Friday, October 28, 2016

ဆင္တူယိုးမွား အျဖစ္ဆိုးေတြမ်ားလား

လက္သန္းေတြရဲ႕အျဖစ္က မဲေဆာက္ကေန ဘန္ေကာက္ကို တရားမ၀င္ သြားေရာက္ဖို႔ ႀကိဳးပမ္းခဲ့တဲ့ ျမန္မာေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားတစု လူကယ္ရီ ျမန္မာအမ်ဳိးသမီးနဲ႔ ထိုင္းရဲေတြ ေပါင္းရိုက္တာကို ခံရသလို အျဖစ္ဆိုးနဲ႔မ်ား တူေနၿပီလားမသိ ...။

ဒီအျဖစ္အပ်က္ကို ေျပာျပခဲ့သူကေတာ့ ဘန္ေကာက္ကို ေရာက္ဖို႔ သံုးႀကိမ္သံုးခါတိတိ ႀကိဳးစားခဲ့ၿပီး မေအာင္မျမင္ျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ ျမန္မာေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားတစ္ဦး ျဖစ္ပါတယ္။ သူက မဲေဆာက္မွာ အလုပ္လုပ္ကိုင္ေနရင္း ဘန္ေကာက္ကို ကားလမ္းကေန ႏွစ္ခါ၊ ေတာလမ္းကေန တစ္ခါ တက္ဖို႔ အသည္းအသန္ ႀကိဳးပမ္းခဲ့သူပါ။ အထက္မွာ ေျပာခဲ့တဲ့ လူကယ္ရီ ျမန္မာအမ်ဳိးသမီးနဲ႔ ထိုင္းရဲေတြ ေပါင္းရိုက္တာကို ခံခဲ့ရတာဟာ သူ႔ရဲ႕ ဒုတိအႀကိမ္ ႀကိဳးပမ္းမႈျဖစ္စဥ္မွာပါ။ လူကယ္ရီလုပ္တဲ့ အမ်ဳိးသမီးနဲ႔ ထိုင္းရဲေတြ လက္၀ါး႐ိုက္ၿပီး လိမ္လည္လွည့္ျဖားတာကို ခံခဲ့ရတဲ့အတြက္ ရွိသမွ်ေငြေတြ အကုန္ကုန္ၿပီး အခ်ဳပ္ခန္းထဲ ေရာက္ခဲ့ရပံုကို သူက ေအာက္ပါအတိုင္း အေသးစိတ္ ေျပာျပခဲ့တာပါ။

“ေနာက္တေခါက္က်ေတာ့ တေယာက္ကို ဘတ္ ၆၀၀၀ ေပးရမယ္တဲ့။ ဟုတ္ကဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ ၆၀၀၀ ေတာ့ မရွိဘူး။ ေလာေလာဆယ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔လက္ထဲမွာ ၂၀၀၀ ပဲ ရွိတယ္။ သူက ရတယ္ ၂၀၀၀ ေပးထား။ နင္တို႔ အေပၚမွာ (အေပၚ ဆိုတာ ဘန္ေကာက္ကို ဆိုလို) သူေဌးအဆက္အသြယ္ ရွိတယ္ဆိုရင္ သူေဌးကို အေၾကာင္းၾကား ဟိုအေပၚေရာက္ရင္ ေပးႏိုင္မလားဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔က အေပၚမွာရွိတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြလုပ္တဲ့ စက္႐ံုက သူေဌးကို ေမးၾကည့္တဲ့အခါက်ေတာ့ အဲဒီသူေဌးက မဲေဆာက္ကို ဆင္းလာၿပီး ေတြ႔တယ္။ ေတြ႔ၿပီး မင္းတို႔ကို ေခၚမယ္။ အဲဒီကယ္ရီနဲ႔ ခ်ိတ္ေပးပါဆိုလို႔ အဲဒါနဲ႔ လူကုန္ကူးတဲ့ ကယ္ရီအမ်ဳိးသမီးနဲ႔ သူေဌးကို ခ်ိတ္ေပးလိုက္တယ္။ သူတို႔ခ်င္း ေတြ႔ၿပီး စကားေျပာၾကတယ္။ ဘတ္ ၄၀၀၀ နဲ႔ အဆင္ေျပသြားတယ္။ သူေဌးက အေပၚေရာက္ရင္ ၂၀၀၀ စိုက္ေပးမယ္ေပါ့။ သူေဌးနဲ႔ ကယ္ရီ စကားေျပာလို႔ အဆင္ေျပတဲ့အခါက်ေတာ့ ကယ္ရီက ဟုတ္ၿပီ ေလာေလာဆယ္ ၂၀၀၀ ေပးဆိုလို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဒီကတက္မယ့္ လူေတြက ၂၀၀၀ စီ ေပးရတယ္။ တခ်ဳိ႕ ၄၀၀၀ အေၾကေပးႏိုင္တဲ့ လူေတြလည္း ရွိတယ္။ အဲဒီလိုမ်ဳိး အဆင္ေျပၿပီး ပို႔မယ့္ေန႔က်ေတာ့မွ ကယ္ရီက ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ပို႔မယ္ပို႔မယ္ ဆိုၿပီးေတာ့ မပို႔ဘဲနဲ႔ ပုလိပ္နဲ႔ေပါင္းၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို မယ္ေတာင္ဘက္သြားတဲ့ ခ်န္ပီယံကုန္တိုက္ တည့္တည့္လမ္းက အုတ္တံတိုင္းေတြ ကာထားတဲ့ အေဆာက္အဦထဲ ေခၚသြားတယ္။ ဒီမွာ ခဏေစာင့္ ဒီမွာ လူစုမယ္ဆိုၿပီးေတာ့ အဲဒီကယ္ရီမက ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို အေစာင့္ႏွစ္ေယာက္နဲ႔ ထားတယ္ေပါ့။ သူတို႔က လာေခၚတဲ့လူေတြဆိုၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို လိမ္ေျပာတယ္။ တကယ္ေတာ့ အဲဒီႏွစ္ေယာက္က အေစာင့္မဟုတ္ဘူး၊ အရပ္၀တ္ ၀တ္ထားတဲ့ ပုလိပ္ႏွစ္ေယာက္မွန္း ေနာက္မွ သိရတာ။ အေဆာက္အဦထဲမွာ လူ ၅၂ ေယာက္ စံုတာနဲ႔ ကယ္ရီမက ပိုက္ဆံမေပးရေသးတဲ့သူေတြဆီက ၂၀၀၀ စီ ေတာင္းတယ္။ ၂၀၀၀ ေတာင္းရံုတင္မကေသးဘူး၊ နင္တို႔မွာ ေ႐ႊေတြ ဖုန္းေတြ ရွိရင္ ငါ့ကို ေပးထား။ ရဟိုင္းေရာက္တဲ့အထိ ငါက လိုက္မွာ။ ရဟိုင္းေရာက္လို႔ရွိရင္ နင္တို႔ပစၥည္းေတြ ျပန္ေပးမွာ။ ဟုိဘက္ေရာက္ရင္ ျပႆနာမရွိေတာ့ဘူး ဆိုၿပီးေတာ့ ေျပာတယ္။ တခ်ဳိ႕လည္း ယံုၾကည္ၿပီးေတာ့ ကယ္ရီမကို အကုန္လံုး အပ္လိုက္ၾကတယ္။ အားလံုးလည္း အပ္ၿပီးေရာ မၾကာဘူး အခ်ဳပ္ကားႀကီး ေရာက္ခ်လာၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို တက္ တက္ဆိုၿပီးေတာ့ တက္ခိုင္းတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ အခ်ဳပ္ကားေပၚ အားလံုးတက္ရေတာ့တာေပါ့။ တက္လည္းၿပီးေရာ မဲေဆာက္ ရဲစခန္းခန္းကို တန္းေမာင္းၿပီး ႏွစ္ထပ္အခ်ဳပ္ထဲ တန္းစီထည့္ေတာ့တာပဲ။ အဲဒီလို အခ်ဳပ္ခန္းထဲထည့္ေနခ်ိန္မွာ ရဲနဲ႔ လက္၀ါးရိုက္ထားတဲ့ ကယ္ရီမက ကၽြန္ေတာ္တို႔ အပ္ထားတဲ့ ပစၥည္းေတြ၊ ပိုက္ဆံေတြနဲ႔ အသာေလး လိွမ့္ထြက္သြားေရာ ေရွာင္ထြက္သြားေရာ”

