စုန္းျပဳစားတဲ့ နွစ္သစ္မ်ား

စုန္းျပဳစားတဲ့ နွစ္သစ္မ်ား
ကိုေမႊး

ငယ္တုန္းက
တိမ္တိုက္ေတြကို ငံု႔ၾကည့္ခ်င္ဖူးတယ္။

ပိုးထိထားတဲ့
ပိန္ေညာင္ေညာင္ ေတာင္တန္း ေရးေရးေတြ
ျပာေမွာင္ထေနတဲ့ ခႏၶာနဲ႔
ဆည္းဆာေအာက္ တုတ္တုတ္မွ မလႈပ္
မုဆိုးမ ႏြားေကာက္ခ်ိန္ေလ။

ေရမခ်ဳိးရတာၾကာတဲ့ ႐ိုးျပတ္ေတာကလည္း
အဲဒီညေနႀကီး ေပါင္ဒါေတြ႐ိုက္လို႔ ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္။

ဇီးျခံဳပုတ္ေတြ ပုဇြန္က်စ္စာခဲေတြေပၚက
ခုန္ဆြခုန္ဆြ စာကေလးေတြက
ကဗ်ာ႐ြတ္ပြဲကို ဗိုက္ေဟာင္းေလာင္းနဲ႔ လွည္းလမ္းေၾကာင္းခြရင္း
က်င္းပ သီက်ဴးၾကလို႔ ...။

ထင္းေတာျပန္ လွည္းတန္းက
႐ိုးမေပၚက ေအာင္ပြဲေတြ အစည္းလိုက္နဲ႔
ၿမိဳ႕ေျခကို တက္သုတ္႐ိုက္ ဆင္းလာ။

ေခ်ာင္းတိမ္ထဲက ေရနည္းငါးေတြကေတာ့
မ်ဳိးဆက္ေပ်ာက္ဆံုးျခင္း အႏၱရာယ္ကို ႏြံေတာတိုး
ခ်ိခ်ိနဲ႔နဲ႔ ကာကြယ္ပုန္းလွ်ဳိး ...၊
ဆူးထိုးမယ့္ တံငါ
ကြန္ပစ္မယ့္ တံငါ မွ်ားယူမယ့္ တံငါ
ႏြမ္းပါးညစ္ထပ္ အ၀တ္ေတြနဲ႔ ဗိုက္ဆာေနသူမ်ား
ပလိုင္းစုတ္ေတြလြယ္ ဟိုသည္သြားလာ
ကမး္ပါးမွာ ...။

ဒီလိုနဲ႔ မိုးအတိအက်ခ်ဳပ္ခဲ့။

အျမန္ရထား အ၀င္ညေတြမွာ
မ်က္ရည္အိုးႀကီး ေခါင္းေပၚ႐ြက္လို႔
အရွက္ေတြကို ေခါင္းခုလုပ္ အပူမဲ့
ဘူတာေဘးက ခ်ယ္ရီဆိုတဲ့ ေကာင္မေလး
ေရကုသုိလ္ ... အသံစာနဲ႔
ငါတို႔ၿမိဳ႕ရဲ႕ မလင္းတဲ့ အလွေတြ
အကင္းေၾကြလို႔ ...။

ဘုန္းႀကီးပ်ံ ေဘာပြဲမွာ
လွဆန္းယဥ္ ေဘာင္းဘီတုိ အေဟာင္းႀကီး၀တ္
ေျခဗလာနဲ႔ ကမၻာႀကီးကို ဇြတ္တ႐ြတ္
ဖိနပ္ေတြ ပံုထားတဲ့ ဂိုးေပါက္ထဲ
ပစ္ပစ္ကန္လိုက္ခ်င္ရဲ႕
မႈတ္ၾကစမ္း ခရာေတြ
ဒီလိုနဲ႔ နွစ္သစ္ႀကီးဟာလည္း
ျဗဲကနဲ ျဖဲထြက္လာလိုက္တာ
ေကာင္တာေဘး
မေဆးရေသးတဲ့ စားၿပီးသား ပန္းကန္တခ်ပ္ေပၚက
ခါးခ်ဳိးခံလိုက္ရတဲ့ ၾကက္႐ိုးေတြလို
ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ …။

ဒီလိုနဲ႔ပဲ
ေဘာင္းဘီပြႀကီး ဗိုက္ေပၚထိ ဆြဲတင္ရင္း
ေျခာက္ကပ္ကပ္ သီခ်င္းေတြ တဖတ္ခ်င္း ခြာခ်
နွစ္သစ္မ်ားစြာကလည္း ျဖတ္လာတာ ၾကာေတာ့
တိမ္တိုက္ေတြကို ေမာ့ၾကည့္ခ်င္ခဲ့ ...။ ။

ကိုေမႊး