရဲ႕တယ္။ ေၾကာက္လို႔ ဖံုးကြယ္ေျပာတယ္။ မသိတာကို ၀န္မခံခ်င္လို႔ ျဖစ္ကတတ္ဆန္း ေရးတယ္ ဆိုတာမ်ဳိး ဘယ္ေတာ့မွ မလုပ္ရဘူး။ ကတိမလိုက္ဘဲ ေရးသားတဲ့ သမိုင္းစစ္စစ္ကို ရွာၿပီးေလ့လာပါလို႔ ေျပာခ်င္တာ။ သမိုင္းစစ္ကို သိရင္ အခ်ဳပ္ကေတာ့ မအ ေတာ့ဘူးေပါ့။

သမိုင္းကို မွတ္တမ္းအားကိုးနဲ႔ ေရးတယ္ဆိုတုိင္း မွတ္တမ္းကိုလည္း မစစ္ေဆးဘဲ လက္မခံရဘူး။ အခ်ဳိ႕မွတ္တမ္းေတြ လိမ္ညာၿဖီးျဖန္း ဖံုးကြယ္ေရးထားတာေတြ ရွိေနတယ္။ အထက္ကို တင္ျပရတဲ့ မွတ္တမ္းေတြမွာ အေျခအေနမွန္နဲ႔ တလြဲစီ ေရးထားတာမ်ဳိး ခဏခဏ ေတြ႕ရတယ္။ ကိုယ့္အျပစ္ကို သူမ်ားအျပစ္ျဖစ္ေအာင္ လွည့္ပတ္ေရးထားတာေတြလည္း ရွိတယ္။ အျပစ္ကို အေၾကာင္းရင္း မေျပာဘဲနဲ႔ ထိန္ခ်န္ေရးတာလည္း ရွိတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ သမိုင္းပညာရွာသူ၊ ေလ့လာသူဟာ အေျခအေနမွန္ ျဖစ္ရပ္မွန္ကို စူးစမ္းေဖာ္ထုတ္ ေလ့လာဆန္းစစ္ၿပီး ေတြ႕ရွိရင္ အလိမ္မခံရေတာ့ဘူးေပါ့။ မအ ေတာ့ဘူးေပါ့။

မွတ္တမ္းမရွိတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြလည္း ရွိတယ္။ ဥပမာ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရး ကာလက ဖက္ဆစ္ေတြရဲ႕ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္ပံုကို တရား၀င္ ေရးမွတ္ထားတာ မေတြ႕ရပါ။ အင္မတန္ ႀကီးက်ယ္တဲ့ ကိစၥကို ေပါ့သြားေအာင္ ဖန္တီးထားတဲ့ မွတ္တမ္းမ်ဳိးေတာ့ ရွိခ်င္ရွိမယ္။ ႁခြင္းခ်က္တခုကေတာ့ ဂ်ာမန္ေတြဟာ မွတ္တမ္းကုိ ဂ႐ုစိုက္ၿပီး ေရးမွတ္ေလ့ရွိလုိ႔ နာဇီေတြရဲ႕ မွတ္တမ္းေတြေတာ့ က်န္ရစ္တယ္။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ အႏွိပ္စက္ခံရသူေတြနဲ႔ ဆက္စပ္ေနသူေတြကေတာ့ ဘယ္ေမ့မလဲ။ ဒါေၾကာင့္ အခ်ဳိ႕မွတ္တမ္းေတြကို ကြင္းဆင္းစစ္ေဆး ရယူူရတယ္။ မွတ္တမ္းမရွိေပမယ့္ ကိုယ္ေတြ႕ၾကံဳခဲ့ရသူေတြ၊ သူတို႔ဆီကတဆင့္ သိခဲ့ရသူေတြရဲ႕ ယံုၾကည္ရေလာက္တဲ့၊ တိုက္ဆိုင္စစ္ေဆးလို႔ မွန္ကန္တဲ့ စကားကို အတည္ျပဳၿပီး ေရွ႕ေနာက္ညီၫြတ္ေအာင္ ေရးရမယ္။ အဲဒီလို အဖက္ဖက္က ေလ့လာစစ္ေဆး အတည္ျပဳထားတဲ့ စာတမ္းရၿပီးဆိုရင္ တကယ့္အေျခအေနမွန္ကို သိၿပီေဟ့လို႔ ေျပာႏိုင္တယ္။ မအ ေတာ့ဘူးေပါ့။

(တေကာင္းစာအုပ္တိုက္ထုတ္၊ ေဒါက္တာသန္းထြန္း - သမိုင္းႏွင့္ စကားေျပာျခင္း စာအုပ္မွ ကူးယူေဖာ္ျပသည္)