အခ်ဳပ္ခန္းထဲ ေရာက္တဲ့အခါမွာေတာ့ တတ္ႏိုင္သူေတြက ဘတ္ ၈၀၀ စီေပးၿပီး လြတ္ေျမာက္သြားၾကေပမယ့္ သူတို႔လင္မယားႏွစ္ေယာက္ခမ်ာ ရွိသမွ် ေငြေတြ ကုန္ၿပီး ပိုက္ဆံေပးစရာ မရွိေတာ့တဲ့အတြက္ ၃ ရက္ေလာက္ ဆက္ေနခဲ့ရတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ေနာက္မွ အသိမိတ္ေဆြတေယာက္ကို ဆက္သြယ္ အကူအညီေတာင္းၿပီး ဘတ္ ၉၀၀ စီေပးကာ အခ်ဳပ္ကေန လြတ္ေျမာက္ေအာင္ လုပ္ခဲ့ရတယ္လို႔ သူက အခုလို ေျပာျပပါတယ္။

“ကၽြန္ေတာ္တို႔လင္မယား အခ်ဳပ္ထဲမွာ ၃ ရက္ေလာက္ ၾကာတယ္။ တခ်ဳိ႕ပိုက္ဆံရွိတဲ့သူေတြကေတာ့ ရွစ္ရာ ရွစ္ရာနဲ႔ သူ႔ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြ ဘာေတြက လာၿပီးေတာ့ ေ႐ြးထုတ္သြားၾကေရာ။ ေနာက္ဆံုး အခ်ဳပ္ထဲမွာ ၁၀ ေယာက္ပဲ က်န္ေတာ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ရယ္ ကၽြန္ေတာ့္အမ်ဳိးသမီးရယ္ ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔က မေရြးႏိုင္ဘူး။ မေ႐ြးႏိုင္ မေ႐ြးႏိုင္နဲ႔ ေနာက္ဆံုးက်ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔လင္မယား အသိတေယာက္ကို ဖုန္းဆက္အကူအညီေတာင္းၿပီးေတာ့ ကိုးရာစီနဲ႔ ေ႐ြးထုတ္ခိုင္းၿပီး ထြက္ခဲ့ရတယ္။ က်န္တဲ့လူေတြကေတာ့ ျမ၀တီဘက္ကို သြန္တဲ့အခ်ိန္အထိ ေစာင့္ၾကရတာေပါ့။”

အားလံုးသို႔ ေလးစားစြာျဖင့္ ...

ေဒါက္တာလြဏ္းေဆြ
ညေန ၃း၃၂ နာရီ
၂၈ ေအာက္တိုဘာ ၂၀၁၆

No comments: