အနာဂတ္မဲ့ တိုင္းျပည္ရဲ႕ အဖမဲ့ အိမ္ယာမဲ့ ၾကယ္စင္တစ္စင္း

အနာဂတ္မဲ့ တိုင္းျပည္ရဲ႕ အဖမဲ့ အိမ္ယာမဲ့ ၾကယ္စင္တစ္စင္း
ကိုေမႊး

ျဖဴျဖဴသင္းေရ …
လူခ်င္းေတာ့ မေတြ႕ဖူးေပမယ့္
ရင္နင့္ေအာင္ စာနာတယ္ဟဲ့ နွမရဲ႕။

ဒို႔ျပည္ ဒို႔ေျမမွာ
ဒို႔တေတြဟာ
နာက်င္မႈေတြ လည္ပတ္ေနတဲ့
ေသြးေၾကာေတြနဲ႔ ခ်စ္သူေတြကိုလည္း
ဆံုး႐ႈံးခဲ့ရေပါ့။

သမီးတေယာက္အတြက္ အေဖဆိုတာ
ငါးတေကာင္အတြက္ ေရပါကြယ္
စာနာတယ္ဆိုတဲ့ စကားေတြနဲ႔
ေရႊျပည္ေအး တရားေတြ ပဲ့တင္ထပ္
ေနတတ္ၾကတဲ့ ေလာကႀကီးမွာ
အေဖ့ ေနာက္ဆံုးခရီး
သမီးမ်က္ရည္စက္
ရင္ကြဲပက္လက္ အေမ
သမီးေရ … မင့္အေဖကို ျမင္လွည့္ပါဦးကြဲ႕လို႔မွ
ငိုတတ္ပါဦးေတာ့မတဲ့လား။

မွန္ေခါင္းထဲမွာ
အမွန္တရားကို ျမတ္ႏိုးသူ အိပ္စက္တယ္…
သမီးေပ်ာက္ဆံုးသြားသူ အိပ္စက္တယ္…
သမီးကို အားကုိးသူေတြရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ အိပ္စက္တယ္…
မနိုးျခင္းေတြနဲ႔ေလ……
သူ႔ေသဆံုးျခင္းကို ေသဆံုးျခင္းတိတ္တိတ္္
သက္ေပ်ာက္ သပိတ္သြတ္
ေျမခ် ဂူသြင္း ဥေပကၡာျပဳျခင္းေတြနဲ႔
မ်က္ရည္ေတြ တခဏက်လို႔
ငါတို႔ ေနျမဲတိုင္း…
စားျမဲတိုင္း…
သြားျမဲတိုင္း …
ေနရဲၾကတယ္ဆိုရင္…
၀င္သြားတဲ့ေန ထာ၀ရ ေပ်ာက္ဆံုးပါေစ…။

ျဖဴျဖဴသင္းေရ
လူလူခ်င္း ရက္စက္
ဘ၀ကိုဖ်က္ အလွကိုဖ်က္
အသက္ကိုသတ္ ရပ္႐ြာကိုမီးတင္
မိခင္ကို ယုတ္မာ ဖခင္ကို ေထာင္သြင္း
ငရဲျပင္းေတြ ထြန္းကားတဲ့ ေျမသားေပၚမွာမွ
ပရဟိတ အသိတရားနဲ႔ လူျဖစ္ခ်င္သတဲ့လား။

အေဖ…
မေသခင္ မိနစ္ပိုင္းေလးမွာ
မ်က္ရည္၀ိုင္း ပက္လက္ေမာ့ေငး
အေဖ့ကေလးေတြ လက္ကေလးေတြကို ဆုပ္ကိုင္လို႔
သမီးအလိမၼာကို ရွာတဲ့အခါ
သူ႔ခမ်ာ ေသာကေတြနဲ႔ …
သမီးေရ … မလာနဲ႔ သမီးရဲ႕
အေဖ့ေနာက္ဆံုးခရီးမွာ
ေဟာဒီ ငါ့သမီးေလး …
ေဘးကင္းရန္ကြာ ပုန္းနိုင္ပါေစကြယ္
သြားရေတာ့မယ္သမီး ဖြဖြေလး ၿငီးရင္း
ေနာက္ဆံုးသက္ျပင္းနဲ႔ ၿငိမ္သက္
ႏႈတ္ေတာင္မဆက္သြားရ
အဲဒီထာ၀ရခြဲခြာျခင္း ကာလမွာ…
နာက်င္လိုက္ပါ ျဖဴျဖဴသင္းေရ…
အဲဒီမ်က္ရည္ေတြ စီးဆင္း လူသားဆန္ျခင္းနဲ႔
ငါတို႔ေျမ ငါတို႔ေရအတြက္ ……။ ။

ကိုေမႊး

(စစ္အာဏာရွင္၏ ဖမ္းဆီးနွိပ္စက္မည့္ ေဘးမွ ပုန္းေရွာင္ေနရသူ
မျဖဴျဖဴသင္းနွင့္ မိသားစုအား ထပ္တူထပ္မွ် စာနာမႈျဖင့္ …)