တိုင္းျပည္က ႏုႏု၊ မုန္တိုင္းက ထန္ထန္

ညီညီ (သံလြင္)

က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာျပည္ဟာ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးတာသာ ၾကာခဲ့တာ။ ၀ဲစြဲသလို ဒါမွမဟုတ္ ေခြးအမဲ႐ိုုုး ဆြဲသလို အာဏာကို မလႊတ္တမ္း ကိုက္ခဲထားတဲ့ စစ္အာဏာ႐ွင္တစ္စုေၾကာင့္ ခုအခ်ိန္ထိ လူလား မေျမာက္ေသးပါဘူး။ မီးပံုမွန္ မလာ၊ မီးမလာေတာ့ ေရ မွန္မွန္ မရ၊ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးက ညံ့ဖ်င္း၊ တယ္လီဖုန္း၊ အင္တာနက္စတဲ့ ဆက္သြယ္ေရးစနစ္ေတြက ေႏွးေကြးတဲ့အခါ ေႏွးေကြး ျပတ္ေတာက္ခ်င္တဲ့အခါ ျပတ္ေတာက္နဲ႔ အာဏာ႐ွင္ေအာက္က ျမန္မာျပည္သူေတြခမ်ာ စားေကာင္းျခင္း မစားရ၊ အိပ္ေကာင္းျခင္း မအိပ္ရ၊ ယုတ္စြအဆံုး အလုပ္ေတာင္ ေကာင္းေကာင္း မလုပ္ႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ရပါတယ္။ ဒီေလာက္ တိုင္းျပည္ စုတ္ျပတ္သတ္ေနတာေတာင္ ေခတ္မီဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေသာ ႏိုင္ငံေတာ္သစ္ႀကီးကို ခ်ီတက္ေနပါတယ္ဆိုၿပီး အ႐ွက္မ႐ွိ လုပ္ေနေသးတယ္။ ဒီပံုစံအတိုင္း သြားေနလို႔လဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း တခ်ိန္က ေျပာခဲ့တဲ့ ဖာႏိုင္ငံ ျဖစ္ေန႐ံုမက တ႐ုတ္၊ အိႏၵိယ၊ ႐ု႐ွနဲ႔ အာဆီယံတို႔ဆီ လွည့္ပတ္ေတာင္းစားေနရတဲ့ သူေတာင္းစားႏိုင္ငံႀကီး ျဖစ္ေနပါၿပီ။

စုတ္ခ်ာလွတဲ့ ျမန္မာျပည္ကိုမွ နာဂ်စ္ဆိုတဲ့ ဆိုင္ကလုန္းကလည္း မေထာက္မညႇာ ၀င္ေမႊပါေတာ့တယ္။ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ ၿပီးခဲ့တဲ့ စက္တင္ဘာမွာ သံဃာေတြကို ႐ုိက္လားႏွက္လား သတ္လားျဖတ္လားလုပ္လို႔ ဘုရား႐ိုက္တာပါတဲ့။ ျမန္မာျပည္ ကပ္ဆိုက္ေနၿပီတဲ့။ ဟုတ္ကဲ့ .. က်ေနာ္ ျမင္တာေတာ့ အစိုးရဟာ အစိုးရ ပီျပင္ေအာင္ မလုပ္တဲ့အတြက္ ၾကားက ျပည္သူေတြက ဓားစာခံ ျဖစ္ရတာပါ။ နာဂ်စ္ဆိုင္ကလုန္း ျမန္မာျပည္ ၀င္မယ္ဆိုတာ ႀကိဳသိပါလ်က္နဲ႔ ထိေရာက္တဲ့ သတိေပးခ်က္ေတြ၊ ႀကိဳတင္ ကာကြယ္မႈေတြ မလုပ္ေပးခဲ့ဘူး။ အစိုးရပိုင္ ေရဒီယို၊ သတင္းမီဒီယာေတြကေန ႀကိဳအသိေပးခဲ့တယ္ ဆုိရင္ေတာင္ ဒီ အေရမရ အဖတ္မရ အစိုးမရတဲ့ အစိုးရမီဒီယာေတြကို ျပည္သူေတြက ဘယ္ေလာက္မ်ား ယံုၾကည္မႈ႐ွိလို႔လဲ။

