ေပးပို႔သူ - ရဲထြဋ္
အလိမ္မခံၾကနဲ႔ေတာ့… ဒီ့ျပင္လည္း တိုင္းျပည္ကို လိမ္ေနၾကတဲ့ လူညာေတြ၊ အက်င့္ပ်က္ေတြ၊ သတၱိေၾကာင္ေတြဟာ ကုိယ့္အစြမ္းကို အားမကိုးဘဲ လူေတြက ၾကည္ညိဳတန္ေကာင္းရဲ႕ဆိုတဲ့ ပုဂၢိဳလ္တဦးဦးကို ဗန္းျပၿပီး လာေစကာမူ၊ ဘယ္နည္းနဲ႔မွ အားမေပးၾကပါနဲ႔။ ခင္ဗ်ားတို႔လည္ပင္း ခင္ဗ်ားတို႔ ႀကိးတပ္ခ်င္ရင္ျဖင့္ က်ဳပ္ဘာမွ မေျပာလိုေတာ့ဘူး။ သို႔ေသာ္လည္း ခင္ဗ်ားတို႔ ဒါမ်ဳိး အလုပ္မခံခ်င္ရင္၊ ခင္ဗ်ားတို႔ အက်ဳိးျဖစ္ေစခ်င္ရင္ ဒီလူညာေတြ၊ အက်င့္ပ်က္ေတြ၊ သတၱိေၾကာင္ေတြကို ေရွာင္ရွားၾကပါ။ တုိင္းျပည္လြတ္လပ္ၿပီး ခင္ဗ်ားတို႔ အက်ဳိးေတြကို ထင္ထင္ရွားရွား ဘယ္သူမွ လက္တလံုးျခား မလိမ္ႏုိင္ေအာင္ စီမံႏုိင္မွ ခင္ဗ်ားတို႔ အက်ဳိးရွိႏိုင္မွာပဲ။ က်ဳပ္ေနာက္ဆံုး သတိေပးခ်င္တာက တုိင္းျပည္မွာ လူႀကီးျဖစ္ျဖစ္၊ လူငယ္ျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္လိုလူမွ စိတ္မခ်နဲ႔။ မလိမ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိးခ်ည္ထားပါလို႔ ေျပာခ်င္တယ္။
(၁၉၄၅ ခုႏွစ္၊ ၾသဂုတ္လ (၁၉)ရက္ေန႔ ကန္ေတာ္ႀကီး နတ္ေမာက္လမ္းထိပ္အနီး ေနသူရိန္ကပြဲ႐ံု၌ က်င္းပသည့္ ၿမိဳ႕လံုးကြၽတ္ လူထုအစည္းအေ၀းႀကီးတြင္ ႁမြက္ၾကားသည့္ မိန္႔ခြန္းမွ ေကာက္ႏုတ္ခ်က္ …)
* * * * * * * * * *
ရဲႏိုင္မွ ျဖစ္မယ္
ခပ္ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ ယေန႔အထိ က်ေနာ္တို႔တေတြရဲ႕ လုပ္ပံုကုိင္ပံုေတြဟာ ဘာမွ ေက်နပ္စရာ မရွိေသးဘူး။ အတိအက် ဆံုးျဖတ္ဖို႔ အေရးႀကီးေနတဲ့အခါ က်ေနာ္တို႔တေတြ ေတြေ၀ေနၾကတယ္။ ျပတ္ျပတ္သားသား လုပ္စရာရွိတဲ့အခါ ခ်ီတံုခ်တံု ျဖစ္ေနၾကတယ္။ ဒါေတြထက္ ဆိုး၀ါးတာက မွန္တယ္ထင္ရာကို မလုပ္ရဲတာဘဲ။ ကိုယ့္စိတ္ထဲက အလုပ္တခုဟာ ဘယ္ေလာက္ပင္ မွန္တယ္လို႔ ထင္ေနပါေစ။ ဘယ္သူက ဘယ္လိုထင္မလဲ၊ ဘာေျပာမလဲ ဆိုတာေတြ ေတြးၿပီး ကိုယ္ယံုတာက တမ်ဳိး၊ လုပ္တာက တမ်ဳိး ျဖစ္ျဖစ္ေနၾကတယ္။ အဲဒါေတြဟာ ေခါင္းေဆာင္လုပ္ရမယ့္ လူေတြအေနနဲ႔ေတာ့ ျပဒါးတလမ္း သံတလမ္းပဲ။ … အဲဒီေတာ့ က်ဳပ္တို႔ဟာ လူထုရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္လုပ္မယ္ဆိုရင္ လူထုအက်ဳိးကို တကယ္တမ္း ေဆာင္႐ြက္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိးပမ္းၾကရေပလိမ့္မယ္။ ျပတ္ျပတ္သားသား လုပ္ရဲၾကေပလိမ့္မယ္။ ခ်ီတံုခ်တံု အျဖစ္မ်ဳိးကို စြန္႔ပစ္ၾကရလိမ့္မယ္။ ႏိုင္ငံေရး ေဆာင္႐ြက္တယ္ဆိုတာ ေၾကာက္လြဲရဲမင္းျဖစ္ ဆိုတဲ့အတုိင္း ရဲႏုိင္မွျဖစ္မယ္။
(၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဧၿပီလ (၅)ရက္ေန႔ ညေန (၆)နာရီ (၃၃)မိနစ္ အခ်ိန္တြင္ ရန္ကုန္အသံလႊင့္ဌာနမွေန၍ တုိင္းျပည္သို႔ အသံလႊင့္ေျပာၾကားသည့္ မိန္႔ခြန္းမွ ေကာက္ႏုတ္ခ်က္ …)
* * * * * * * * * *
ေတာ္လွန္ေရးရဲ႕ တကယ့္အလုပ္ကို လုပ္ၾကစမ္းပါ
… က်ေနာ္ ဒါေတြကို ေျပာေနရတာကလည္းပဲ ေရွ႕ကို ဗမာျပည္ရဲ႕အေရးကို လိုလားလို႔ ေျပာေနရျခင္းျဖစ္တယ္။ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ အဖို႔မွာဆိုရင္၊ ဗမာျပည္လြတ္လပ္ေရးရတဲ့ တေန႔မွာ က်ေနာ္ႏုိင္ငံေရးက ထြက္ခ်င္ထြက္မွာပဲ။ ထြက္ဖို႔လည္း စိတ္ကူးေနတယ္။ အဲဒီေတာ့ က်ေနာ္ အတိအလင္းေျပာခ်င္တာက ဗမာျပည္က လူငယ္ေတြဟာ အရမ္းပဲ ႏုိင္ငံျခားကို အထင္ႀကီးၿပီးေတာ့ကာ ကိုယ္တာ၀န္ေတြကို မလုပ္ဘဲနဲ႔၊ စကားမ်ားမေနဘဲနဲ႔ မိမိတို႔ ေနာင္ေရးကို ေမွ်ာ္ေတြးၿပီး၊ ဗမာျပည္ရဲ႕အက်ဳိးကို တကယ္လိုလားတယ္ဆိုရင္ လူငယ္ေတြဟာ ေတာ္လွန္ေရးစကားေတြေျပာတာ ေလွ်ာ့ၿပီးေတာ့ကာ ျပည္သူကို တကယ္အက်ဳိးျပဳမယ့္ ေတာ္လွန္ေရးရဲ႕ တကယ့္အလုပ္ကို လုပ္ၾကစမ္းပါဆိုတာ ေျပာခဲ့ခ်င္တယ္။
(၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဧၿပီလ (၁၇)ရက္ေန႔ ညတြင္ ျမန္မာႏွစ္သစ္ကူး မိန္႔ခြန္းအျဖစ္ တုိင္းျပည္သို႔ အသံလႊင့္ေျပာၾကားခဲ့ေသာ မိန္႔ခြန္းမွ ေကာက္ႏုတ္ခ်က္ …)
* * * * * * * * * *
မေလွ်ာ့တမ္းဇြဲနဲ႔ လုပ္သြားရမယ္
တုိင္းရင္းသားအခ်င္းခ်င္း ညီၫြတ္ေရး၊ တိုင္းသူျပည္သား လူထုညီၫြတ္ေရး၊ အဲဒီညီၫြတ္ေရးႏွစ္ခု မရွိသမွ် ကာလပတ္လံုး ဒီတုိင္းျပည္ဟာ လြတ္လပ္ပင္ လြတ္လပ္ျငားေသာ္လည္း၊ ဘယ္ပါတီ တက္တက္၊ ဘယ္အစိုးရ လုပ္လုပ္၊ ဖာသယ္တုိင္းျပည္ ျဖစ္ေနမွာပဲလို႔ က်ေနာ္ေျပာခ်င္တယ္။ အဲဒီေတာ့ကာ ဒီႏွစ္ခုကို ခင္ဗ်ားတို႔ မပ်က္ျပားပါေစနဲ႔။ ဘယ္သူက ဘာလုပ္လုပ္၊ မပ်က္ပါေစနဲ႔။ အဲဒါ အင္မတန္ အေရးႀကီးျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ဗမာေတြမွာ ေစာက္က်င့္တခုရွိတယ္။ ဘာေစာက္က်င့္တခု ရွိသလဲဆိုရင္၊ ဒါကလည္းပဲ က်ေနာ္တို႔ ကြၽန္ျဖစ္ခဲ့ၾကရတဲ့အတြက္ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္။
ဘာလဲဆိုေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ဂ်ပန္ေခတ္တုန္းက ပုသိမ္ဘက္ကို သြားတဲ့အခါ ေလွၿပိဳင္ပြဲတခုရွိတယ္။ ေလွၿပိဳင္ပြဲ လုပ္ခဲ့တယ္။ ေလွၿပိဳင္ပြဲလုပ္တဲ့အခါမွာ ဘာျဖစ္သလဲဆိုေတာ့ ေလွေတြ ၿပိဳင္လိုက္တာ ႏွစ္စင္းၿပိဳင္တဲ့အခါမွာ ႏုိင္တဲ့အစင္းက ပန္းတုိင္မေရာက္ေသးဘူး ေရွ႕ကို နဲနဲေရာက္တယ္ ဆိုရင္ပဲ တက္ေထာင္တယ္၊ ႂကြားတယ္။ တခါ ႐ႈံးတဲ့ ေနာက္ကေနတဲ့ ေလွကလည္းပဲ ပန္းတိုင္မေရာက္ေသးဘူး။ ႀကိဳးစားခ်င္ ႀကိဳးစားႏိုင္ေသးတယ္။ မႀကိဳးစားခ်င္ေတာ့ဘူး။ ႐ႈံးေတာ့မွာပါပဲကြာဆိုၿပီး ေျခပစ္လက္ပစ္နဲ႔ တက္မခတ္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ ဒါဟာ ဘာလဲဆိုရင္ တကယ္ တိုင္းျပည္ထူေထာင္တဲ့ေနရာမွာ လြတ္လပ္တဲ့လူမ်ဳိးနဲ႔ ထုိက္တန္တဲ့ စိတ္ဓာတ္မ်ဳိးမဟုတ္ဘူး။ အဲဒီစိတ္ဓာတ္မ်ဳိးဟာ ကြၽန္ျဖစ္မယ့္ စိတ္ဓာတ္မ်ဳိး၊ ကြၽန္ရဲ႕ စိတ္ဓာတ္မ်ဳိး၊ ဒီစိတ္ဓာတ္မ်ဳိး ရွိေနသမွ်ကာလပတ္လံုး က်ဳပ္တို႔ဗမာေတြ ကြၽန္ျဖစ္ေနမွာပဲ။ လြတ္လပ္ေရးရရင္လည္း ျမန္ျမန္ ကြၽန္ျပန္ျဖစ္မွာပါပဲ။ ေနာက္ဆံုးတေန႔ မ႐ႈံးတဲ့တုိင္ေအာင္၊ ကြၽန္မျဖစ္တဲ့တိုင္ေအာင္ ခုနကလို ဖာသယ္လြတ္လပ္ေရး ျဖစ္ေနမွာပဲ။
ဘယ္လိုလဲဆိုရင္ အက်င့္က … အဲဒီလို နဲနဲေလး ႏုိင္လာတယ္၊ ေရွ႕က သာလာတယ္ဆိုရင္ တက္ေထာင္ခ်င္တဲ့ အက်င့္ရွိတယ္။ ေလွတစင္းဟာ အဲဒီလို ေရွ႕ကသာလာလို႔ တက္ေထာင္မိတာနဲ႔ ပြဲတပြဲမွာ ႐ႈံးကို သြားတယ္။ အဲဒီလိုျဖစ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ေဘာလံုးပြဲကိုၾကည့္၊ က်ေနာ္တို႔ ဗမာေတြ ေဘာလံုးပြဲမွာ ကန္ၾကတဲ့အခါမွာဆုိရင္ ကိုယ္က ပထမ စဂိုးသြင္းရတယ္ဆိုရင္ အေတာ္ အားတက္လာတယ္။ အားတက္လာတာနဲ႔၊ ကန္တာနဲ႔၊ ျပဳတာနဲ႔ ေနာက္တခါ အဲဒီလိုျဖစ္တဲ့အခါမွာ ေတာ္ေတာ္ေလး ဂိုးေလးမ်ားလာတယ္ဆိုရင္ ေလ်ာ့ေလ်ာ့ေပါ့ေပါ့ ကန္ခ်င္လာတယ္။ ငါႏုိင္မွာပဲဆိုၿပီး အဲဒါနဲ႔ေနၿပီး၊ တဘက္ကေနၿပီး ေနာက္ဆံုးအၿပီးသတ္မွာ ကပ္ၿပီး ျပန္ၿပီးေတာ့ ဂိုးသြင္းသြားလို႔ သေရျဖစ္ျဖစ္ ၊ ႐ႈံးတာျဖစ္ျဖစ္ ျဖစ္သြားတာမ်ဳိးလည္း က်ေနာ္တို႔ ေဘာလံုးပြဲရာဇ၀င္မွာ ခင္ဗ်ားတို႔ ျပန္စဥ္းစားရင္ေတာ့ ေတြ႔မွာပဲ။ ဒါတင္ မကေသးဘူး၊ ဒီ႐ႈံးသြားတဲ့ လူကလည္း ေဘာလံုးကန္လို႔ရွိရင္ ပထမပိုင္းမွာ၊ နာရီ၀က္မွာ ႐ႈံးသြားရင္ေတာ့ ေတာ္ေသးရဲ႕။ က်န္ေသးတဲ့ ဒုတိယနာရီ၀က္မွာ ကန္လို႔ (၁၀) မိနစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ ကိုယ့္ဘက္က ဂိုးမသြင္းႏုိင္ဘူးဆိုရင္၊ အဲဒီအခါက်ရင္ လူကိုခ်တယ္။ ဒါ က်ေနာ္တို႔ဗမာေတြ ေဘာလံုးကန္တဲ့ ေဘာလံုးပြဲအက်င့္ပဲ။ အဲဒါ sporting spirit မရွိဘူး ။ ဒါဘာလဲ ဆိုလို႔ရွိရင္ “ဗမာေတြစိတ္ထဲမွာ ဗမာေတြဟာ စိတ္ဓာတ္ထက္တယ္ ဘာညာနဲ႔ တလြဲြဲဆံပင္ေကာင္းေနတယ္ ဆိုတာနဲ႔ အတူတူပဲ။ ဒီစကားဟာ ဒီေနရာမွာ သံုးဖို႔ဟာေတြပဲ။
ဗမာေတြစိတ္ဓာတ္က မဟုတ္တဲ့ဲ့ေနရာမွာ သြားၿပီး ေကာင္းေနတယ္။ တကယ့့္္ေနရာေတြက်ေတာ့ အသံုံုးမက်ဘူး။” ဗမာျပည္ လြတ္လပ္ေရးရေအာင္ ဆိုတာမ်ဳိးမွာ အသံုးမခ်တတ္ဘူး။ ဗမာ- ဗမာခ်င္း ခ်ဖို႔မွာ လုပ္ခ်င္တယ္။ အဲဒါမ်ဳိးေတြ လုပ္ခ်င္တယ္။ ဒါမ်ဳိးေတြလုပ္ခ်င္လို႔ ဘယ္ေတာ့မွ အက်ဳိးမရွိဘူး။ ဒီတိုင္းျပည္ ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္လည္ မထူေထာင္ႏုိင္ဘူး။ ဒီတိုင္းျပည္ ဘယ္ေတာ့မွ မလြတ္လပ္ႏုိင္ဘူး။ လြတ္လပ္ရင္လည္း ဘယ္ေတာ့မွ က်က်နန လြတ္လပ္ေရး မျဖစ္ႏုိင္ဘူး။ အဲဒီေတာ့ကာ က်ေနာ္တို႔ အဲဒီစိတ္ဓာတ္မ်ဳိးကို လံုး၀ေဖ်ာက္ပစ္ဖို႔ လိုတယ္။ က်ေနာ္တို႔ဟာ ဘာအလုပ္ပဲ လုပ္လုပ္၊ ေနာက္ဆံုးတေန႔ ၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ ႐ႈံးမယ္ထင္တယ္ ျဖစ္ေစ၊ ႏုိင္မယ္ထင္တယ္ ျဖစ္ေစ မေလွ်ာ့တမ္းဇြဲနဲ႔ လုပ္သြားရမယ္။
(၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ (၁၃)ရက္ေန႔ ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမႀကီး၌ က်င္းပသည့္ ျပည္သူ႕အစည္းအေ၀းႀကီးတြင္ ေျပာၾကားေသာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ေနာက္ဆံုးမိန္႔ခြန္းထဲမွ ေကာက္ႏုတ္ခ်က္ …)
Posts
No comments:
Post a Comment