က်ပ္တည္းလွတဲ့ အေျခအေနေတြေအာက္မွာ စား၀တ္ေနေရးအတြက္ ႐ုန္းကန္ေနရလို႔ ဆိုင္ကလုန္း ၀င္မယ့္သတင္းကိုေတာင္ အေတာ္မ်ားမ်ားက ႀကိဳၿပီး မသိၾကဘူး။ လူထုဆီေရာက္ေအာင္ သတင္းေပးပို႔ႏိုင္ဖို႔ အစိုးရအေနနဲ႔ နည္းလမ္းေပါင္းစံုသံုးၿပီး မလုပ္ေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ဆိုင္ကလုန္း၀င္မယ္ဆိုတဲ့ သတင္းကို ႀကိဳသိသူေတြကလည္း ဘယ္ေလာက္အထိ ျပင္းႏိုင္တယ္။ ဘယ္ေနရာေတြကို ၀င္ႏိုင္တယ္။ ဘယ္လို ကာကြယ္ရမယ္။ ဘာေတြ ျပင္ဆင္ထားရမယ္ဆိုတဲ့ သတင္း အခ်က္အလက္ေတြကို ျပည့္ျပည့္စံုစံု မရခဲ့ၾကဘူး။ မဲ႐ုံဆီသြားၾကစို႔ ... ေထာက္ခံမဲေပးၾကစို႔ ဆိုတာေတြကိုပဲ တီဗီြ၊ ေရဒီယိုကေန ဆက္တိုက္ လႊင့္ေနခဲ့တယ္။ ေထာက္ခံမဲေပးၾကဖို႔ တိုက္တြန္းတဲ့ ပိုစတာႀကီးေတြ ဆိုင္းဘုတ္ႀကီးေတြခ်ည္းပဲ အားအားယားယား ဖြင့္ပြဲလုပ္ေနတယ္။ ၀င္လာမယ့္ ဆိုင္ကလုန္းမုန္တိုင္းကို ေပါ့ေပါ့တန္တန္ သေဘာထားခဲ့တဲ့ ရလဒ္ကေတာ့ လူေတြ ရာေပါင္းမ်ားစြာ ေသေၾကခဲ့ရၿပီး ရန္ကုန္တိုင္းနဲ႔ ဧရာ၀တီတိုင္းေတြမွာ ဆိုးဆိုး႐ြား႐ြား ပ်က္စီးဆံုး႐ႈံးခဲ့ရတာပါပဲ။

ေမလ ၂ရက္ ေသာၾကာေန႔ ညမွာ ရန္ကုန္ကို ဆိုင္ကလုန္း၀င္ေမႊသြားလိုက္တာ ရန္ကုန္တၿမိဳ႕လံုး စစ္ေျမတလင္းလို စုတ္ျပတ္သတ္သြားတယ္လို႔ ဆိုသူက ဆိုပါတယ္။ တိုက္ေခါင္မိုးက သြပ္ျပားေတြ လန္လိုလန္၊ တိုက္ေခါင္မိုးက အင္တင္နာေတြ စေလာင္းေတြ ပ်က္စီး၊ သစ္ပင္ႀကီးေတြ အျမစ္ကေန ျပဳတ္ထြက္လို ျပဳတ္ထြက္၊ လမ္းဓာတ္မီးတိုင္ေတြ လဲၿပိဳလို လဲၿပိဳနဲ႔ အားလံုး ရစရာ မ႐ွိေအာင္ ျဖစ္သြားပါတယ္။ တစ္နာရီကို မိုင္ ၁၂၀ကေန ၁၅၀ ၾကား (ကီလိုမီတာ ၂၀၀ နီးပါး) ႏႈန္းနဲ႔ တိုက္ခတ္ခဲ့တဲ့ ေလျပင္းရဲ႕ ဒဏ္ဟာ ဘယ္ေလာက္ ျပင္းသလဲဆိုတာ ေတြးၾကည့္ရင္ေတာင္ အေတာ္လန္႔ဖို႔ ေကာင္းပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္း ေမာင္းတဲ့ ဆိုင္ကယ္ကို အေနာက္က လိုက္စီးေတာ့ တစ္နာရီကို ကီလိုမီတာ ၁၀၀ ႏႈန္းေလာက္ ေမာင္းရင္ေတာင္ အေ၀းေျပးလမ္းမမွာ ေလတိုးလြန္းလို႔ ဘယ္အခ်ိန္မ်ား လဲက်သြားမလဲလို႔ စိုးရိမ္မိတာ အခါခါပါ။

အခု တိုက္ခတ္သြားတဲ့ ဆိုင္ကလုန္းကေတာ့ အဲဒီႏွစ္ဆနီးပါး အျမန္ႏႈန္းနဲ႔ ၀င္ေမႊသြားတာဆိုေတာ့ မွန္းၾကည့္လို႔ ရပါတယ္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ထဲက အပ်က္အစီး ဓာတ္ပံုေတြ၊ ဗီဒီယိုေတြကို ၾကည့္ရေတာ့ ခိုင္ခိုင္ခံ့ခံ့ တိုက္ေတြနဲ႔ မဟုတ္ဘဲ ထနိမိုး ၀ါးကပ္ကာ တဲကေလးေတြမွာ ေနထိုင္ရသူေတြ ဆိုရင္ေတာ့ မေတြး၀ံ့စရာပါပဲ။ သနားဖို႔လည္း ေကာင္းပါတယ္။ ေဒါသျဖစ္ဖို႔လည္း ေကာင္းပါတယ္။ သနားဖို႔ေကာင္းတာ ျပည္သူေတြ ျဖစ္ၿပီး ေဒါသျဖစ္ဖို႔ ေကာင္းတာက အစိုးရပါ။ ႀကိဳသိရဲ႕သားနဲ႔ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္မႈေတြကို ရပ္႐ြာၿငိမ္၀ပ္ပိျပားေရးအတြက္ မေနမနား တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ ေနပါတယ္ဆိုတဲ့ ရယကေတြ၊ ၾကံ႕ဖြတ္ေတြ ဦးစီးၿပီး မလုပ္ဘဲ ဘယ္ေခ်ာင္မွာ သေ၀ထိုးၿပီး ေမလ ၁၀ရက္ေန႔ လူထုဆႏၵေပးပြဲမွာ လူေတြကို ဘယ္လို လိမ္ရမလဲ၊ ၿခိမ္းေျခာက္ရမလဲ တိုင္ပင္ေနသလား မေျပာတတ္ပါ။ ဥာဏ္ႀကီး႐ွင္ေတြရဲ႕ ၫႊန္ၾကားခ်က္အတိုင္း မုန္တိုင္းဒဏ္ကို ၀ါးရင္းတုတ္ကိုင္ၿပီး ကာကြယ္ဖို႔ အတြက္ သင္တန္းတက္ခ်င္ တက္ေနပါလိမ့္မယ္။

မုန္တိုင္းရဲ႕ ေနာက္ဆက္တြဲအေနနဲ႔ နဂိုကတည္းက ဘယ္ေတာ့မွ မဆင္းတဲ့ ကုန္ေစ်းႏႈန္းေတြလည္း အဆမတန္ တက္ကုန္ပါတယ္။ တၿမိဳ႕လံုး မီးမလာေတာ့ပါဘူး။ မီးမလာလို႔ ေရမတင္ႏိုင္တဲ့အတြက္ ေရလည္း ျပတ္ေနပါၿပီ။ ေရသန္႔လည္း လံုလံုေလာက္ေလာက္ ၀ယ္လို႔ မရေတာ့တဲ့အတြက္ ေရကို ျဖစ္သလို ေသာက္ရတဲ့အခါ ကူးစက္ေရာဂါေတြ ျဖစ္ပြားဖို႔ အလားအလာ သိပ္မ်ားပါတယ္။ အေတာ္မ်ားမ်ားေသာ ဖုန္းလိုင္းေတြဟာ ဘယ္လိုမွ ဆက္သြယ္လို႔ မရေတာ့ပါဘူး။ ဖုန္းမရမွေတာ့ အင္တာနက္ကေတာ့ ေျပာစရာမလိုေအာင္ ျပတ္ေတာက္ ေနခဲ့ပါၿပီ။ စေနေန႔နဲ႔ တနဂၤေႏြေန႔ေတြမွာ ကၽြန္ေတာ့္မိဘမ်ား ေနထိုင္ရာ ရန္ကုန္ကို ဖုန္းေခၚဖို႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ ႀကိဳးစားခဲ့ရာမွာ စေနေန႔ ေန႔လည္က တစ္ႀကိမ္၊ တနဂၤေႏြေန႔ညမွာ တစ္ႀကိမ္ ႏွစ္ႀကိမ္သာ ေခၚလို႔ရခဲ့ပါတယ္။

အသက္ေျခာက္ဆယ္ေက်ာ္ၿပီျဖစ္တဲ့ က်ေနာ့္ မိဘေတြကေတာ့ သူတို႔တစ္သက္မွာ ဒီေလာက္ျပင္းတဲ့ မုန္တိုင္းမ်ဳိး တခါမွ မၾကံဳဖူးခဲ့ပါဘူးလို႔ ဆိုပါတယ္။ စေနေန႔က ဖုန္းရေတာ့ အိမ္ထဲ ၀င္ေနတဲ့ ေရေတြကို ခပ္ထုတ္ေနရတယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။ က်ေနာ္ ရန္ကုန္ျပန္တဲ့အခါ အိပ္ေနက် က်ေနာ့္အခန္းက မွန္တစ္ခ်ပ္ တိုက္ေအာက္ကို ျပဳတ္က်သြားတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ က်ေနာ့္ အစ္ကို ေနထိုင္တဲ့ ၄၅လမ္းက တိုက္မွာေတာ့ အမိုးသြပ္ျပားတခ်ဳိ႕ လန္ထြက္သြားခဲ့တယ္လို႔ သိရပါတယ္။ က်ေနာ့္ အေဒၚမိသားစု ေနထိုင္တဲ့ ရန္ကင္း ေက်ာက္ကုန္းက အိမ္ကိုေတာ့ သစ္ပင္တစ္ပင္ လဲက်လာတယ္လို႔ သိရေပမယ့္ သူတို႔မိသားစုကေတာ့ ေဘးရန္ကင္းပါတယ္တဲ့။

တနဂၤေႏြေန႔က ဖုန္းရတဲ့အခါမွာေတာ့ ဓာတ္ဆီေစ်းေတြ ကုန္ေစ်းႏႈန္းေတြ တက္ေနၿပီဆိုတဲ့ အေၾကာင္း၊ ရန္ကင္းကေန ၿမိဳ႕ထဲက က်ေနာ္တို႔အိမ္ကို တကၠစီ ၅ ေယာက္စုၿပီး ငွားလာတဲ့ ကားဒ႐ိုင္ဘာက အားလံုး စုစုေပါင္း ၈၅၀၀ က်ပ္ ေပးရတယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္း၊ ၿမိဳ႕ျပင္ကေန လာမယ္ဆိုရင္ ကားခ သံုးေသာင္းခြဲေလာက္ ေပးေနရတယ္ ဆိုတဲ့အေၾကာင္း၊ ဘဲဥ၊ ၾကက္ဥ တစ္လံုး ၃၀၀၊ ၄၀၀ ေပးေနရေၾကာင္း၊ မုန္တိုင္းလာမယ္ ၾကားကတည္းက ဆန္၀ယ္ထားၿပီး ျဖစ္ေၾကာင္း၊ အိမ္နားက City Mart ဖြင့္ေနေသးတာေၾကာင့္ ေစ်းေတာ့ ၀ယ္လို႔ ရေနေသးေၾကာင္း၊ အိမ္နားက ခရစ္ယာန္ ဘု႐ွား႐ွိခိုးေက်ာင္းရဲ႕ အမိုးေတြ လန္သြားေၾကာင္း၊ ဒဂံု (၁)က အမိုးေတြ အေတာ္မ်ားမ်ား လန္ကုန္ေၾကာင္း၊ ၿဗိတိသွ်သံအမတ္ႀကီးရဲ႕ အိမ္က အုတ္တံတိုင္းႀကီး ၿပိဳက်သြားေၾကာင္း စသျဖင့္ မိနစ္ ၂၀ ေလာက္ ေျပာတာေတြကို နားေထာင္ရင္း ရင္ေမာရပါတယ္။ ၿမိဳ႕ထဲမွာေတာင္ ဒီေလာက္ျဖစ္ေနရင္ ဆင္ေျခဖုံးမွာ ေနတဲ့သူေတြအတြက္ ရင္ေလးမိပါတယ္။

စစ္အစိုးရက တရား၀င္ ထုတ္ျပန္ေၾကညာတာကေတာ့ ဒီကေန႔ထိ မုန္တိုင္းေၾကာင့္ ေသဆံုးသူ ၃၅၀ ေက်ာ္ ႐ွိပါၿပီ (ေနာက္ဆက္တြဲ ထုတ္ျပန္ခ်က္အရေတာ့ ၂၂၅၀၀ ေသဆံုးၿပီး ၄၀၀၀၀ေက်ာ္ ေပ်ာက္ဆံုးေနတယ္လို႔ ဆိုျပန္ပါတယ္)။ ဘယ္ေတာ့မွ စာရင္းအမွန္ထုတ္ေလ့မ႐ွိတဲ့ အစိုးရရဲ႕ တရား၀င္စာရင္းေတာင္ ဒီေလာက္မ်ားေနရင္ စာရင္းေပ်ာက္ အင္းေပ်ာက္နဲ႔ မုန္တိုင္းေအာက္မွာ အသက္ေပ်ာက္ခဲ့ရသူေတြ နည္းမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေတာင္ UN က အကူအညီေတာင္းဖို႔ ကမ္းလွမ္းတာကို အခုထိ အင္တင္တင္ လုပ္ေနပါေသးတယ္။ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ ဒုကၡေရာက္ေနခ်ိန္မွာ အကူအညီေပးမယ္ ဆိုတာကို လက္မခံႏိုင္ေသးဘဲ တင္းခံေနရေလာက္ေအာင္အထိ စစ္အစိုးရဟာ ေခါင္းမာမႈ ကမ္းကုန္ပါတယ္။

ျပည္သူေတြ ျဖစ္ခ်င္တာျဖစ္ လုပ္စရာ႐ိွတာ ဆက္လုပ္မွာပဲ ဆိုတဲ့သေဘာနဲ႔ ေမလ ၁၀ ရက္မွာ က်င္းပမယ့္ လူထုဆႏၵခံယူပြဲကိုလည္း ခုအခ်ိန္ထိ ေ႐ႊ႕ဆိုင္းမယ့္ အလားအလာ ဘာမွ မျပေသးပါဘူး။ ၾကက္ေျခနီ အဖြဲ႕ေတြကေတာ့ တနဂၤေႏြေန႔မွာ စၿပီး ကူညီႏိုင္ခြင့္ ရခဲ့တယ္လို႔ သတင္းတစ္ပုဒ္မွာ ဖတ္လိုက္ရပါတယ္။ စစ္အစိုးရ သိပ္ခ်စ္တဲ့ အိႏိၵယ၊ တ႐ုတ္နဲ႔ အာဆီယံ ညီအစ္ကို ထိုင္း၊ စကၤာပူတို႔ကေတာ့ အိမ္နီးခ်င္းေကာင္း ပီသစြာ ေရငံုႏႈတ္ပိတ္ေနပါတယ္။ ဒုကၡေရာက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ဘယ္သူ မိတ္ေဆြ ဘယ္သူ ရန္သူဆိုတာ သိသာတယ္ဆိုတဲ့ စကားက ေသြးထြက္ေအာင္ မွန္ပါတယ္။

ႏိုင္ငံတကာ အကူအညီ ယူရေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ သတင္းစာကေန ထံုးစံအတိုင္း ကေလာ္တုတ္ဖို႔ အခြင့္သာမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူးေလ။ ဒီလိုနဲ႔ ေခါင္းမာတဲ့ အစိုးရရဲ႕ ေတြေ၀ ဆုတ္ဆိုင္းမႈေအာက္မွာ ျမန္မာျပည္သူေတြ နစ္မြန္းေနရေတာ့တာပါပဲ။ တကယ့္ကို စိတ္ပ်က္မိတယ္။ ကိုယ္တိုင္လည္း အလွဴေငြ ေပးပို႔ေပး႐ံုကလြဲရင္ ဘာမွ လုပ္မေပးႏုိင္ပါဘူး။ တိုင္းျပည္အတြက္ လိုအပ္တဲ့ အခ်ိန္မ်ဳိးေရာက္တိုင္း အေျခအေန အရပ္ရပ္ေၾကာင့္ လူငယ္ဘ၀ကတည္းက စကၤာပူမွာလာၿပီး ေက်ာင္းတက္ အလုပ္လုပ္ေနရတဲ့ ကိုယ့္ဘ၀ကိုကိုယ္ စိတ္ပ်က္မိသလို အားမလို အားမရလည္း ျဖစ္မိပါတယ္။ စကၤာပူ၊ အေမရိကန္ ႏွင့္ အဂၤလန္တို႔မွာေတာ့ ျပည္ပေရာက္ ျမန္မာေတြကေန ျပည္တြင္းက မုန္တိုင္းေဘးမိတဲ့ ဒုကၡသည္ေတြကို ကူညီႏိုင္ဖို႔ အတြက္ ရန္ပံုေငြေတြ စတင္ ေကာက္ခံေနပါၿပီ။ စကၤာပူမွာေတာ့ အိုဘီပီကေန တဆင့္ မေန႔ကစၿပီး ေကာက္ခံေနၿပီလို႔ သိရပါတယ္။

ႏူရာ၀ဲစြဲသလို ဒုကၡေရာက္ေနတဲ့ ျပည္သူေတြကို မညႇာမတာ ဂုတ္ေသြးစုပ္တတ္တဲ့ စစ္အာဏာ႐ွင္ ရန္ေဘးကလည္း အျမန္ဆံုး ကင္းေ၀းၾကပါေစ။

တိုင္းျပည္က ႏုႏု .. မုန္တိုင္းက ထန္ထန္ေအာက္မွာ ျမန္မာျပည္သူေတြ က်ေရာက္ေနတဲ့ ေဘးအသြယ္သြယ္က အျမန္ဆံုး ကင္းေ၀းၾကပါေစ။

ညီညီ(သံလြင္)

မွတ္ခ်က္ ။ ။ ဒီပို႔စ္အတြက္ သင့္ေတာ္မယ္ ထင္တဲ့အတြက္ စာေရးဆရာ ျမတ္ထန္ေရးၿပီး ယခင္က ထုတ္ေ၀ခဲ့တဲ့ "တိုင္းျပည္က ႏုႏု၊ မုန္တိုင္းက ထန္ထန္" စာအုပ္အမည္ကို ေခါင္းစဥ္အျဖစ္ ယူထားပါတယ္။